Dagblaðið - 30.03.1979, Qupperneq 7

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 30. MARZ 1979.
Hljómsveitin kom okkur á óvart
—sögðu söngvaramir Piero Visconti og Radmila Bakocevic
Þau voru hress í gærmorgun,
sópransöngkonan Radmila Bakocevic
frá Júgóslavíu og tenórinn Piero
Visconti frá Ítalíu, er DB hitti þau að
máli í kaffihléi. Þau höfðu sungið sig
inn í hjörtu hljómsveitarmanna og
annarra viðstaddra þá um morguninn.
Frú Bakocevic er settleg og ber sig vel,
en Visconti er mesti æringi og leikur á
alls oddi. En á bak við glensið er
stálvilji og glæsileg rödd. DB spyr hvar
í heimi sé best að syngja, en bæði eru
þau miklir heimsborgarar. „Covent
Garden í Englandi”, segir Visconti,
„Óperunni í Vín”, segir Bakocevic.
Þau deila um stund um ágæti þessara
hljómleikahúsa en sættast svo á að
þessi tvö séu bæði góð auk hljómleika-
hallanna í Flórens og Tríeste. DB þorir
ekki nefna Háskólabíó , en spyr þess í
stað um skoðun þeirra á
hljómsveitinni. „Hreint ágæt,” segja
þau, hjartanlega sammála. „Hún er
lítil, en nær mikilli fyllingu í leik svo
hún virðist mun stærri. Hljómurinn er
einnig góður, „þurr” og hreinlegur.
Strengirnir eru yndislegir. Hún kom
okkur óvart. Svo er hljómsveitar-
stjórinn, Jacquillat, mikill forkur.
„Forte, forte” segir Visconti og baðar
út höndunum. Þetta er í fyrsta sinn
sem þau koma hingað til lands en áður
hafa þau sungið saman víða um heim.
Eins og stendur er Bakocevic á
samningi í Belgrad en Visconti er laus-
tengdur Scala óperunni í Milanó. Hvað
finnst þeim um veðrið? „Kalt, kalt,”
segir Visconti og hryllir sig eins og í
morðsenunni í Macbeth. „Þetta ergott
veður,” segir Bakocevic, „þurrt og
kalt — það er upplagt fyrir röddina.”
„Hún er komin af háfjallabændum í
Júgóslavíu”, segir Visconti og hlær
mikinn. „Hvaða vitleysa,” segir
Bakocevic og snýr upp á sig. En sam-
mála eru þau um að tónleikarnir muni
heppnast vel.
-A.I.
Tónlist
AÐALSTEINN
INGÖLFSSON
Staðið á öndinni
Stund milli stríða — Piero Visconti og Radmila Bakocevic yfir kaffi í hléinu.
í þessari miklu óperuvertíð er um
að gera fyrir áhrifamenn að ganga á
lagið, fá meiri óperu — gera alla
landsmenn beinlínis tryllta í óperu.
Ein leiðin er að efna til óperutónleika
með góðum erlendum söngvurum þar
sem áheyrendur geta lygnt aftur
augunum og ímyndað sér að þeir séu
staddir í Scala óperunni. Þótt það sé
kannski vafasöm iðja til lengdar að
vera sífellt að búta óperur niður i
tvær eða þrjár vinsælar aríur, þá er
fátt sem vekur eins mikla lyst á
góðum söng og slíkur flutningur—á
ariu Gildu Caro nome, Celeste Aida
úr Aidu, Una furtiva lagrima úr Ást-
ardrykknum eftir Donizetti og fleiri
uppáhaldsaríum. Þetta hefur verið
prófað hér með góðum árangri, —
síðast i fyrra með góðum söngvurum
frá Þýskalandi.
