Helgarpósturinn - 31.10.1994, Blaðsíða 18

18
MORGUNPÓSTURINN FRÉTTIR
MÁNUDAGUR 31. OKTÓBER 1994
Bakhliðin
Björgútfur Egilsson tómt-
húsmaðuren liklega frægari
fýrirþað að vera bassaleikari í
hinni sögufrægu hljómsveit
Kamarorghestum. Hann sýnir
á sér bakhliðina og fer létt
meðþað.
Starfsmenn Flugleiða gleymdu að taka á móti ósjálfbjarga konu sem er með
Alzheimersjúkdóminn á háu stigi við komuna til landsins frá Noregi. Hún týndist
í Leifsstöð og fannst fyrir tilviljun á Umferðarmiðstöðinni í Reykjavík.
Flugleiðir eiga yfir höfði sér málssókn vegna mistakanna.
Það var kominn
mikill beygur í mig
segir sonur konunnar, Jörundur Guðmundsson.
Hvort vildirðu heldur hafa Helgu
Kress, bókmenntaspekúlant eða
Dagnýju Kristjánsdóttur, einnig
bókmenntaspekúlant, með þér á
eyðieyju? (Mátt ekki taka þær
báðar.) „Má ég ekki bara hringja í
þær?“
Hvaða íslenskur gítarleikari er of-
metnastur? „Einar Vilberg."
Hvað ferðu oft í bað á mánuði?
„Sautján sinnum, ef frá eru talin
svitaböðin."
Hvernig eru nærbuxurnar þínar á
litinn (þær sem þú ert í núna)?
„Gular — ég er svo praktískur mað-
ur.“
Hvernig bregstu við ef þú, eftir
góða rispu, vaknar nakinn milli
Péturs W. Kristjánssonar og Ótt-
ars Felix, þeir einnig berir og Ótt-
ar með þjáningarsvip á andlitinu?
„Fyfyfyrirgefðu Óttar mi, mi, minn.
Va, var vaselínið búbúbúið."
í hvaða hljómsveit myndirðu alls
ekki vilja vera? „Vinum vors og
blórna."
Heldurðu að kóngurinn myndi
snúa sér við í hótelherberginu
sem hann er í núna ef hann frétti
af því að Bjarni Arason væri að
taka hann sér til fyrirmyndar? „Ég
held að hann myndi liggja kyrr
svona til tilbreytingar."
Hver er fyndnastur íslendinga
(bannað að segja Halldór Ás-
grímsson)? „Elfa-Björk Gunnars-
dóttir, framkvæmdastjóri Ríkisút-
varpsins.“
Hvort vildirðu heldur vera Bjarni
móhíkani eða Siggi pönk? (Verð-
ur að velja annan.) „Siggi móhík-
ani."
Ert þú einn þeirra sem telja dr.
Gest Guðmundsson smáfríðan
mann? „Ég tel doktorinn fegurstan
allra núlifandi íslendinga."
Hvort fyrirbærið er sniðugra: Ad-
amson í DV eða Sigurður G. Tóm-
asson? „Mér er alveg ómögulegt
að gera upp á milli þeirra því hvor-
ugan vil ég styggja."
Finnst þér frú Dóra vera vel gift?
(Hreinskilnislegt svar óskast). Ef
svarið er já, í hverju felst styrkur
Heimis Steinssonar sem eigin-
manns? „Já. Styrkurinn felst i
skegginu." ■
Vilborg Guðmundsdóttir, 73
ára gömul kona frá Akureyri, lenti í
miklum hremmingum 5. október
síðastliðinn. Þann dag fór hún frá
Noregi til Islands með Flugleiðavél
eftir að hafa dvalið hjá syni sínum,
Sveinbirni Guðmundssyni í Sví-
þjóð. Vilborg er haldin Alzheimer-
sjúkdómnum á háu stigi og af þeim
sökum er hún ófær um að bjarga
sér sjálf, auk þess sem hún er hjart-
veik. Alzheimersjúklingar geta ekki
farið ferða sinna einir síns liðs og
villast ef svo ber undir.
Vilborg fékk fylgd um borð í
flugvélina og gerðar voru ráðstaf-
anir til að starfsmaður Flugleiða
tæki á móti henni þegar hún færi
frá borði á Keflavíkurflugvelli og
aðstoðaði hana í gegnum tollinn.
