Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1916, Qupperneq 57

59
1895 voru ekki unnin aS meSaltali nema 27 dagsverk á
hvern meölim búnaðarfélaganna.
Meö öllurn sínum vesaldómi hafa búnaöarfélögin samt
sýnt og sannað, aö þau eiga tilverurétt. En þaö þarf aö
vikka verksviö þeirra.
Eg vil nú meö nokkrum orðum leyfa mér aö benda
á þau viðfangsefni, er mér virðist, aö hvert búnaöar-
félag ætti að hafa á stefnuskrá sinni og v i n n a aö:
1. Að efla og bæta jarörækt eftir mætti. Þetta gera þau,
eins og hingað til, með því að útvega meölimum sinum
vinnu, verkfæri, útsæði, áburö o. fl. Þá gæti komiö til
mála að hafa meiri félagsvinnu um garðrækt en nú er
títt. Einnig ættu búnaðarfélögin aö hafa meiri hesta-
samlög við jarðyrkju en raun er á. Mundi ræktað
land þá aukast rneir en nú er tilfelliö, ef sá siður
væri tekinn upp.
Um verkfæraeign búnaöarfélaganna er þaö aö segja,
aö eg hygg þá stefnu rétta, sem sum búnaðarfélög
hafa tekið, aö eiga mörg verkfæri af sömu gerð, sem
gengju á milli vissra meðlima. En bezt yröi fyrir fé-
lögin aö tryggja betri meðferð á þeim en hingað til
hefir tíðkast.
2. Að auka og bæta búpeningsræktina. Þetta má gera
meö ýmsum ráöum. Fyrst og fremst meö kynbótum.
Af mörgum ástæðum er lang eðlilegast að búnaðar-
félögin væru um leið kynbótafélög, nema öðru vísi
yrði um búið á tryggari hátt. Mér finst hálf-hlægi-
legt, að hafa ef til vill í litlum hreppi lítið búnaðarfélag,
Htiö nautgriparæktunarfélag og lítiö hrossaræktrmar'