Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1972, Side 69

Bóndi, sem átti raftskóg, þurfti ekki að selja nema 100
þriggja álna rafta til þess að fá nægilega mikla fjárhæð til
þess að gjalda vinnumanni árskaup eða kaupa sér 10 vetur-
gamlar kindur. Ætti öllum að vera ljóst hvaða áhrif þetta
háa verðlag á skógarafurðum hafði á afdrif skóganna.
Þeir voru svo sannarlega „stoð við bak bóndans“.
Ef þetta dæmi er yfirfært til nútímans, kemur í ljós eftir-
farandi útkoma:
1 Hallormsstaðaskógi hinum nýja voru á 4 mánuðum, fe-
brúar—maí 1970 felld 300 tonn af birkiviði. Úr þeim feng-
ust um 5.000 birkistaurar af nokkurn veginn sömu lengd og
raftar þeir, er áður voru nefndir. Fyrir 100 árum hefðu þeir
nægt til að greiða 50 húskörlum árslaun og fyrir þá hefði
Hallormsstaðabóndi getað keypt sér 500 veturgamlar kind-
ur.
1,32.
Ég minntist áðan á kolagrafirnar sem menjar um fyrri út-
breiðslu skóganna á Islandi. Þetta voru gryfjur, sem menn
grófu til þess að gera viðarkol. Þegar þær féllu saman fyrir
tímans tönn, fengu þær á sig lögun, sem er svo sérstæð, að
Skógarnytjar. Fremst á myndinni er kurlhaugur af arinviði. Aftar eru
hlaðar af óbirktum og birktum girðingastaurum.