Dagblaðið - 02.01.1980, Blaðsíða 3

i
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 2. JANÚAR 1980.
3
Kímnin í Ríkisútvarpinu
— Geta menn ekki lengur gert að gamni sínu?
„Hann vissi hvað hann söng sem varð doktor í biblíukómik,” segir bréfritari, og
á þar væntanlega við dr. theol. Jakob Jónsson.
Vigur Vó skrifar:
Ef dæma ætti islenzka kinini eflir
þvt „úrvali” sem landsmenn fáaðsjá
og heyra i rikisútvarpinu virðast
menn ekki tengur gela gert að gamni
sinu og allra sízl alvinnumenn í gríni.
Hjá þeim er kómik sama og hávaði
og asnaleg uppátæki. Þetta hefur
hríðversnað á láum árum. Að vísu
virðist það sameinkenni allra þeirra
norrænu þálta sem eiga að heita
gamanþættir. Poppurinn riður alls
slaðar husum og ællar alll að æra.
Ekki er hægt að gera upp á niilli
þjóðanna í húmorleysi. Danir hafa
verið undanskildir, þótl sparlega l'ari
þeir með gáfuna t sjónvarpi.
Sú var tíðin að islenz.k fyndni var
tiI. Gantanið var að vísu grátt og
háðið beizkt. Nú virðist þetla alveg
horfið og húmorinn hafa þróazt í al-
gera lágkúru eða nteiri fíflalæti en
orð lá lýst. Er gersncytt undirmáls-
fólk höfundar gamanþátta eða cr
Itæf skcl kjal'ti og neylendur á þvi
stigi að þetta sé matan sem hæl'ir?
Það væri verðugl rannsóknarefni að
athuga þetla. Væri ekki hægt að setja
félagsvísindadeildina i það? Haiin
vissi livað hann söng sem varð doklor
i bihliukómík. Það er af nógu að
laka.
Nú skulu tekin nokkur nýleg
dæmi — íslenzk. Hliðabúi hringdi i
Velvakanda til að lýsa ánægju sinni
með skemmtiþáttinn ,,I eiftursókn”
(Tekið skal fram að það var cftir
kosningar).
,,Ég var orðinn vonlaus um að
Íslendingar gælu gerl góða skemmli-
þætti. En það sannaðist aðeinhverjir
eiga þó þennan hæfileika," segir
hann.
Ekki munu allir sammála um allan
þennan þált.
T.d. var stúlkukind lálin biðja vcg-
farendur að gæta reiðhjóls l'yrir ulan
Arnarhvol, cn hjólinu hafði verið
stolið þegar hún skildi það cflir
siðast. Siðan hófst „grínið”: stúlkan
fór inn, skipti um úlpu og húfu, kom
al'ttir og ætlaði að taka hjólið. L.átum
þetta gotl heita einu sinni, en til að
ná fullkomnun þurftu listamennirnir
að láta þetta koma fimni sinnuin.
Þetla er þóekki verra en annað. Það
er léllara að fyrirgefa að reiðhjól og
föt geli ekki framið kómík en horla
uppá öll þau fiflalæti sem l.addi og
Halli hal'a í framrni á skjánum og
saklausu fólki er boðið uppá. I.addi
virðisl lclja það hámark allrar
gamansenú að grelta sig og skæla og
detta á óæðri (?) endann. (I.addi
minn. Mesli gámanleikarinn, Alfreð
Andrésson, hló aldrci. Það fer lika
litið fyrir hjátrinum hjá þeim Árna og
Bessa, item Gísla). Þetta er á liku
stigi og hin stórkostlega list er
Kanarnir kasla rjótnaköku Iraniani
mcnn.
E.l.v. er þclia hara nöldur og
mciri liluti áhorfenda alsæll mcð
þennan húmor. Þetla sé eftir alit
santan slórsligar framfarir i núiíma-
menningu íslendinga og verðugl
innlegg i innrætinguna ásanit hinum
stórmerku Flugum og kórónu
norskrar l'yndni I.eyndarmáls
prófessorsins. Mikið er nú gaman að
meirihluti íslendinga skuli skilja
svona frábært grín.
Þá er það þáttur RUV fyrir cyrað.
Það byrjar klukkan hálfátta á
morgnana með hinum snjöllu máls-
hállum þeirra lélaga i morgunköffum
Páls Heiðars Þá á maður erfitt með
að halda vötnum yfir hinni frábæru
landafræðikunnáttu þeirra. Nema
hvað. Byggjast annars vinsældir þált-
arins á fyrirsagnalestri úr dag-
hlöðunum og öllu því sem gerisl
mcðan þeir félagar þegja? Næst
kenutr kaldhæðni úlvarpsitis að lesa
sögur l'yrir smábörn meðan þau sol'a.
En engin lyndni útvarpsins kemst þó
i hálfkvisti við það „bezla" i
vikulokin. Þar er islenz.k l'yndni á há-
tindi. Það er í sama gæðallokki og
þcgar leitarflokki prófessorsins og
I adda leksl bezt upp. L.augard. 8.
des. voru þeir í reglulegutn gálga-
húmor er þeir buðu upp á jafn frá-
bært spattg sem simaatriðið uin véla-
pöntunina. Auðvitað kórónuðu þeir
fyndnina með því að endurlaka
snilldtna linun sintnim. Það er ekki
ónýlt að eiga aðra eins spéfttgla.