Uppleið
og niðurleið
Það var vel til fundið af sinfón-
íunni að hamra járnið einmitt nú og
bæta slikura tónleikum inn á efnis-
skrána og fá til landsins túlkendur
italskrar óperu. Við höfum verið mis-
jafnlega heppin með erlenda söngv-
ara og fengið annaðhvort stór nöfn á
niðurleið í röddinni eða unga söngv-
ara á misgreiðri uppleið. En nú, eins
og fyrir slysni og öllum til undrunar,
rekur á fjörur okkar söngvara á borð
við sópraninn Radmilu Bakocevic og
tenórinn Piero Visconti, lítt þekkt að
því er ég best veit en á hátindi í list
sinni. Til dæmis má geta þess að Vis-
conti fer héðan beint til Þýzkalands
til að leysa af sjálfan „Rólega Sunnu-
dag”, Placido Domingo, i hlutverki
Rhadamesar í Aida. Bendir það til
þess að hér sé enginn veifiskati á ferð-
inni. Radmila Bakocevic er sem
stendur við óperuna í Belgrad en þarf
engan frekari vitnisburð um hæfi-
leika sína, því bæði sungu eins og
englar á tónleikunum í Háskólabíói í
gærkvöldi.
Elfd og þanin
hljómsveit
Efnisskráin var samansett af klass-
ískri óperutónlist: Verdi, Bellini og
Puccini og var henni laglega skipt í
sólóaríur, dúetta og forleiki.
Fyrst skal þess getið að franski
hljómsveitarstjórinn Jean-Pierre
Jacquillat virðist hafa virkað eins og
vítamínsprauta á hljómsveitina, því
við dvöl hans virðist hún öll hafa eflst
og þanist út að hljómi og sú ástríða
og dramatík sem kom fram i forleikj-
unum var aldeilis stórfengleg. Ekki
var undirleikurinn síðri og alls staðar
gætt hárnákvæms jafnvægis milli
radda og hljóðfæra. Helst var það í
Celeste Aida að smæð sveitarinnar
sagði til sín í þvi að henni tókst ekki
að bakka Visconti nægilega kröftug-
lega upp. í þeirri ariu var söngvarinn
einnig helst til andstuttur fyrir minn
smekk. En hvergi annars staðar bar
skugga á.
Miklir listamenn
Dramatískt samspil söngvaranna í
dúetlunum var eins og best gerist og
einsöngvar þeirra báru vott um
hvorutveggja, fágun og ástríðufulla
innlifun. Ég held að sjaldan hafi hér
sungið manneskja með raddstyrk
Radmilu Bakocevic og voru tannfyll-
ingar manna í öftustu röðum farnar
að glamra, en söngkona ofbauð
hvergi verkunum í túlkun sinni.
Að lokum sungu þau aríur úr loka-
atriði La Bohéme og svifu þau undur-
blítt í gegnum þær viðkvæmu ástar-
játningar. Ég man ekki eftir að hafa
séð íslenska áheyrendur tryllast fyrr á
klassískum tónleikum en í lokin stóð
allur salurinn upp, hrópaði og klapp-
aði. Aftur sungu þau dúettinn fagra
O soave fanciulla og gerðu enn
betur, ef hægt var og fjöldinn stóð á
öndinni. Hér voru miklir listamenn á
ferðinni.
Létt vín \ stúdenta-
kjallaranum
„Jú. Þaðerrétt. Við fengum vínveit-
ingaleyfi 14. marz síðastliðinn og er
það eingöngu bundið við létt vín, en
það var raunar það sem við sóttum
um,” sagði Skúli Thoroddsen, fram-
kváemdastjóri Félagsstofnunar stúd-
enta, í samtali við Dagblaðið.
„Við höfum ekkert verið að flíka
þessu ennþá vegna þess að við erum að
flikka upp á stúdentakjallarann.
Heimildin verður ekki nýtt til fullnustu
af okkar hálfu. Við ætíum bara að hafa
vín hér á boðstólum seinni part vikunn-
ar með tilliti til að þetta er inni á Gamla
Garði. Við reiknum með að hafa þetta
á fimmtudags-, föstudags- og laugar-
dagskvöldum og ætlum að reyna að fá
músíkanta og trúbadora til að koma
hér fram. Þetta mun standa fram á
sumar þar til hótelreksturinn tekur við.
