Dagblaðið - 07.02.1978, Qupperneq 3

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRUAR 1978.
3
Hland og sóöaskapur í
listahátíöarkvikmynd
Spurning
dagsins
HEFUR ÞÚ SALTKJÖT
OG BAUNIR
Á SPRENGIDAGINN?

— áhorfandinn entist í 20 kvalafullar mínútur
Jóhannes Lúðviksson skrifar:
Ég var svo óheppinn að
álpast inn á eina kvikmynd sem
nú er sýnd á vegum lista-
hátíðar, þá síðustu sem ég ætla
að sjá sem er bendluð við
þennan „menningarviðburð".
Eftir að hafa horft á þessa
mynd, sem nefndist Sweet
Movie, í 20 kvalafullar minútur
gekk ég út.
A þessum 20 minútum höfðu
eftirtaldir atburðir gerzt í
samhengisleysi: Maður skoðaði
upp í kynfærin á nokkrum
stúlkum; annar með gullreður
meig yfir kvenmann; enn
annar meig fjálglega, skók tólið
og henti handfylli af þvagi í
átt til stúlku, sem hann lagði
hug á, síðan nauðgaði hann
henni — og þá gekk ég á dyr.
Vera má að einhverjir snobb-
arar sjái allt í nýju Ijósi eftir að
hafa horft á þennan hland- Það iæðist óneitanlega að
austur, en mikið eiga þeir manni sá grunur, að for-
menn bágt. vigismenn listahátíðar, sem
eiga það til að bregða á glens,
séu að gera grin að fólki. Fyrir
þeirra hönd vona ég að svo sé.
SAMÞYKKH) TILLÖGU UM TVÖFÖLD
HÁMARKSLAUN
—■ ráðherrum veröi ekið í rútu til vinnu
Sigríður Vigfúsdóttir húsmóðir:
Já, það geri ég alltaf. Eg hef ;ul-
rófur með og gulrætur ef ég fa>
þær.
Steinunn Bergsteinsdóttir textil-
hönnuður: .1 á. já. Eg hef saltkjöt
og baunir, það tilheyrir. Svo eru
auðvitað rófur með ef þær fást.
Það gerði heldur ekkert til
þótt ráðherrar reyndu að
ferðast með strætisvögnum,
varla yrði heimsendir af því.
Margsinnis væri búið að
reyna að fella þessa vesælu
krónu sem við eigum en það
hefði þær afleiðingar einar að
enginn vildi orðið sjá haná.
Sjálfur sagðist Arni vera búinn
að sjá að hann gæti haft nóg að
gera allan daginn við að tína
upp álkrónur á götum úti þar
sem þær fjúka eins og hvert
annað rusl og enginn nennir að
beygja sig eftir þeim.
Árna fannst einnig alveg
fáránlegt að ráðherrar fengju
bíl með miklum afslætti og
síðan styrk til að aka honum.
Þeir gætu rétt kostað sína bíla
eins og annað fólk og ef þeir
þyrftu að fara eitthvað í bein-
um erindagjörðum fyrir ríkið
væri hægt að hafa um það sér-
staka samninga hverju sinni.
Arni nefndi sem dæmi að hann
ynni hjá ríkisfyrirtæki fyrir
utan bæinn og væri öllum
mönnum sem ynnu þar ekið í
sérstakri rútu til og frá vinnu.
Slfkt fyrirkomulag mætti vera
á hjá ráðherrum líka. Það næði'
engri átt að vera að borga fyrir
þá rándýrt bensín sem þeir
eyddu í snatt í eigin þágu en
ekki almennings.
Arni Jóhannsson verkamaður í
Dagsbrún hringdi. Vildi hann
koma á framfæri megnri
óánægju með gengisfellingu þá
sem nú ætti að fara að koma á
einu sinni enn. Hann taldi að
fara ætti allt aðra leið til þess
,að bæta efnahag landsins.
Arni sagði að sér fyndist að
alþingísmenn ættu I hvaða
flokki sem þeir væru og hvort
heldur þeir eru ráðherrar eða
óbreyttir, að fylkja sér um til-
lögu sem Stefán Jónsson lagði
fram í fyrra um að enginn
mætti hafa meiri laun en sem
svarar tvöföldum verkamanna-
launum. Ef verkamenn gætu
lifað á sínum launum ætti
öðrum það ekki að vera
vorkunn.
Árni sagðist hafa verið sjó-
maður í mörg ár og á öllum
fiskiskipum væri hlutunum
komið þannig fyrir að
skipstjóri fengi tvo hluti á móti
hverjum einum sem háseti
fengi. Jafnvel þó þetta væri
ekki réttlátlegasta skipting sem
til er sé hún samt betri en að
sumir fái margföld laun
annarra. Og fyrst duglegustu
sjómenn í heimi gætu komið
sér saman um að hafa hlutina
svona ættu aðrir að geta það
líka.
Árni sagðiað siðustu að fyrst
þingmenn ætluðu almenningi
að lifa af 105 þúsundum á
mánuði fyrir dagvinnu sína, en
það hafa menn í frystihúsum
svo dæmi séu nefnd, þá gætu
þeir sjálfir dregið saman seglin
og hætt að glotta út í annað í
sjónvarpssal hreinir um
hendur og með lina vöðva af
iðjuleysi. Menn sem eru búnir
að vera ráðherrar í sjö ára óða-
verðbólgu gera varla mikið til
að bæta úr henni á þrem til
fjórum mánuðum, allra sizt
með aðgerðum sem væri búið
að sýna að væru algerlega úr-
eltar.
sem vekja athygli!
komið og skoðið í Skeifunn 8
Brynhildur Sigtryggsdóttir
sjúkraliðanemi: Já. alltaf hreint.
Þetta er gamall vani og góður.
Bezt er að hafa rófur með.
Svanhvít Sigurjónsdóttir hús-
móðir og Sigrún Sigurjónsdóttir:
Já. við höfum alltaf saltkjöt og
baunir. Þetta er svo holl og góð
fæða að allir verða stálslegnir af
því að borða hana.
Guðmundur Valur Sigurðsson
klæðskeri: Já, já. Annað kemur
ekki til greina.
Asta Sæmundsdóttir kennari: Já,
ég reikna með því. Eg er vön því
frá barnæsku að hafa saltkjöt og
baunir á sprengidaginn.