Dagblaðið - 25.05.1976, Side 14

14 DACBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAtíUR 25. MAl 1976.
ÁTJÁN ÁRA OG HEYRNARLAUS -
EN LÝKUR PRÓFI í TÆKNITEIKNUN
Þau s.vstkinin, Guðjón, Sigurbjörg og Þorsteinn geta talað
saman sín á milli án þess að við hin skiljum, þvi að þau nota mikið
vara- og merkjamál.
hún auðvitað leita til hans
þegar hún þurfti.
Fleiri en Sigurbjörg,
einn lœrir netagerð
annar gullsmíði,
þriðji húsgagnasmíði og
fjórði bifvélavirkjun
Það eru fleiri nemendur en
Sigurbjörg í Iðnskólanum, ann-
aðhvort með skerta heyrn eða
þvi sem næst heyrnarlausir.
ingjar nota er því miður ekki
samræmt i öllunt löndunt,"
segir Jón. „Meira að segja i
Noregi, þar sem eru fleiri en
ein mállýzka, eru mismunandi
tákn notuó. Þetta kemur þó
ekki mjög mikið að sök, því að
það finnast alltaf ráð til þess að
gera sig skiljanlegan. Það var
til dæmis heyrnle.vsingjaprest-
ur i Bergen, sem hét Hammer
(hamar) og báru menn sig til
eins og þeir slægju á eitthvað
með hamri þegar þeir vildu tala
við hann eða um."
Sigurbjörg er vinsæl meðal skólafélaganna. „Já, hún Sigurbjörg, hún sko stendur slg,“ segja pelr.
Einn er að nema gullsmíði, ann-
ar er i netagerð, þriðji í hús-
gagnasmiði og sá fjórði i bif-
vélavirkjun.
,,Ég man eftir einum fyrir
mörgum árum sem stundaði
nám i vagnasmíði,” segir Helgi
og hrósar öllum þessum óvenju-
legu nemendum í Iðnskólanum.
Að vísu þurfa þeir kannski
aðeins lengri tima en hinir. Og
stundum verður að tala við þá
með eins konar merkja- eða
táknmáli. Með Sigurbjörgu sé
það þannig að kennararnir rissi
skýringar sínar á blað og hún sé
þá fljót að skilja þær.
Jón Sætran aðstoðarskóla-
stjóri Iðnskólans hefur sérstak-
lega kynnt sér kennslu heyrn-
arlausra. Þannig var að hann
fór í eins árs orlof árið 1972 til
Noregs og kenndi þar við iðn-
skóla í Bergen.
Þeir Jón og Brandur skóla-
stjóri Heyrnleysingjaskólans
höfðu rætt mál heyrnleysingja
áður en Jón fór til Bergen og þá
sérstaklega um bókakost sem
nauðsynlegur væri hér með iðn-
nám heyrnleysingja í huga. Jón
heimsótti heyrnleysingjaskóla
fyrir pilta í Bergen. „Og þar
opnaðist mér svo sannarlega
alveg nýr heimur,” segir Jón
okkur. Einnig fór hann i heim-
sókn i stúlknaheyrnleysingja-
skóla i Stavangri og kynnti sér
starfsemina þar. „Merkja- eða
táknmál það sem heyrnleys-
DB-myndir Bjarnleifur
Þeir Jón Sætran og llelgi llidlgriinsson eru svo saiiuarlega ána'gðir með að heyrnarlausir hafa líka
haslaðsér viill innan veggja Iðnskólans.
þvi að Sigurbjörgu ætti ekki að
verða skotaskuld úr þvi að
vinna ákveðin störf, þótt hún
lyki ekki við allt námsefnið.
„Svo framarlega sem hún bara
fær vinnu, svo að hún geti sýnt
hvað 1 henni býr. í atvinnuaug-
lýsingum sjáum við svo oft aug-
lýst eftir vönu fólki, en enginn
verður vanur neinu nema að fá
einhvers staðar að byrja,”
skýtur móðir Sigurbjargar.
Unnur Svavarsdóttir, inn í.
Hún segir okkur að kveikjan
að þessu námi Sigurbjargar
hafi verið að bróðir sinn,
Magnús Sædal byggingatækni-
fræðingur, hafi talað um að ein-
mitt heyrnarlaust fólk eins og
Sigurbjörg væri oft mjög gott í
teikningu. Það væri yfirleitt
mjög næmt og þar að auki vrði
það fyrir minni utanaðkomandi
truflunum en þeir sem fulla
heyrn hefðu. Siðan hefði hann
tekið það að sér að kenna Sigur-
björgu undirstöðuatriðin í
flatarmálsteikningu, svo mátti
„Jú, það er mjög gaman í
skólanum og stelpurnar eru
fínar.” Þessi orð segir Sigur-
björg Hermannsdóttir með
nokkrum erfiðismunum, en
brosir um leið. Hún er 18 ára og
er að ljúka prófi I tækniteiknun
við Iðnskólann núna og þar
hittum við hana að máli.
Raunar var þetta dálítið ein-
kennilegt viðtal, því að Sigur-
björg er alveg heyrnarlaus, en
getur þó talað dálitið. Varamál
skilur hún, ef talað er hægt og
munnur og varir eru notaðar
sérstaklega.
„Sigurbjörg stendur sig mjög
vel í bekknum. Heildin er góð,
svo að við marga er að keppa,”
segir Helgi Hallgrlmsson yfir-
kennari og yfirumsjónarmaður
tækniteiknideildarinnar. „Að
vísu fær hún undanþágu frá
efnis- og tækjafræði og tungu-
mál lærir hún i Heyrnleysingja-
skólanum,”bætirhann við. „En
það að Sigúrbjörg skyldi leggja
út I svona nám ætti að verða
öllum hvatning, sem líkt er
ástatt fyrir til að sækja Iðnskól-
ann eða eitthvert annað nám,
sem veitir starfsréttindi.”
Ættu ekki að vera
vandrœði með að fa vinnu Þær r»ða saman mæðgurnar Unnur og Sigurbjörg um spurningarnar, sem við vélrltuðum á blað fyrir
Helgi fræddi okkur einnig á Sigurbjörgu.
V
y