Dagblaðið - 01.06.1981, Blaðsíða 12

Dagblaðið - 01.06.1981, Blaðsíða 12
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 1. JÚNÍ 1981. •BIAÐIB fifálst, óháð dagblai Útgefandi: Dagblaðifl hf. Framkvœmdastjóri: Svoinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson. Aflstoðarritstjóri: Haukur Helgason. Fróttastjóri: Ómar Valdimarsson. Skrifstofustjóri ritstjórnar: Jóhannes Reykdal. íþróttir: Hallur Sfmonarson. Menning: AÖalstoinn Ingólfsson. Aflstoflarfréttastjóri: Jónas Haraldsson. Handrit: Asgrímur Pálsson. Hönnun: Hilmar Karlsson. Blaflamenn: Anna Bjarnason, Atli Rúnar Halldórsson, Atli Steinarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi Sig- urflsson, Dóra Stefánsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gisli Svan Einarsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Inga Huld Hákonardóttir, Kristján Már Unnarsson, Sigurflur Sverrisson. Ljósmyndir: Bjarnleifur Bjarnleifsson, Einar Ólason, Ragnar Th. Sigurðssor. Sigurflur Þorri Sigurflsson og Sveinn Þormóflsson. Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Auglýsingastjóri: Mór E.M. Halldórs son. Dreifingarstjóri: Valgerflur H. Sveinsdóttir. Ritstjórn: Siðumúla 12.’ Afgreiðsla, áskriftadeild, auglýsingar og skrifstofur: Þverholti 11. Aöalsimi blaösins er 27022 (10 línur). Kepptí offramleiðslu Við eyðum þegar allt of mikilli orku í að framleiða smjör og aðrar landbún- aðarafurðir, sem offramleiddar eru austan hafs og vestan, þótt við förum ekki líka í iðnaði að keppa við offram- leiddar vörur nágrannaþjóðanna. Þeim þjóðum vegnar bezt, er sérhæfa sig sem mest í nýjum atvinnugreinum, þar sem ríkir vanframleiðsla. Fyrir vörur slíkra greina fæst yfirleitt hátt verð, því að seljendur eru áhrifameiri á markaði en kaupendur. í gömlum og hefðbundnum greinum, þar sem er of- framleiðsla, eru kaupendur hins vegar áhrifameiri en seljendur. Þar reyna menn að vernda heimamarkaðinn og stunda undirboð á alþjóðamarkaði, samanber ís- lenzkan landbúnað. Skynsamleg framtíðarstefna er að ýta undir nýjar greinar á kostnað hinna hefðbundnu, notfæra sér sem kaupendur undirboð annarra og vera seljendur í vöru- tegundum, sem skortur er á. Þessi stefna hefur marga kosti. í fyrsta lagi víkja styrktar, niðurgreiddar og upp- bættar greinar fyrir öðrum, sem geta staðið á eigin fótum og fært björg í bú. í öðru lagi minnkar verð- bólgan, því að neytendur fá að njóta undirboða á al- þjóðamarkaði. Þessar hugleiðingar skipta miklu í mati á tillögum iðnaðarráðuneytisins um þátttöku hins opinbera í rekstri saltverksmiðju, stálverksmiðju og steinullar- verksmiðju. Eðlilega er spurt, hvort við séum þar að bera í bakkafullan lækinn. Bent hefur verið á, að framleiðslukostnaður fisksalts verði margfalt hærri hér á landi en í suðlægum sólar- löndum, svo að eingöngu sé verið að tefla upp á mis- mun í flutningskostnaði, sem dugi varla austur fyrir fjall. Þá er einnig teflt upp á aukaafurðir, sem sumar hverjar eru svo offramleiddar í öðrum löndum, að þeim er beinlínis fleygt. Og loks er ekkert vitað um, hvort saltfiskmarkaðurinn vill fisk, sem saltaður er með nýrri tegund salts. Ástæða er til að óttast, að fljótlega byrji hinn íslenzki, hálfopinberi saltframleiðandi að væla um inn- lendan iðnað, þjóðernisstefnu og nauðsyn niður- greiðslna á flutningi salts um landið, eins og við þekkj- um úr öðrum greinum. Bent hefur verið á, að vandamál steinullarverk- smiðju yrðu sumpart hliðstæð. Erlendir steinullar- framleiðendur eiga erfitt með að losna við framleiðsl- una og sumar verksmiðjur eru reknar með hálfum af- köstum. Þar sem flutningskostnaður er hár á steinull sem salti, mundi hin innlenda framleiðsla njóta fjarlægðar- verndar, sem nýttist að vissu marki á innlendum mark- aði, gæti sem sagt keppt við niðurgreiddan og undir- boðinn innflutning. Fjarlægðarverndin snerist hins vegar við, ef menn teldu þurfa að selja eitthvað af saltinu og steinullinni úr landi. Þá væru þessar greinar komnar á leiðarenda landbúnaðareymdar, verulegur baggi á þjóðinni. í þessu efni á leiðarljós