Dagblaðið - 18.04.1978, Blaðsíða 10

10
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 18. APRÍL 1978.
BIAÐW
frfálst,
Útgefandi Dagblaðið hf.
Framkvnmdastjóri: Sveinn R. Eyjótfsson. Rhstjóri: Jónas Kristjónsson.
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson. Ritstjómarfulltrúi: Haukur Helgason. Skrifstofustjóri ritstjóman
Jóhannes Reykdal. íþróttín Hallur Simonarson. Aðstoðarfréttastjóri: Atíi Steinarsson. Handrit
Ásgrimur Pélsson.
Blaðamenn: Anna Bjamason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurösson, Dóra Stefánsdóttír, Gissur Sigurðs-
son, Hallur Hallsson, Helgi Pétursson, Jónas Haraldsson, ólafur Geirsson, Ólafur Jónsson, Ómar
Valdimarsson, Ragnar Lér.
Ljósmyndir Ámi Péll Jóhannsson, Bjamleifur Bjamlerfsson, Hðrður Vilhjólmsson, Ragnar Th. Sigurðs-
son, Sveinn Þormóðsson.
SkrHstofustjóri: Ólafur Eyjótfsson. Gjoldkeri: Þróinn Þorieifsson. Sölustjóri: Ingvar Sveinsson
Drerfingarstjóri: Már E. M. Halldórsson.
Ritstjóm Sföumúla 12. Afgreiðsla Þverhohi 2. Áskriftír, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11. Aðal-
sfmi blaðsins 27022 (10 Ifnuij. Áskrift 1700 kr. á mánuði innanlands. í lausasöiu 90 kr. eintakið.
Sotning og umbrot Dagblaðfð hf. Sfðumúla 12.
Mynda- og plötugerð: Hiimir hf. Sfðumúla 12. Prentun: Árvakur hf. Skeifunni 19.
Tvöfaltkaup sogar atgervið
Laun íslendinga eru um það bil hálf
laun Dana, Norðmanna og Svía. Hér eru
lágmarkslaun um 125.000 krónur á
mánuði, en 250.000 krónur í Danmörku.
Hópar, sem hér fá 250.000 krónur á
mánuði, fá þar 500.000 krónur.
Um miðjan síðasta áratug voru íslendingar með einna
bezt lífskjör í heimi. Eftir óstjórn tveggja ríkisstjórna,
annarrar til vinstri og hinnar til hægri, er nú svo komið,
að flestar þjóðir Vestur-Evrópu að þjóðum
Miðjarðarhafsins undanskildum, hafa náð betri lífs-
kjörum en íslendingar.
Skýringa á þessu er að leita í rangri atvinnustefnu
stjórnvalda. Þau haga sér eins og við eigum ennþá eins
konar stóriðju í fiskveiðunum. Það áttum við einu sinni,
þegar íslenzk skip fluttu að landi meiri og dýrari afla á
hvern sjómann en þekktist annars staðar í heiminum.
Þetta var áður en síldin hrundi og þorskurinn fór
halloka.
Nú hefur kostnaður margfaldazt í hlutfalli við afköst í
fiskveiðum okkar. Allt of stór floti skarkar í hnignandi
fiskstofnum, með tilsvarandi sóun á stofnfé, olíu,
rekstrarvörum og kaupgreiðslum. Fiskveiðarnar eru ekki
lengur sú stóriðja, sem geti haldið uppi þjóðfélaginu.
Áður var arðsemi fiskveiðanna dreift um allt
þjóðfélagið með rangri gengisskráningu. Þá lifðu
íslendingar eins og kóngar og þóttust meira að segja
hafa efni á dýrasta sporti í heimi, rányrkju í landbúnaði
við jaðar freðmýrabeltis norðurhjarans. Þetta sport
hefur farið svo úr böndum, að enginn arðsemisgjafi í
landinu getur lengur staðið undir því.
Viðþetta bætist svo, að iðnaður hefur átt afarerfitt
uppdráttar hér á landi, einkum vegna hins algera for-
gangs landbúnaðar og sjávarútvegs að fjármagni til
uppbyggingar og rekstrar. Iðnaðurinn er því alveg ófær
um að taka við hlutverki fiskveiðanna sem auðsupp-
sprett^i íslendinga.
Síðasta vinstri stjórn og núverandi hægri stjórn flutu
báðar sofandi að feigðarósi. Ekkert bendir til þess, að
forustumenn neins stjórnmálaflokks átti sig á skelfingu
ástandsins.
Stöðugt er verið að kaupa ný fiskiskip, sem rýra afköst
og arðsemi hinna, sem fyrir eru. Stöðugt er verið að
hækka styrki landbúnaðarins og er nú svo komið, að sá
ómagi bryður 10% allra ríkisútgjalda.
Að vísu má segja að þjóðin hafi það gott miðað við
fyrri ár. Við sjáum það á miklum innflutningi bíla og
annarrar lúxusvöru. Við sjáum það á því, að hér er
ekkert atvinnuleysi. Af hverju skyldum við þá ekki una
glöð við okkar?
