Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1972, Síða 82

BJARNI E. GUÐLEIFSSON
OG
JÓHANNES SIGVALDASON:
UM KAL OG KALSKEMMDIR.
II. Kalskemmdir í tilraunareitum Tilraunastöðvarinnar
á Akureyri.
INNGANGUR
Mikið hefur verið rætt og ritað um orsakir kalskemmda hér
á landi, og hefur ýmislegt verið dregið fram í því sambandi.
Hafa t. d. margir getið sér þess til að ýmis konar meðferð
túnanna hafi afgerandi áhrif á kalskemmdirnar. Slíkar get-
gátur eru oft rökstuddar með einstökum og einatt óáreiðan-
legum dæmum frá ákveðnum túnum, eða byggðar á fræði-
legum niðurstíiðum erlendis frá. Hérlendis hafa engar ótví-
ræðar kaltilraunir verið gerðar, tilraunir, sem með vissu
gætu sannað eða afsannað áhrif meðferðar á kalskemmdir.
Á öllum tilraunastöðvunum hafa áburðartilraunir verið
algjörlega ríkjandi, og er líklegt að tilraunablettirnir hafi
ekki farið varhluta af kali þau ár, sem kalskemmdir hafa
verið víðtækastar. Ætti þá ýmsa liði tilraunanna að hafa
kalið mismikið, ef sú staðhæfing er rétt að meðferð eða nytj-
ar og þá einkum áburðargjöf ráði einhverju um kal. Þrátt
fyrir þetta hefur nær ekkert verið birt af tilraunaniður-
stöðunum, þar sem þess er getið að tilraunaliðir hafi
skemmzt mismikið af kali. Ólafur jónsson (1930) nefnir að
vísu að í beitartilraun einni á Akureyri hafi þá reiti kalið
mest, sem minnsta uppskeru gáfu áður en beitarmeðferðin
hófst. Magnús Óskarsson (1969) bendir á að í tilraun með
84