Það brást hins vegar með þeim af-
leiðingum að Vilborg ráfaði út úr
flugstöðvarbyggingunni og fannst
ekki fyrr en mörgum klukkustund-
urn síðar á Umferðarmiðstöðinni í
Reykjavík þar sem maður henni
kunnugur rakst á hana á vergangi
fyrir tilviljun. Sjónarvottur sá hana
’fara út úr byggingunni þar sem far-
þegar á leið út fara um án þess að
nokkur hafi orðið þess var.
Sonurínn íhugar að
stefna Flugleiðum
Sonur Vilborgar, Jörundur
Guðmundsson rakari og
skemmtikraftur, er ákaflega óhress
með þessi mistök Flugleiða. Þótt vel
hafi farið í þetta sinn þá sé sú til-
hugsun hryllileg ef þetta hefði gerst
á leiðinni út. Hann hugðist taka á
móti móður sinni í flugstöðinni og
rnætti tímanlega. Jörundur er nú að
íhuga málssókn á hendur Flugleið-
um vegna þessa máls.
Jörundur segir að sent hafi verið
símbréf frá Osló til starfsfólks Flug-
leiða í Keflavík og þeir beðnir um
að koma móður hans klakklaust frá
borði, í gegnum vegabréfsskoðun
og toll og að lokum til hans sem
beið í komusal.
„Ég beið og beið en ekkert bólaði
á mömmu. Það var kominn mikill
beygur í mig, því það þarf alltaf að
fylgjast mjög vel með henni,“ segir
Jörundur. „Loks var þolinmæði
Jörundur Guðmundsson. „Það er með ólíkindum að þetta skuli hafa
gerst en ef málið hefði strax fengið rétta meðhöndlun þá væri allt
gleymt og grafið. Verstur finnst mér þó hrokinn hjá þessu vesalings
flugfélagi."
Valdníðsla stóra bróður
Auðunn Atlason, ritstjóri Stúd-
entablaðsins, segir frá því þegar
hann var reiðastur, en hann hélt
því fram í upphafi að hann yrði
aldrei reiður en þá varð honum
hugsað til Teits bróður.
„Það er nú ekki oft sem það hef-
ur fokið í mig verulega. Raunar
erfitt að rifja eitthvað slíkt upp því
ég er í þokkabót fljótur að fyrirgefa
og gleyma. Hins vegar þegar fár-
viðrið skellur á má líkja því við
hvirfilbyl sem geysar af fítonskrafti
í stuttan tíma. Það skipti sem ég
man effir núna, og þó nokkuð um
liðið, er náttúrlega tengt bróður
mínum sem er nokkru eldri en ég.
Þann aldursmun hefur kauði fært
sér óspart í nyt og unglingsárun-
um fór ég einkum halloka en ég vil
Éner
reTOur
þess vegna er ég tiL
trúa að sá eilífðarbardagi sem það
er að eiga bróður á svipuðum aldri
fari að snúast mér í hag. Hvað um
það, eitt sinn sem oftar lá leiðin út
á lífið á laugardagskvöldi (hvað
eru mörg ell í því?) og bræðurnir
galvösku voru að gera sig til. Sem
jafnan var ég með mitt á hreinu,
kominn í diskógallann og nota
bene; búinn að bursta skóna. Þetta
voru nýir skór, fagurbrúnir og
gljáandi og mér hjartfólgnir.
„Blessaður og sæll“ heyrist kallað,
lágvært fótatak og hurðarskellur.
Ég vissi um leið hvers kyns var og
hljóp fram í anddyri á sumarbú-
staðnum í Garðabæ og viti menn:
Auðvitað var dýrið rokið í geim á
skónum mínum og ég endaði
grautfúll á billegum jakkafötum og
indoor súper í bænum. I enn eitt
skiptið. Þetta er ef til vill lítilræði í
hugum lesenda en spekin er öngvu
að síður bæði djúpstæð og glymj-
andi: Valdníðsla í hvaða mynd sem
hún birtist er skálksins háttur og
kemur niður á þeim hinum sama
fyrr eða síðar.“
mín á þrotum svo ég snéri mér að
tollverði sem sagði mér að fara upp
og ieita að henni í fríhöfninni, sem
ég og gerði, en ég sá hana hvergi. Ég
segi því starfsmanni Flugleiða
raunir mínar og hann fer með mér
inn í flugvélina en þar var bara
ræstingafólk sem var að þrífa vél-
ina. Mér er þá sagt að leita bara enn
betur í byggingunni svo ég fer inn á
salerni, kaffiteríu og í fríhöfnina en
mamma virtist vera gufuð upp.
