Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1916, Qupperneq 48

5ö
menti, sem hæfir væru til að leiSbeina lim tindírbún-*
ing og gera áætlanir um verk, yrðu trygöir nema með
samtökum.
Framtíöarhorfurnar um aukna jarðrækt, viröast því
standa betur að vígi meö félagsskap og samvinnu, en ef
hver fer sína götu.
Búnaöarháttum okkar er þannig fyrir komiö, aö megniö
af þeim gjaldeyri, sem viö höfum til aö kaupa fyrir nauð-
synjar okkar, kemur inn fyrir seldar húsdýraafuröir.
Ríður því mjög mikið á, aö hafa sem afurðamest hús-
dýr, en á þaö skortir tilfinnanlega. Afuröamagniö má
auka með því að bæta úrvalið og meðferðina, og með
kynblöndun.
Með bættu úrvali er sérstaklega lögö stund á góð kyn-
bótadýr, þar fylgir sá böggull skammrifi, að þau eru
í fyrsta lagi mjög fá til, svo þaö er hæpið að allur fjöld-
inn geti notað þau af þeirri ástæðu. í öðru lagi eru þau
svo dýr í innkaupi, einkum stærri húsdýrin, hestar og
naut, aö flestum einstökum mönnum er ofætlun að eign-
ast þau af þeirri ástæðu. í þriðja lagi er dýrt að eiga
slíka gripi ef afnotin eru lítil, svo að þau verða flestum
ofurefli af þeirri ástæðu.
Einstakir efna- og dugnaðarmenn geta eignast svona
dýr og átt þau, en fjöldinn ekki. Og það eru þó oftast
þeir mennirnir sem hafa þeirra mest þörf, þeir eru verst
settir i lífsbaráttunni og mestar eru líkur fyrir aö verði
samborgurum sínum til þyngsla.
Ekki er síður þörf á að örfa menn til framtakssemi í
þessu efni, og til að bæta alla meðferð húsdýra. Til þess
eru örfandi ráðin bezt, svo. sem verðlaun og hvetjandi