Frjáls verslun - 01.12.1973, Blaðsíða 57

Farmaðurinn var í róleg-
heitum að ræða við vinkonu
sína í Hamborg:
— Jæja, ljúfan. Heldurðu að
þú gætir dáið af ást?
— Nei, örugglega ekki. Ég
lifi af henni.
— Hafið þér nú fylgt leið-
beiningum mínum. Þrjár pillur
á dag og glas af konjaki, áður
en þér farið í rúmið? spurði
læknirinn.
— Já. Það er allt í lagi með
pillurnar, en ég er þremur
mánuðum á undan með kon-
jakið.
— Svona, vertu nú ekki reið-
ur, Ijúfurinn. Ég kom líka með
gjafir handa þér.
— Hættu þessu, Kalli. —
Reyndu að vakna, maður.
— Þetta er nú það síðasta
maður.
— • —
Eiginmaðurinn var orðinn
hundleiður á að láta konuna
teyma sig á milli verzlana á
laugardögum og halda á pinkl-
um og passa veskið hcnnar. í
einni verzlunarferðinni ruddist
hún inn í mannþröngina í nær-
fatabúð, tók undirbuxur og
veifaði til mannsins síns á
áberandi hátt um leið og hún
spurði, livernig honum þættu
þær.
— Mér finnst þær dásamleg-
ar, sagði hann léttur í bragði.
— En ég er ekki viss um, að
maðurinn þinn kærði sig neitt
um þær.
Næsta Iaugardag fékk hann
að vera heima og horfa á fót-
bolta í sjónvarpinu.

— Þetta er nú bað síðasta,
sem ég sá af manninum mín-
xun.
FV 12 1973
49