Dagblaðið - 29.08.1979, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 29. ÁGÚST 1979.
Af heimsókn á „ffnt veitingahús”:
Meðlætið var
„fitusjúskaðar
kartöflututtlur”
Óánægður gestur skrifar:
Það er dýrt að fara út að borða,
eins og það er kallað, á íslandi, en að
það sé þess virði og manni til ánægju
er ekki hægt að segja og það vekur
sannast furðu mína, að enginn skuli
láta í ljósi vanþóknun sina og taka
þegjandi við þeim oft misheppnuðu
veitingum og þeirri þjónustu, ef
þjónustu skyldi kalta, sem veitt er á
veitingahúsum hér.
Við hjónin höfum bæði gaman af
að borða góðan mat og á okkar heim-
ili er þess gætt, að matur sé bæði
góður og velframreiddur, þess vegna
ætlumst við til að sama gildi þegar
borguð er margföld fjárhæð fyrir
matinn.
í Reykjavík eru um 3—4 mat-
staðir, sem kalla má ,,fina” staði,
þar sem fólk kemur til að slaka á, fá
sér glas af víni og snæða.
Fyrir skömmu fórum við hjónin á
einn slikan stað og höfðum hugsað
okkur að reyna enn einu sinni staðinn
til að gá hvort við gætum ekki verið
heppin og átt þar góða kvöldstund.
Ég settist eftirvæntingarfull við
borðið sem við höfðum fengið til af-
nota því sannast að segja hlakkaði ég
reglulega til að slaka á og þurfa ekki
sjálf aðstanda í matargerð. Þjónninn
tók pöntunina og fengum við okkur
sinn hvorn drykkinn fyrir matinn. í
forrétt valdi ég sjávarréttakokkteil og
hann valdi rér súpu. í aðalrétt völd-
um við nautakjötsrétt og með þessu
gott rauðvin sem við þekkjum og
kunnum vel að meta. Það er annars
furðulegt, hve oft nautakjöt er ekki
til á þessum stöðum og væri gaman
að vita hvers vegna. Ég hefði haldið
að bjóði staðurinn upp á rétt á mat-
seðlinum eigi rétturinn að vera til,
nema hráefnið sé bundið við árstíma.
I þettasinnvar nautakjötið til.
Hófleg bið
eftir matnum
Á þessum stað eru kertaljós á öll-
um borðum, þ.e.a.s. þau loga ekki
nema gesturinn kveiki sjálfur á þeim.
Er ég leit í kringum mig, sá ég að ekki
hafði verið kveikt á þeim, alla vega
ekki þar sem ég sá til. Til hvers eru þá
kertaljós? Eru þau ekki til að gera
staðinn meira aðlaðandi? Eða hvað?
Við hjónin reykjum ekki og urðum
því að biðja þjóninn um að kveikja á
kertinu.
Við röbbuðum saman og biðum
hóflegalengi eftir matnum. Þjónninn
kom nú með forréttinn. Minn réttur
samanstóð af rækjum og humar, og
ég ætlaði ekki að trúa mínum eigin
augum, svei mér þá, yfir var skellt
bragðvondri mæjonessósu svona til
að eyðileggja alveg hið góða humar-
og rækjubragð. Ég spurði manninn
minn hvernig súpan væri og nægði
mér að sjá svipinn á honum. Ég reyndi
að ná humarnum og rækjunum upp
úr væminni sósunni og skildi siðan
helminginn eftir af mínum rétti. Nú
kom að aðalréttinum. Þennan rétt
höfum við oftsinnis fengið okkur og
höfum þá reynslu að hann sé nokkuð
í lagi. Nú, til að byrja með eyðilagði
þjónninn strax matinn með því að
hrúga á diskinn og yfirfylla hann svo
að næstum flóði út úr auk þess sem
kartöflur og annað grænmeti sem
fylgdi með var ósmekklega fleygt á
diskinn í hrúgur, en allir vita, sem
kunna að meta mat, að líka er nauð-
synlegt að hann líti vel út. Með kjöt-
inu, sem ég vil taka fram að var mjög
gott og mátulega steikt og sósan var
líka mjög góð, var borið: grillaður
tómatur (eiginlega hálfgrillaður),
franskar fitusjúskaðar kartöflututtl-
ur og hálfir, kaldir sveppir úr dós (ég
Raddir
lesenda
veit ekki betur en nóg sé til af hinum
frábæru, íslenzku sveppum á íslandi í
dag). Því eru þeir ekki notaðir? Á
diskinum var hrúga af bitaaspas,
ekki fíni langi aspasinn, nei, nei,
heldur bragðlausir slepjulegir aspas-
bitar. Með þessu var svo borið salat,
ég held ég sleppi að lýsa því, það yrði
of langtmál.
