Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1924, Qupperneq 42

44
hrúgað saman f sömu tunnurnar og alt stimplað og kallað
„príma íslenskt saltkjöt".
Ef petta á það skilið að heita góð sauðfjárrækt og vöru-
vöndun, pá hljóta aðrar pjóðir, sem kvikfjárrækt stunda, að
vera Ijótu flónin, hvort sem vér nú getum sannfært pær um
pað, og sötnuleiðis hitt, að okkar framleiðsla sé „extra príma",
eins og við stimplum hana, og teljutn sjálfum okkur trú um að
hún sé, pótt vér ekki sjálfir viljum leggja oss til munns nema
hið besta af henni, og pað ntiklu betur ttieð farið en pað, sem
vér sendunt út i heiminn til annara pjóða.
Nei, pað parf meira til pess, að vér höfum rétt til pess að
miklast af gæðum fratnleiðslunnar hér á landi, eða til pess, að
geta boðið öðrum pjóðum byrginn með búnaðarafurðir vorar.
Nú höfum vér byrjað að flytja kælt kjöt til Englands og auð-
vitað hljóta pað að vera satnskonar kroppar og peir, er vér
söltum niður í sláturhúsunum handa norsku sjómönnunum; en
slikt kjöt er í litlu gengi í Englandi. Par verður pað auðvitað
Iagt að jöfnu við kælda og frysta kjötið, sem flutt er árlega í
niörgum skipsförmum til Englands frá Ástraliu og Suður-Amer-
íku, af hinum viltu og óræktuðu hjörðum par, sem slátrað er í
líku ástandi og hér er gert. En pað kjöt er í Englandi varla
talið hálfvirði á móti innlendu kjöti og er ekki notað par nema
af fátækasta hluta pjóðarinnar.
Öðru máli mundi verða að gegna, ef vér gætum sent til
Englands kælda farma af jöfnum og fallegum 70—80 punda
skrokkum af tvævetrum sauðum, eða skipsfarma af jöfnum og
góðuin tvævetrum lifandi sauðum, sem vægju við útskipun 120
—150 pund. Pað er vara, sem Jón Boli mundi borga vel og
hann hefir sérstakar mætur á.
En nú skulum við, Iesandi góður — eftir pennan Iestur —
líta á skýrslurnar, sem hér fara á eftir, og sjá hvað pær sanna
urn pað, sem hér hefir verið minst á.
B. J.