Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1986, Side 29

leik. Þá er einnig á það að líta að öll efni til úðunar eru meira
og minna eitruð og þvi best að þurfa að nota þau sem minnst
jafnvel þó öruggt sé talið að þau valdi ekki skaða á dýrum eða
mönnum.
Því er í þessu greinarkorni frekar hallast að því að nota
endurvinnslu til útrýmingar á umræddum jurtum svo fremi
sem henni verði við komið en sum tún eru það grýtt og þannig
sett að erfitt getur verið um endurvinnslu. Mikinn meirihluta
túna má þó endurvinna og með þeirri aðferð vinnst líka fleira
en að útrýma blómum s.s. fá sléttara tún, koma búfjáráburði
og kalki í moldina, bæta framræslu ef þörf er og fleira mætti
til nefna.
Með þessum pistli var fyrst og fremst ætlunin að benda á þá
breytingu sem orðið hefur í túnum á síðustu árum. Ekki er
beinlínis lagt mat á það hvort sú breyting er til ills eða góðs.
Hún hefur bæði sínar ljósu og dökku hliðar. Aðalatriðið á
þessu stigi málsins er að gera sér ljóst að breytingar hafa orðið
allnokkrar á flóru túna og að þær munu halda áfram að
gerast. Brýn nauðsyn er því að fylgjast grannt með hverju
framvindur, ekki aðeins um aukningu eða breytingu á tví-
kímblöðungum heldur einnig og ekki síður á breytingum á
samsetningu grasa í túnunum. Þetta er nauðsyn og forsenda
þess að hægt verði að skipuleggja og hafa skynsamlega fóðrun
á búpeningi okkar íslendinga á komandi árum.
HEIMILDIR
Klemenz Kr. Kristjánsson. Gróðurathuganir á túnum 1923. Búnaðarrit bls.
184-198 1909.
Helgi Jónsson. Gróðrar- og jarðvegsrannsóknir 1906 og 1907. Búnaðarrit
bls. 41-55 1909.
Sturla Friðriksson. Rannsóknir á kali túna árin 1951 og 1952. Rit land-
• búnaðardeildar Atvinnudeildar Háskólans. B-flokkur nr. 7 1954.
Jóhannes Sigvaldason. Grös í túnum á Norðurlandi. Fjölrit BRT nr. 6 1977.
Viðtöl við bændur og búalið í ofangreindri ferð og marga aðra fvrr og síðar.
31