Kartöflurnar
höfðu gleymzt
Ég hafði heldur lítinn áhuga á að
borða frönsku fitukartöflurnar með
þessu og bað þjóninn um bakaða kar-
töflu. Svar þjónsins: Það hafði vist
gleymzt. Kartaflan kom: eða réttara
sagt tvær pínulitlar kartöflur, hálf-
kaldar, með stórum smjörbita í.
Þjónninn hellti einu sinni í glösin
okkar, spurði aldrei hvort við værum
ánægð, spurning, sem mikið er notuð
víða erlendis en aldrei á íslandi. Hér
er ætlazt til að allir láti sér lynda það
sem borið er fram og hvernig það er
gert, borgi rándýrt fyrir og þegi svo.
Ekki má skilja mig svo að við höfum
ekki oft gagnrýnt, því það höfum við
gert. En það fólk, sem leyfir sér slikt
er litið hornauga, jafnvel haldið að
það sé eitthvað skrítið. Gagnrýni er
ekki þoluð á íslandi, þó hennar sé
vissulega þörf.
Mælirinn
er fullur
Við hjónin borðuðum kjötið,
skildum það sem með var borið að
7 mestu eftir og höfðum ekki nokkra
lyst á að sitja þarna lengur, hvað þá
að reyna eftirrétt og kaffi. Við flýtt-
um okkur heim og höfum enga
löngun til að heimsækja þennan stað
á næstunni og munum ekki ráðleggja
vinum okkar það. Reikningurinn var
rúmlega 30 þúsund krónur, sem við
hefðum að sjálfsögðu borgað með
glöðu geði, hefði maturinn verið þess
virði. Það skal tekið fram, að þessi
staður þótti til fyrirmyndar hér áður
fyrr fyrir frábæran mat og góða
þjónustu en því miður er ekki svo
lengur.
VERZLUIUIIM
HÆTTIR
1. SEPTEMBER
Ekki má skilja þessa grein mína
svo, að þessi staður, sem ég segi frá sé
sá eini sem vonbrigðum veldur. Þeir
eru allir undir sama merki nema ef
vera skyldi einn en það er Hótel Holt,
sem ennþá getur verið stolt af sínum
mat og nokkuðgóðri þjónustu.
Málið var bara þannig, að eftir
margar tilraunir til að fá þá þjónsutu
og þann mat sem talizt getur full-
nægja kröfum gesta á þessum
stöðum, var mælirinn orðinn fullur.
Vona ég bara að veitingahúsaeigend-
ur taki sig á og bæti betur um, þannig
að gestir þeirra fari ánægðir frá
borði.
ALLTGEFIDÍ
FLÓAMARKAfHNUM
Gerður Pálmadóttir í Flónni hringdi:
Hún vildi vekja athygli á smá-
klausu á Lesendasíðunni á mánudag
þar sem sagt var frá konu er keypti
kjól á 2500 kr. í verzlun og sá síðan
nákvæmlega eins kjól á flóamarkaði
Dýraverndunarsambandsins á langt-
um lægra verði. Allar vörur sem eru á
flóamarkaðinum eru gefnar og auk
þess er öll vinna þar gefin. Verzlunin
er rekin á allt öðrum grundvelli.
"" , ^
llastM IfT^SBO
PLASTPOKAR
Hirsthmann
Útvarps-og
sjónvarpsloftnet fyrir
Iitsjónvarpstaeki,
magnarakerfi og
tilheyrandi
loftnetsefni.
Ódýr loftnet
oö dód.
Heildsala
Smasala.
Sendum i
póstkröfu.
Radíóvirkinn
Vekja má athygli á því að í um-
ræddri klausu varð prentvilla. í fyrir-
sögninni stóð (réttilega) að kjóllinn
hefði kostað 200 kr., en 2000 kr. í
greininni sjálfri. Kjóllinn kostaði 200
kr. á flóamarkaðinum.
Þakkírtil
JóhönnuG.
Möller
Jóhanna G. Möller þýddi og las mið-
degissöguna Aðeins móðir.
DB-mynd: Ragnar Th.
Útvarpshlustandi á Siglufirði
hringdi:
Ég vil senda Jóhönnu G. Möller
kæra kveðju með þakklæti fyrir frá-
bæra miðdegissögu sem hún þýddi og
hefur lesið í útvarpið að undanförnu.
Týsgötu 1 - Simi 10450
Sagan, Aðeins móðir, er frábæriega
góð og ég á tæpast orð til ao iys<i
ánægju minni með flutning Jóhönnu.