okkar að vera hinn frjálsi markaður, einnig þegar hann kemur fram í erlendum undirboðum ríkisstyrktra fyrirtækja. Þessi undirboð sýna nefnilega, í hvaða greinum offramleiðsla er á ferðum. Ástæða er til að óttast, að innlend framleiðsla salts og steinullar muni leiða til innflutningshafta og toll- verndar og um leið til hækkaðs vöruverðs og aukinnar verðbólgu. í umræðum um málin hefur þessum ótta ekki veriðeytt. „EG ER NU BARAIÆKNIR” Svar við bréfi Huga Hraunfjörð í DB 26/5 sl. Félagi Hugi Hraunfjörð! Mikið hefurðu til þíns máls. And- inn er sannur, en það vámar réttar upplýsingari lesendabréf þitt(>»l.át- um öfund sigla sinn sjó” 26/5). Okk- ur vantar báða réttar upplýsingar. Hér færðu mínar. Vóna að þú finnir tíma til svara. Ég hélt ég fengi 7.500 krónur á mánuði í fastalaun á Slysadeild Borgarspítalans, en það reyndist ekki rétt. Þegar ég athugaði málið í fjár- málamöppu okkar hjóna kom í íjós að launin eru 7.423 krónur (brúttó). Það eru sem sagt mánaðarlaunin á Borgarspítalanum fyrir aðstoðar- lækni, sem í mínu tilfelli er 34 ára gamall, lauk læknanámi í júní 1979. Er sum sé með u.þ.b. tveggja ára starfsreynslu, en enn á fyrsta þrepi launaskalans. Þannig er ástatt hjá megninu af að- stoðarlæknum á sjúkrahúsum borgarinnar. Þetta eru kjörin, alveg sama hvað allir þrestir syngja. Nú skaltu ekki örvænta um mig og mín þrjú börn, að eiginkonunni ógleymdri. Það er ekki enn farið að draga af mér í skatt og Lánasjóður ís- lenskra námsmanna (LÍN) hefur undanfarin ár þagað þunnu hljóði gagnvart mér. Vænti ég þess þó, að fljótt verði breyting á þessu. Því fyrr því betra, eins og þú skilur (vísitölu- bindingin). Þó að laun mín séu of lág, að okkar mati, til að framfleyta fimm manna fjölskyldu í leiguhúsnæði og til að halda bíl gangandi, þá hafa tekjumar verið, eða öllu heldur átt að vera, miklu hærri. Ógæfusamlega hef ég verið til- neyddur til að vinna þvílíka yfirvinnu á Slysadeildinni, meira en 160 stundir á mánuði, ofaná fasta vinnuviku, 40 klst. eða þar um bil. Þannig tvö- eða þrefaldast tekjurnar. Nei, það eru náttúrlega ýkjur. Ég er bara ekki klár á þessu. Hef ekki tekið mér tima til að ganga frá vinnu- skýrslurn, hvorki fyrir apríl né maí- Org kartöf lu- framleiðenda Það verður seint sagt með réttu að Jón I. Bjarnason ritstjóri og blaða- fulltrúi Kaupmannasamtakanna geti ekki komiö fyrir sig orði. Það er aftur á móti verra þegar hann mis- beitir þessum hæfileika, eins og hann gerði mánudaginn 18. maí sl., þegar hann sá ástæðu til að senda mér tón- inn, eftir að ég skrifaði grein snemma í apríl. Þar gagnrýndi ég yfirmatsmann garðávaxta fyrir árás á Þykkbæinga Vítammkenningar lyfjavaldsins: RÉTTAR EÐA HÆTTULEGA RANGAR? Síðan innflutningur vítamína, til frjálsrar sölu, hófst, hefur lyfjavald- ið gert róttækar tilraunir til að gera þau að einkavöru apóteka. — Lög brotin — stjórnarskráin brotin — mannréttindi brotin, — til að firra al- menning „hættum” vitaminanna. — En þegar danskir apótekarar, á sínum tima, kröfðust einkaréttar á sölu vítamína, var það m.a. borið undir kunnan lækni, próf. Ege. Hann sagði, að ef vitamin yrðu gerð að sérvöru apótekara færi fólk að llta á þau sem lyf, hætti að nota þau, nema sem lyf, og afleiðingin yrði sú, að það slaknaði á heilsufari þjóðar- innar. Próf. Ege vissi það, sem ísl. Iyfja- valdið veit ekki, að vítamín eru meðal heilsunauðsynlegra næringar- þátta, sem almenningur hefur þörf fyrir til uppbótar fæðu. Er dagleg fæða Dana þó til muna vitaminauð- ugri en okkar. — En hér hafa verið gerðar hryggilega grófar tilraunir til að banna frjáisa sölu vítamína. Og allar vitna þær um, hverjum hjarta lyfjavaldsins slær. Hagsmunir apó- tekarans eru ofar hagsmunum al- mennings — í þessu máli. Vítamín, sem frjáls eru öðrum þjóðum, eru bönnuð íslendingum. En okkur er frjáls fjöldi heiisuskað- legra efna, sem brjóta niður heilsu okkar, og jafnvel heimili okkar. En gegn þelm fer lyfjavaldið engum hamförum. Þeir, sem verða hinum heilsuskað-

x

Dagblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.