Dagblaðið - 27.09.1978, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 27. SEPTEMBER 1978.
3
Raddir
lesenda
Lokað fyrir
raf magn og
síma
— hjásjómanni
Ragnar Ingi Halldórsson bryti
hringdi.
Ragnar sagðist vera maður ein-
hleypur og því þætti honum nokkuð
hart að þegar hann kæmi heim af sjó
væri gjarnan búið að loka fyrir raf-
magn og síma og annað sem tilheyrði
því opinbera.
Þessi afgreiðsla fannst Ragnari
nokkuð harkaleg gagnvart sjómönn-
um, sem ekki væru i aðstöðu til þess
að greiða þá reikninga sem til féllu á
meðan á sjóferð stæði. Hann sagði að
hann veitti hinum opinberu fyrirtækj-
um umboð til þess að taka út af launa-
reikningi sinum til greiðslu þessara
skulda, þvi hann óskaði ekki að koma
að öllu lokuðu, en þennan rétt vildu
hin opinberu fyrirtæki ekki nota sér.
Breiðholts-
kjör
gef ur pokana
—segir
kaupmaðurinn
Jón Þórðarson kaupmaður i Breið-
holtskjöri hringdi út af lesendabréfi
sem birtist i DB sl. fimmtudag undir
yfirskriftinni „Gangandi auglýsing”.
Jón sagði: „Það eru ekki til neinir
pokar sem merktir eru Seðlabanka
íslands á annarri hliðinni og Breið-
holtskjöri á hinni. Viðskiptavinirnir fá
pokana gefins hér. Það var aðeins einn
einasta dag sem ég setti upp auglýs-
ingu þess efnis að pokinn kostaði 15
kr. en ég hætti þvi strax þar sem það
mæltist ekki vel fyrir. Hins vegar geri
ég ráð fyrir að u.þ.b. 80% af verzlun-
um hér í borg selji pokana. Að tala um
einokun Breiðholtskjörs er alveg út i
hött og ekki svara vert.”
Verðlagsmálin:
Hverju á
að trúa?
Þorsteinn Þorsteinsson skrifar:
1 hinum miklu verðlagsmálaumræð-
um vekur athygli að í fyrstu yfirlýs-
ingu Verzlunarráðsins um innkaupin
á Norðurlöndum segir að íslendingar
geti oft komizt að hagstæðum kjörum
erlendis, þar sem kaup þeirra á vörum
(vörumagni) skipti seljendur litlu máli,
þar eð þau kaup séu óveruleg að mati
seljenda. Aftur á móti segir félag heild-
sala í sinni yfirlýsingu að innkaup er-
lendis séu stórkaupmönnum oft óhag-
stæð vegna smæðar markaðarins hér-
lendis.
Hvorri yfirlýsingunni er venjulegu_
fólkiætlað að trúa?
Villsjá
Peyton
Place
Sjónvarpsáhorfandi hríngdi og bað
fyrir þá áskorun til sjónvarpsins að
það tæki til sýningar bandaríska sjón-
varpsþáttinn Peyton Place, sem slegið
hefur I gegn viða um lönd.
Ragnheiðarstaðagulrætur
— DB-mynd Ari
Stradivarius austur á landi?
Óskar Björnsson, Nesgötu 13, Nes-
kaupstað, skrifar:
Mig langar að skrifa ykkur fáeinar
línur og biðja ykkur um smáaðstoð.
Þannig er mál með vexti að ég á gamla
fiðlu. Ekki veit ég af hvaða gerð fiðlan
er, en mig langar til að fá úr þvi skorið
-í eitt skipti fyrir öll. Ef til vill er ein-
hver I lesendahópi DB sérfróður
um gamlar fiðlur og getur skoðað
hana og dæmt um uppruna hennar. Á
árum áður stóð ég í bréfaskriftum við
útvarpsstöðina Swiss Broadcasting
Corporation í Bern. Þetta var á árun-
um um og upp úr 1950 en siðan slitn-
aði upp úr þessum bréfaskriftum
okkar.
Dagblaðið hvetur alla sérfróða um
fiðlur að aðstoða Óskar í þessu máli.
Það skyldi þó aldrei vera að
Stradivarius-fiðla leyndist austur á
landi? Slíkir gripir eru verðmætir
mjög, i heimsmetabókinni er sagt að
dýrasta fiðla þeirrar gerðar hafi selzt á
um 77 milljónir ísl. króna. Það gerðist
1972 þegar ríkur safnari keypti Stradi-
variusfráárinu 1716.