Vandinn er sá, að hálf þjóðin veit um helmingi betri
lífskjör nágrannanna. Margir íslendingar hafa yfir að
ráða vísindalegri eða tæknilegri þekkingu eða verk-
mennt, sem gera þá frambærilega á erlendum vinnu-
markaði.
íslendingar eru duglegir að eðlisfari og eiga auðvelt
með að fá sér vinnu í nágrannalöndunum, þótt þar ríki
atvinnuleysi. Þeir, sem af þeim hafa reynslu, taka þá
gjarnan fram yfir aðra, þegar ráðið er til starfa.
Ef stefna ríkisstjórnar og stjórnarandstöðu í atvinnu-
málum leiðir til alvarlegs atgervisflótta til þeirra landa,
sem bjóða tvöfalt kaup, rambar sjálft þjóðfélagið á barmi
glötunar.
Alvarlegt vandamál víða um heim:
MISNOTKUN L0G-
LEGRA LYFJA
— Vandamál Betty
Ford fv. forsetafrúar
Bandaríkjanna
hefurbeint
athyglinniaðþessu
vandamáli, sem er
sérstaklega
algengt meðal
kvenna
Yfirlýsing Betty Ford fv. forsetafiTj-
ar Bandaríkjanna á dögunum um að
hún hafi orðið fórr.arlamb ávana-
neyzlu kvalastillandi lyfja hefur beint
athyglinni að vaxandi vandamáli
meðal bandarískra kvenna.
Samkvæmt upplýsingum dr.
Roberts Duponts formanns stofnunar
alríkisins sem fjallar um misnotkun
lyfja ofnota milljónir Bandarikja-
manna, sérstaklega konur ýmis lyf,
sem fengin eru samkvæmt lyfseðli
lækna. Má i þvi sambandi nefna
amfetamin og svefnlyf,- sem notuð eru
til þess að leysa raunveruleg eða
ímynduð vandamál. Lyfjagjöf sem í
upphafi er hjálp verður vanamyndun.
AUGLYSINGAR,
LÝÐSKRUM
OG HÁVAÐI
Mikið er búið að ganga á I kosning-
um i vetur þó meira sé framundan.
Auglýsingaskrum hefur í annan tíma
ekki verið meira varðandi frambjóð-
endur og væntanlegar kosningar til
sveitarstjórna og Alþingis. Þvi spyrja
menn sjálfa sig og aðra: Hvernig á að
haga atkvæði sinu I vor, eftir hverju
kýs fólk?
Mikillar og vaxandi óánægju hefur
gætt með störf og stefnuleysi nú-
verandi stjórnarflokka. Getuleysi
þeirra hefur þó verið mest gagnrýnt og
á það jafnt við um einstaka ráðherra
sem stjórnina I heild. Yfirborðs-
mennskan ríkir öllu ofar og slegið á
frest mánuð eftir mánuð að taka á
höfuðmálunum. Þetta eru vissulega
staðreyndir sem blasa við fólki. Óg
menn spyrja aftur. Breytir það ein-
hverju ef skipt verður um stjórn? Álit
margra er, að stjórn þeirra flokka sem
nú situr sé að mörgu leyti sú óheppi-
legasta samsetning ríkisstjórnar sem
litið samfélag getur haft. Helstu rökin
fyrir þvi eru að þeir hagsmunahópar
sem mestu ráða innan þessara flokka
megi ekki jafnframt ráða yfir ríkis-
fyrirtækjunum því þá hafi þeir algera
einokunaraðstöðu vegna þess, að þeir
ráði öllu einkafjármagni einnig.
Ríkisrekstur
Þrátt fyrir mikinn hávaða um ríkis-
rekstur, báknið burt og allt slíkt sýnir
það sig að núverandi stjórnarflokkar
vilja ekki slá af i þeim efnum og er
ERU STJORNVOLD AÐ
LEGGJA ATVINNULÍF
SUÐURNESJAMANNA
IRUST?
Ársskýrsla
Framkvæmda-
stofnunar 1977
Nýlega er komin út ársskýrsla
Framkvæmdastofnunarinnar fyrir
árið 1977, en í henni er margan fróð-
leik að finna. Skýrslan staðfestir ræki-
lega hvað hroðalega stjórnvöld mis-
muna þegnunum eftir búsetu. A
Suðurnesjum er mannfjöldi nánast sá
sami og í Austurlandskjördæmi, rúm'
12000. í skýrslunni kemur m.a. fram
að á Suðurnesjum eru 16% mannára í
fiskvinnslu 1975 (lengra ná skýrslur
ekki) og við fiskveiðar einnig 16%
mannára. Austurlandskjördæmi skilar
sama ár 11 % mannára i fiskvinnslu og
10% við veiðar. Árið 1977 skila
Suðurnesjamenn 34% af saltfiskfram-
leiðslunni og 16.2% af freðfisk-
framleiðslu landsmanna, á meðan
Austurlandskjördæmi skilar 11.5% af
saltfiski og 11 % af freðfiskframleiðsl-
unni.
Vanrækt
mjólkurkýr
Lengst af hefur fiskvinnsla á Suöur-
nesjum verið I fremstu röð með arð-
semi og þar með átt stærri þátt I upp-