Frjáls verslun - 01.08.1954, Blaðsíða 8

ustu lífsnauðsynjar urðu að sitja í fyrirrúmi.
Menn máttu ekki almennt við því að verja aur-
um sínum til kaupa á gripum til að prýða með
heimilin.
Þó var hér eini staðurinn á landinn, sem ætla
mætti að hefði rúm í náinni íramtíð fyrir sér-
verzlun með skartgripi, úr og listmuni.
Árið 1904 töldust sjö starfandi gullsmiðir í
Reykjavík, og varð Jón sá áttundi. Ekki unnu
þó allir þessir menn að iðn sinni eingöngu. Gull-
smiðir bæjarins höfðu verkstofur á heimilum
sínum og störfuðu sjálfstætt. Seldu þeir sjálfir
sínar eigin smíðar. Var að mestu unnið eftir
áður gerðum pöntunum. Þeir höfðu ekki söiu-
búðir né fluttu inn erlenda smíðisgripi.
Starfsemi gulllsmiða var fábrotin, og nær ein-
göngu bundin við smíðar á silfurbúnaði á ís-
lenzka þjóðbúninginn. Tóbaksílát og svipur
var nokkuð smíðað. Ur gulli voru smíðaðir gift-
ingahringir, steinhringir og stöku skartgripir.
Fyrstu árin hafði Jón Sigmundsson starfsstöð
sína og heimili á ýmsum stöðum í bænum. En
1907 tók hann á leigu húsið nr. 8 við Laugaveg.
Var það lítið steinhús og áður kallað Smiðjuholt.
Þetta hús keypti hann síðar og byggði upp. Bjó
hann þarna vinnustofu sina og litla sölubúð fyrir
framan, því að hann hafði hug á að koma upp
reglulegri skartgripaverzlun samhliða vinnustof-
unni.
Skin og skúrir hafa skipzt á í starfsemi fyrir-
tækisins þá hálfu öid, sem það hefur starfað.
Aukin fólksfjölgun í bænum og almenn velmegun
urðu þess valdandi, að viðfangsefnin stækkuðu
og urðu fjölbrevttari við auknar og almennari
kröfur til viðhafnarmeiri lífshátta. En í erfiðu
árferði skorti verkefni og stafsemin dróst saman.
Viðskipti hafði verzlunin víða um land og
lagði Jón ríka áherzlu á þau og hélt þeim við
með auglýsingum. Gaf hann t. d. út myndalista
yfir varning sinn og dreifði um landið. Einnig
hefur mikið verið unnið við smíðar á minjagrip-
um úr silfri fyrir erlenda ferð'amenn, er til lands-
ins koma.
Samhliða gull- og silfursmíði tók fyrirtækið
að sér viðgerðir á úrum og klukkum, ýmist sjálf-
stætt, eða í samvinnu við aðra úrsmiði. Er verzl-
nnin hafði fengið einkaumboð hér á landi fvrir
úr og klukkur nokkurra heimlsþekktra fyrir-
tækia, var árið 1944 komið á fót í sambandi
við verzhmina viðgerðarstofu fyrir þessa starfs-
grein,
Jón Sigmundsson.
Er Jón hóf starfsemi sína, voru viðskipti lands-
manna að mestu bundin við Danmörku. Hann
hóf því fyrst innflutning þaðan á alls konar
smávörum úr silfri, silfurpletti og gulli Brátt
fór hann þó að skÍDta við Þýzkaland og síða.r
við Sviss með úr. Á ófriðarárunum fyrri hófust
viðskipti við Ameríku og England. ITpp úr því
jók hann vöruva] sitt og fór að ha.fa í verzluninni
kristal, keraimik og ýmsa. innflutta listmuni.
A tímum hafta og ófrelsis varð vöruþurrð mikil
í verzluninni, þrátt fyrir takmnrkaða lcaupgetu
almennings.
Jón Signmndsson andaðist 4. ágúst 1942, en
fyrirtækið hefur verið rekið áfram a.f ekkju
hans og fjölskyldu.
Fyrirtækið hefur aflað sér trausts og áreiðan-
leiks á hálfrar aldar starfsemi og færzt í aukana
með auknum kröfum, er til starfseminnar hafa
verið gerðar.
Skartgripir og listmunir hafa verið viðfangs-
efni fyrirtækisins nú um hálfa öld og ávallt
kappkostað að fara í vöruvali eftir einkunnar-
orðum verzlunarinnar: „Fagur gripur er æ til
yndis.“
FRJÁLS VERZLUN árnar fvrirtækinu allra
heilla með hálfrar aldar afmælið.
84
rRJÁns verzlun