Er ekki hægt að halá skoðana-
könnun á hvor er asninn, sá scm
scnutr eða háttvirtur hlustandi?
Mörgum þótti nóg komið i fyrra er
þati lélu Ijós silt skína, Árni og
Edda.... Það var þó alltal' ganian að
hcyra hana hlæja. Gæti Velvakandi
ekki fengið Heimabúa til að skora á
útvarpsráð að taka Árna blaðamann i
sátt? Honuindalt þó alltaf eitthvað í
Intg. Það væri ekki verra en
gamansemin þeirra núna að Itann
reyndi að ná í Khorneini i sitna.
Iliyti þtið hlulleysið að lá
inn.iiigarðsinenn i púkkið eins og
stílisiann Pélur þul eða að fjrlygur
lengi að stiga i stólinn vegna afmælis
einhvcrrar fræitku sinnar?
I santbandi við barnatímann er
réll að gela þess að karlmöiuuim
sem sproltin er grön cr skitsama þótt
þeir heyri hvorki né skilji þcnnan
brandarabankastjóra meðan þeir lá
að horfa á Itana Bryndísi. En öfundin
er alltal' sönt við sig cins og ntátl
liefttr sjá og heyra undanfarið.
Svo ekki sé eingöngti málaður
skrattinn á vegginn: Myndirnar á
föstud. og laugard. Iiala vcrið ágæt-
ar. En frelsið oss Irá flciri veslrum —
i bráð.
Spurning
dagsins
Hvernig hafðirðu það
um áramótin?
Halldór Runólfsson dýralæknir:
Ágætt. Ég átti fri og naut þess að borða
vel. Ég fór aðeins á brennur.
Ágúsla G. Thorlacius húsmóðir: Mjög
gott. Ég var hjá dóttur minni og
tengdasyni og nteð barnabörnununi.
Við skutuni þar upp flugeldunt en
fórtim ekkerl á brennur.
f.ísli Þorsleinsson: Ekki nijög gott. Ég
var lasinn oggat lítið farið unt.
Lvfandi tónlist að ná sér á strík?:
Enokun (fiskótekanna í hættu?
Guðmiindur Þorvaröarsson skrifar:
Mig langar aðeins til að vekja
alltygli á frábæru kvöldi á Hótel
Borg laugardagskvöldið 15.12. Þar
var sú nýbreytni að hljónisveilin
Tivoli lék á ntóti diskótekinu Disu.
Þó diskótekin hafi verið Itvnð
\ insælust sl. ár, á lifandi lónlist ennþi
miklunt vinsældunt að l’agna og þaö
er ntikið ánægjuefni að diskótekið
Hollywood skuli ælla að taka upp
þessa tiýbreytni.
Hún er sorgleg, sú slaðreynd, að
lifandi tónlist er að deyja úi, og
Klúbburimt, sent sirinl hcfur hvað
mcst lifandi tónlist undanfarin ár
mcð því að bjóða upp á tvær hljónt-
sveilir í tveintur sölunt, sc nú búinn
að loka fyrir annan salinn og koma
þar upp diskóteki.
Nú er það af Tívoli að segja, að
hljónisveitin stóð sig ntjög vel.
Olalur fyrirliði cr komiitn nieðgóðaii
Itóp i hina nýju Tivoli en Itún santan-
slendur nú al' þcint I jósabræðrum.
Raddir
lesenda
„Þó diskótekin hafi verið hvað vinsælust siðastliðið ár á lifandi tónlist enn miklum vinsældum að fagna,” segir bréfrítai
Stefáni Stefánssyni, Gunnari Hrafns-
svni, Árna KR-ingi Sigurðssyni,
Sigurði Súþu Sigurðssyni og þeim
slormsvcilarlélögum Birni Thor-
arcnsen og Hirti Howser auk Ólafs,
Nú er ég koniinn að þvi atriði sem
mér finnst að belur mætli l'ara cn það
er frétlaflulningur af islenzkum
pópphljóntsveilum. Hann er hrein-
lega ekki til. Hvernig væri ttú að
kippa þessu í lag og segja frá þessunt
fáu hljómsveilum, sent slarla Itér
hverju sitini?
Að lokunt vii ég heiná þcirri á-
skorun til hins agæta lélags,
.lazzvakiiingar, að reyna uú að lá
ofkar ágætu jazzmcnn til að Italda
héreinsogéinaiónleika.

Margrét Sigurðardóttir húsmóðir:
Ágætt. Ég gætti öntmubarna minna.
Við höfðum þaðgott santan heima.
Halldóra Valdimarsdóllir húsmóðir:
Bara fint. Ég var hérna á Landspítalan-
unt unt árantólin og hér var bara golt
að vera.
Hörður Björnsson skipstjóri: Mjög
gotl. Ég fór ekkert, horfði bara á sjón-
varp og hluslaði á útvarp.