Frjáls verslun - 01.06.1950, Side 13

Enn um líruLma.
Þann 8. júní síðastliðinn reit ég í Alþýðublaðið
grein, varðandi skráningu lírunnar.
Tilgangurinn með þeim skrifum var að átelja þann
drátt, sem orðinn er á því, að Þjóðbankinn taki upp
skráningu lírunnar, en líran er nú, eins og flestum er
kunnugt, orðinn einn bezti gjaldeyrinn í Evrópu.
Á það var bent, að þangað til í nóvember 1947 var
sölugengi lírunnar hjá Sölusambandi íslenzkra fisk-
framleiðenda Kr. 18,73 per 1000, en var þá hækkað
upp í kr. 22,45 að tilhlutun Sölumiðstöðvar hraðfrysti-
húsanna. Nú munu saltfiskútflytjendur óska eftir að
fá líruna skráða á Kr. 30,00, og mun drátturinn á af-
greiöslu þessa máls að einhverju leyti eiga rök sín að
rekja til þess. Samkvæmt gengisskráningarlögunum
frá 20. marz síðastliðnum, ætti líran að vera skráð á
kr. 26,14 per 1000 í samræmi við aðra mynt.
Eg gat þess í umræddri grein, að ég teldi viðskipti
við Ítalíu hafa verið íslendingum hagstæð, og með til-
liti til þess, að búast mætti við minnkandi sölumögu-
leikum í Þýzkalandi og Bretlandi, væri æskilegt að
kappkosta að koma viðskiptum við Ítalíu á sem traust-
astan grundvöll, en sem kunnugt er, má gera mjög hag-
stæð innkaup í Italíu á fjölmörgum iðnaðarvörum.
Hafi ég ætlast til, að grein mín hefði orkað í þá átt
að fá skráð gengi á líruna, hef ég orðið fyrir von-
brigðum. Allt stendur enn í sömu sporum, þrátt fvrir
ummæli daghlaðsins Vísis þann 19. júní.
Það er einn kosturinn við lýðræðisstjórnskipulagið,
að jafnvel hinir æðstu menn þjóðfélagsins verða að
standa þjóðinni reikningsskap af gjörðum sínum. Og
því sterkara og betur vakandi sem almenningsálitið er,
því betur verður landinu stjórnað.
I Bandaríkjunum kemur það alloft fvrir, að ráð-
herrar eru kallaðir fyrir þar til kosnar nefndir al-
mannavaldsins, ef grunur leikur á að stefna þeirra
brjóti að einhverju leyti í bága við vilja meiri hluta
þjóðarinnar.
Ég er ekki að gefa í skyn með þessu dæmi, að nokk-
uð þurfi að vera athugavert við það, að afgreiðsla þessa
máls hefur dregizt. Miklu fremur er ég að leggja á-
herzlu á, að það sé nauðsynlegt fyrir ráðamenn þjóðar-
innar sjálfrar, þegar þeir álíta sig vera að gera rétt og
vinna að þjóðarhag. að gefa þjóðinni sem gleggsta
skýrslu í hverju máli. Ef svo er ekki gert, er hægðar-
leikur fyrir þá. sem það vilja gera. að telja almenn-
ingi trú um, að misjafnt sé unnið.
Dagblaðið Vísir hefur oft verið til fyrirmyndar um
hilbrigða gagnrýni, en hefur brugðist almenningi í
þessu máli! !
Kaupsýslumenn, og að því bezt verður vitað, marg-
ir útgerðarmenn, bíða stórtjón við það, að þetta mál
er dregið á langinn. Það getur því tæplega talizt ósann-
girni að fara fram á, að þessum aðilum fyrst og fremsl
sé skýrt frá, hvað sé að gerast í þessum málum.
Það mætti að endingu benda á, að viðskipti okkar
við Ítalíu eru orðin það Stór liður í þjóðarbúskapn-
um, að það væri að sjálfsögðu mjög æskilegt, að nokk-
uð það skeði hér heima. er gæfi ítölskum yfirvöldum
tilefni til umhugsunar.
Reykjavík, 1. júlí 1950.
GuSmundur Árnason.
Fjölnisvegi 11.
Verzlunin „Málarinn" 25 ára.
Framhald aj bls. 86.
arra, og var það dómur þeirra, að íslenzka málningin
væri sízt lakari útlendri.“
„Það er ofl dæmt ranglega um íslenzkan iðnað,"
sagði Pétur. „Hann verður eins og annað að renna
sitt bernskuskeið, unz náð er fram til fulls þroska. En
íslenzka þjóðin er ekki menningarþjóð fyrr en hún á
iðnað, sem stenzt fullkomlega samanburð um verð og
gæði.“
„Mér er ánægja að því að sýna ykkur fyrirtæki iriitt,“
sagði Pétur að síðustu. „Það hefur verið ánægja mín
í lífinu að sjá störf mín bera ávöxt, fyrirtækið þróasl
og híbýli taka slakkaskiptum, svo að fólk fær nú glaðzt
við mýkt og yndi notalegri lita en áður var og verndað
eignir sínar betur. Þegar ég opnaði verzlun mína var
svart veggfóður mest í tízku í Reykjavík.“
„Frjáls verzlun“ óskar Pétri til hamingju með þetta
merka afmæli verzlunarinnar og árnar honum allra
heilla í framtíðinni.
FRJÁLSVERZLUN
89