Frjáls verslun - 01.08.1975, Qupperneq 80

Ilm heima 03 gcima
Það hafði í rauninni verið
cinum of snemmt að koma Jak-
obínu fyrir á elliheimilinu.
En börnin og tengdabörnin
vildu þetta.
Og þarna var hún komin,
þessi hressilega kona fremur
ókát yfir að sjá allt þetta
gamla fólk, sem sat með fýlu-
svip og Iét sér leiðast.
— Það þarf að hrista svo-
lítið upp í þessu, sagði Jak-
obína við sjálfa sig.
Inni á herberginu fór hún
úr hverri spjör og labbaði síð-
an einn hring um dngstofuna.
Fyrst var ekki sagt orð, en
svo var sem viðstaddir vökn-
uðu af værum svefni. Löngu
eftir að Jakobína var horfin
á herbergið sitt sagði ein kon-
an:
— Heyriði. í hverju var
hún?
— Já. í hverju var hún?
spurðu allir.
Gamall karl, sem sat við
gluggann, tók út úr sér pípuna
og mælti:
— Ég veit svo sem ekki í
hverju hún var. En hvað sem
— Mér þykir fyrir því, frú
mín góð. Ég hef ekkert vit á
bílum og get þess vegna lítið
hjálpað til.
það var, hefði hún mátt
strauja það yfir áður en hún
fór að sýna okkur það.
Gunna gamla hitti vinkonu
sína á götunni.
— Hugsaðu þér bara, sagði
Gunna döpur í bragði. —
Hann Gvendur minn varð fyrir
valtara í gær og var fluttur
á spítala.
— En voðalegt. Á hvaða
stofu er hann annars? spurði
vinkonan.
— Þrettán til átján.
Palli fór á hárgreiðslustof-
una.
— Ég ætla að fá eitt ósýni-
legt hárnet handa vinkonu
minni.
— Það gerir 650 krónur.
— En er það virkilega ó-
sýnilegt?
— Þér getið fullkomlega
treyst því. Ég er búin að
selja sjö stykki í dag þó að
þau hafi verið uppseld síðan
í gær.
Píanóleikarinn: — Hann son-
ur yðar spilar á píanóið eins
og annar Askenazy.
Faðirinn: — Því miður. Mér
hefði þótt öllu skemmtilegra
ef hann léki á skattstofuna
eins og hann afi hans ge.rði.
Sölumaðurinn fékk skeyti
frá konunni sinni:
— Gleymdu ekki að þú ert
kvæntur.
Hann sendi svarskeyti að
vörmu spori:
— Þykir leitt. Skeytið kom
of seint.
— • —
80
FV 8 1975