Við fengum vínveitingaleyfið bæði
fyrir kjallarann og mötuneytið, og
strax eftir páska ætlum við að hafa
matsalinn opinn á föstudags-, laugar-
dags- og sunnudagskvöldum og bjóða
þar upp á pizza og grillrétti milli kl. 18
og 21.30 og létta músík. Ef vel tekst til
reiknum við með að halda þessu áfram
áriðumkring,” sagði Skúli að lokum.
-GAJ-
Hef ur nokkur séð
rauða Cortinu?
Sl. þriðjudagskvöld var bifreiöinni dyra. Þeir sem kynnu að hafa séö bif-
A-5989 stolið af bilastæði við Hótel reiðina eftir fyrrgreindan tíma eru
KEA á Akureyri. Bifreiðin er af Cort- beðnir að gera lögreglunni á Akureyri
ina gerð árgerð 1970, rauð að lit, 4ra viðvart. -ASt.
Bflamál ráðherranna:
„Óendanleg ósvífni”
sagði Vilmundur Gylfason um innanhússreglur ráðherranna
„Hvaða óendanlega ósvífni er þetta,
að þykjast vera að kynna þjóðinni
umbótalöggjöf af þessu tagi, glenna sig
framan í þjóðina og þykjast vera
móralskir meistarar en koma svo bak-
dyramegin og samþykkja annars konar
reglugerð, sem bætir persónuleg kjör
og er hálfu ósvífnari heldur en gamla
fyrirkomulagið?” Þetta sagði
Vilmundur Gylfason (A) um ráðherr-
ana og bílakaup þeirra á þingfundi í
fyrradag.
Vilmundur sagði, að hástemmdar
yfirlýsingar hefðu komið í dagblöðun-
um, þegar núverandi ríkisstjórn var
mynduð, um, að siðspillt forréttindi
eins og við kaup ráðherra á bílum yrðu
afnumin. 1 framhaldi af þessu hefði
verið kynnt frumvarp, sem gerir ráð
fyrir, að ráðherrar njóti ekki slíkra
fríðinda. En komið hafi fram blað frá
ríkisstjórninni, þegar málið var til
umræðu í nefnd, sem stendur á „sam-
þykkt” og sýni einhverjar innanhúss-
reglur í ríkisstjórninni. Þar segi, að
rikið semji við ráðherra um afnot
einkabifreiða þeirra, greiði allan rekstr-
arkostnað samkvæmt reikningum og
auk þess fyrningar, tíu prósent á ári.
Ennfremur segir: „Ráðherra, sem
kaupir bifreið, á kost á láni úr ríkis-
sjóði allt að 3 milljónum króna með
eðlilegum viðskiptakjörum.”
„Hvenær varð ríkissjóður lánastofn-
un?” spyr Vflmundur og segir, að helzt
ætti á dönsku að kalla ríkissjóð
„Privatbanken,” einkabanka ráðherra.
„Þetta er allt sukkið, sent á að vera
eitur i okkar beinum og sem við a.m.k.
i mínum flokki vorum kosnir til að
afnema,” segir Vilmundur. Hann
kvaðst hafa haldið, að kratarnir þrír i
ríkisstjórninni, auk Svavars Gestssonar
og Hjörleifs Guttormssonar mundu
aldrei hafa samþykkt sb'kar reglur, þótt
framsóknarráðherrarnir „fjórir”
(Ragnar Arnalds meðtalinn) gerðu það.
Vonandi séu þetta mistök, sem stafi af
því, að sumir ráðherranna hafi ekki
verið með fullri meðvitund.
Frumvarpið, sem rætt var, fjallar um
afnám á tollfríðindum ráðherra við
bílakaup.
-HH.