Dagblaðið - 17.02.1978, Blaðsíða 2

2
/
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 17. FEBRUAR 1978.
„Jón Múli og Pétur
em ordnir hlutar
af tilverunnr
Ingibjörg Jónsdóttir hringdi:
Minnsta kosti er ég og
starfssystur mínar algjörlega á
annarri skoðun en ungi maður-
inn sem skrifaði í lesendadálk-
ana hjá ykkur í DB á mánu-
daginn var. Okkur finnast þeir
Jón Múli og Pétur vera hálf-
. gerðir dýrlingar og gætum
ekki hugsað okkur að neinn
'gæti komið í staðinn fyrir þá.
Við gerum líka ráð fyrir að
fleiri séu á sama máli.
Hitt er svo aftur annað mál
að fólk verður að fá að hafa
leyfi til þess að gera sínar at-
hugasemdir en mér er ekki
nokkur ieið á að koma auga á að
aörir geti skilað þessu hlut-
verki betur.
Þeir eru orðnir góðir vinir
manns í gegnum árin og eigin-
lega varla hægt að hugsa sér
tilveruna án þeirra. Auðvitað
má lengi deila um lagaval og
kannski mætti það stundum
vera e.t.v. eitthvað fjölbreytt-
ara. En ég hef ekki trú á að það
væri hægt að velja svo lög í
morgunútvarp að ekki geti ein-
hver fundið að því.
„Jón og Pétur eru
heimilisvinir"
Húsmóðir hrlngdi:
Satt að segja var ég eigin-
lega mjög móðguð er ég las
lesendabréfið frá Ágústi um
morgunþulina í útvarpinu. Ég
er „bara“ húsmóðir og ein
heima alla morgna og hlusta
því alltaf á morgunútvarpið.
Mér finnst hreinlega eins og
þeir Jón Múli og Pétur séu aðj
tala við mig persónulega. Þeir
eru orðnir heimilisvinir hjá
mér. Við, kötturinn minn og ég,
getum ekki hugsað okkur að
vera án þeirra.
Maður er stundum dálítið
latur að vakna en ef maður nær
að kveikja á útvarpinu skulu'
þeir sannarlega koma manni á
lappir. Ég kann vel við að heyra
veðurlýsingar frá Skúlagötu-
strönd. Agúst er liklega ger-
sneyddur allri kímni því mér
finnast Jón Múli og Pétur.vinir
mínir, eiga hana til í ríkum
mæli. Ágúst skilur þá lfklega
ekki!
Raddir
lesenda
Lastaöu ei frektþað margir lofa
Haraldur Blöndal skrifar:
MOLDVIÐRI
Heldur fúkyrt moldviðris-
skrif birtust f DB sfðasta mánu-
dag. Þar var um að ræða
greinarstúf eftir Agúst Guð-
mundsson er fjallaði um þá út-
varpsþuli Jón Múla og Pétur
Pétursson. Fyrrgreindur Á.G.
fann þeim félögum flest til for-
áttu. Morgunútvarp I þeirra
umsjá afskrifar'hann sem hrút-
leiðinlegt og málfari beggja
finnur hann flest til foráttu.
Um Jón Múla: „..orðin
dragast út úr honum eins og
hann sé hálfsofandi, svo ekki sé
nú minnst á öll hléin, sem
myndast á milli orða og setn-
inga hjá honum."
Beggja skömm: ,,..það er eins
og þeir séu að lesa fyrir þá
sjálfa einhvérn kafla úr hund-
leiðinlegri bók, sem þeir verða
að lesa á hverjum morgni á sem
lengstum tíma.“
KJAFTAKVÖRN í
ÞULARSTOFU?
Heldur skýst A.G. þegar
hann vænir Jon Múla um að
tuða og tafsa við lesturinn. Þar
er skemmst frá að segja að Jón
Múli hefur gert sér sérstakt far
um vandað málfar og litríkt.
Hefur hann þar verið mörgum
útvarpsmanni ekki sfður en al-
menningi þörf fyrirmynd. Nóg
er flatneskjan fyrir. Ekki tel ég
Pétur Pétursson fremur undir
þá sök seldan, að allt skrúfist út
úr honum í einum böggli. Nær
væri að vorkenna þulum Ríkis-
útvarpsins þá þurrmóskulegu
lesningu, tilkynningar og
ámóta bókmenntir, sem þeim er
ætlað að gera frambærilegt.
Sannast sagna er mér ekki ljóst
hvers konar kjaftakvörn Á.G.
hyggst setja f þularstofu Rfkis-
útvarpsins, en skemmst er að
minnast hver örlög slfkra
kvarna hafa einatt orðið.
GRUNDAR DÖMA ALDREI
HANN
Lagaval beggja telur hann
furðulegt og lagaval Jóns Múla
er „fyrir neðan allar hellur f
flestum tilvikum“. Einkum er
þar vfsað í jazz og þungar sin-
fóníur í morgunútvarpi. Ekki
deilir A.G. á þessa tegund tón-
listar að öðru leyti en þvf, að
vilja útskúfa henni úr morgun-
útvarpinu. Tekst honum þó
ekki að fara þar með rétt mál.
Þungar sinfónfur eru ekki í
morgunútvarpi heldur á svo-
nefndum morguntónleikum.
Hins vegar heyrast af og til
stutt léttklassisk verk f
morgunútvarpi, án þess þjóðin
hafi þar beðið varanlegt sálar-
tjón. Þá tel ég tæpast goðgá þó
jazzopus hljómi í morgunsárið
af og til. Hvað ættum við að
banna til viðbótar? íslenzk
sönglög, harmónikkutónlist eða
dægurtónlist við erlenda
texta?
ÓMAKLEG ÁRÁS OG
AÐDRÓTTUN
í morgunútvarpi vill A.G.
hafa skemmtilega menn, „sem
kynna á þægilegan hátt
skemmtileg lög sem höfða til
allra aldursflokka,“ og til þess
telur hann Jón Múla og Pétur
Pétursson þurfa að hverfa úr
morgunútvarpi.
Á.G. segist telja báða þulina
hafa „þokkalega greind, en af
og frá að það komi fram hjá
þeim í þularstarfi þeirra."
Það er bæði skömm og skft-
mennska af versta tagi að við-
hafa slík ummæli um alsak-
lausa menn, sem gera ekki ann-
að en að vinna sitt starf. Mold-
viðrisskrif af því tagi, sem Á.G.
gerir sig sekan um eru
hneyksli. En um hann mun
gilda, að hver verður að fljúga
eins og hann er fiðraður. Það
dettur enginn um orðin hans,
var sagt um orðvara menn í
eina tíð. Ekki verður það sagt
um Á.G. En honum mun fara
sem fleirum, sem ætla að slá sig
til riddara með slíkum vinnu-
brögðum og hugsun, að ráða-
gerðin ríður á undan en rass-
höggið eftir.