Töskuna hennar sá ég hins vegar á
færibandinu. Ég var orðinn veru-
lega áhyggjufullur og ennþá hafði
ekki einn einasti FÍugleiðastarfs-
maður lyft litla fingri til að hjálpa
mér við leitina. Loksins var send út
lýsing á mömmu til allra starfs-
rnanna á vellinum og þá kom í ljós
að tollvörður hafði tveimur
klukkutímum áður séð hana fara út
úr byggingunni brottfararmegin,
þar sem farþegar fara venjulega í
flug. Síðast sást til hennar á leiðinni
úr flugstöðinni og út í rokið og
rigninguna, með yfirhöfnina á
handleggnum.“
Víðtæk leit undirbúin
Að sögn Karls Hermannsson-
ar, aðstoðaryfirlögregluþjóns í
Keflavík, leitaði Jörundur til lög-
reglunnar um fimmleytið og þá var
strax ákveðið að senda út lýsingu á
Vilborgu til allra rútubifreiða og
leigubíla sem höfðu verið á ferðinni
frá flugvellinum og til Reykjavíkur.
Sú leit bar engan árangur svo til
stóð að kalla út björgunarsveit þeg-
ar þær fréttir bárust að kunningi
fjölskyldunnar hefði rekist á móður
Jörundar á Umferðamiðstöðinni í
Reykjavík. Liðnir voru hátt í fjórir
tímar frá því að vélin lenti og þar til
Vilborg kom í leitirnar. Ekki er
ennþá vitað með hvaða hætti hún
komst til borgarinnar.
„Ef Flugleiðir hefðu séð sóma
sinn í að biðja mig afsökunar þá
væri málið úr sögunni en það er
greinilegt að gamli hrokinn er enn
við lýði þó að flugfélagið hafi ekki
lengur einokunaraðstöðu,“ segir
Jörundur. „Einn af yfirmönnum
Flugleiða hafði samband við mig
fyrir viku síðan þegar mesta reiðin
var runnin af mér og sagði að þetta
mál væri eitt allsherjar klúður þar
sem starfsmenn virðast ekki sinna
sínum störfum nægilega vel en nú
loksins væri verið að endurskoða
þessa hluti.
Ég held að starfsmenn Flugleiða
geri sér ekki grein fyrir hvað málið
er alvarlegt. Það sjóða í mér sárindi
og leiðindi og ég er að íhuga máls-
sókn í samráði við lögfræðing. Að
minnsta kosti ætla ég að semja
reinargerð til forstjóra Flugleiða
ví ég læt ekki bjóða mér svona lag-
að. Móðir mín var fullborgandi far-
þegi og með opinn miða. Sem bet-
ur fer gerir hún sér enga grein fyrir
hvað gerðist en þetta verður að öll-
um líkindum síðasta ferð hennar til
útlanda.“
Hræðilegt að
þetta hafí gerst
segir upplýsingafulttrúi Flugleiða
Margrét Hauksdóttir á upplýs-
ingaskrifstofu Flugleiða, varð fyrir
svörum þegar MORGUNPÓSTUR-
INN leitaði skýringa félagsins á
þessum atburðum.
„Mál Vilborgar Guðmunds-
dóttur er einsdæmi og mér finnst
hræðilegt að þetta hafi gerst. Mikill
fjöldi farþega hjá okkur er með sér-
þarfir og yfirleitt gengur allt
snurðulaust fyrir sig,“ segir hún.
„Þetta eru bara mannleg mistök
eða skilaboðabrengl þannig að
konan kemur um borð og það er
hugsað um hana sem sérstakan far-
þega sem þarf aðhlynningu og urn-
önnun og síðan þegar komið er til
Keflavíkur þá verða einhver mistök
þannig að hún fer ein úr vélinni.
Furðuleg röð atburða ræður því
síðan að hún skuli komast ein út úr
flugstöðinni en sem betur fer fór
ekki verr. Við erum búin að fara yf-
ir málið skref fyrir skref til að fýrir-
byggja að svona komi fyrir aftur.“
Hvers vegna var ekki beðist afsök-
unar?
„Starfsfólk þjónustudeildar hefur
verið í sambandi við bróður Jör-
undar í Svíþjóð og mér var sagt að
talað hafi verið við Jörund. Fyrir
hönd Flugleiða bað ég bróður Jör-
undar afsökunar skömmu eftir
Margrét Hauksdóttir upplýs-
ingafulltrúi Flugleiða. „Við er-
um búin að fara yfir málið skref
fyrir skref til að fyrirbyggja að
svona komi fyrir aftur.“
óhappið en ég hef ekki talað við
Jörund. Nú er ósköp lítið annað
hægt að gera en að harma þessi
mistök.“