Réttir á við
góðan dansleik
Útimarkaðurinn:
Fjáreigandi skrifan
Mér er alveg óskiljanlegt, hví svo
mjög er amazt við fjárhaldi i Reykja-
vik og nágrenni, bæði af hálfu borgar-
yfirvalda og bændastéttar. Ekki er
fjáreign þessi svo mikil að hún geti á
nokkurn hátt skaðað hag bænda,
menn eru að þessu sér til ánægju og
fjárhagslegur gróði er enginn. Flestir
erum við fjáreigendur eldri menn sem
vinnumarkaðurinn er búinn að af-
skrifa og okkur finnst þetta dundur
okkar við skepnuhald gefa lífinu gildi.
Sunnudaginn 17. september var
réttað í Lögbergsrétt og þúsundir
borgarbúa streymdu að með börn sín.
Ég er viss um að aðsóknin var betri en
að nokkrum landsleik. Mér finnst að
þetta sanni tvímælalaust að fjárhald
okkar á líka rétt á sér sem lífræn tengsl
borgarbúans við náttúruna. Ekki
býður borgin upp á svo mikið í þeim
efnum hvort sem er. Borgaryfirvöld
hafa gengið hart að gamla bóndanum
sem enn hokrar I Laugardalnum og
beitt ýmsum ráðum til að flæma hann
í burtu. Að mínu mati væri viturlegra
að hjálpa honum til að setja á stofn
dýrasýningargarð. Slík stofnun væri
áreiðanlega ómetanleg fyrir borgar-
börnin sem mörg hver þekkja dýr
aðeinsaf myndum.
Mér hefur lika alltaf gengið illa að
skilja hina undarlegu sölutregðu á ís-
lenzku kindakjöti á erlendum mark-
aði. Ég hef víða ferðazt og snætt I
margri erlendri stórborginni og mér
finnst kindakjötið fyllilega sam-
keppnisfært við aðrar tegundir kjöts.
Ég held að það sé ekki nógu vel að
þessum málum staðið. Það er ekki
sama á hvaða hátt vörunni er komið á
'framfæri. T.d. mættu umbúðirnar
vera skemmtilegri og það mætti gefa
út fjölbreyttari uppskriftir að réttum
úr kindakjöti. t þessu sambandi má
minnast á að það voru Bandaríkja-
menn sem komu á nýrri sveiflu í sölu á
fiski, með því að finna upp „Fish and
chips”.
Kannski mættu sölumenn okkar
vera ögn hugmyndaríkari.
Dregið I dilka. — DB-mynd Ari
Gulrætur á mismunandi verði
Dagbjartur Már Jónsson hríngdi og
sagði aö það hefði vakið athygli sina á
útimarkaðnum á Lækjartorgi, að gul-
rætur hefðu þar verið á mismunandi
verði. „1 einum básnum voru seldar
gulrætur frá Ragnheiðarstöðum á
500 kr. kg. en hjá Blómavali voru þær
seldur á 390 kr. kg. Mér finnst undar-
legt að framleiðendurnir geti verið
með þetta á hærra verði en Blómaval,
sem kaupir sínar gulrætur af framleið-
endum.”
Nina Heide afgreiðslustúlka: Jú, það er
töluvert auðveldara. Ég á miklu meira i
afgang og spara þar af leiðandi meira.
Spurning
dagsins
Finnst þér auð-
veldara að Irfa eftir
að söluskattur var
felldur niður af mat-
vöm?
Guðgeir Jónsson bilstjóri: Ég veit það
nú ekki. Við höfum svo litið keypt, hjón-
in, síðan verðið lækkaði, þvi við höfum
ekki verið heima. Það var líka hamstrað
ógurlega i búðunum heima á Neskaup-
stað þannig að við fengum ekki nema 3
kíló afkjöti.
Guðný Guðgeirsdóttir húsmóðir: Ég
held að það sé litið auðveldara. Ég hef
reyndar keypt lftið, var til dæmis nýbúin
að kaupa kjöt þegar það lækkaði.
Guðmunda Stephensen verzlunarkona:
Ég er ekki farin að átta mig á þvi ennþá.
Ég er til dæmis ekkert farín að kaupa
kjöt eftir lækkunina.
Svava Popovitch afgreiðslumaðun Það
er miklu betra. En ég kaupi mér meiri
mat, þannig að ég spara jafnvel ekkert
þegarallt kemur tilalls.
Kjartan Harðarson verkfræðingur: Já,
útgjöldin eru miklu minni. Það liggur
við að maður sé farinn að spara.