Helgarpósturinn - 15.12.1994, Blaðsíða 23

FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 1994
MORGUNPÓSTURINN VIÐTAL
23
Úldið
London-
lamb
Að vanda er ógeðfelldustu frétt
vikunnar að finna í Tínmnmn, en
blaðamenn blaðsins virðast vera
einstaklega naskir 4 að þefa uppi
ýmsar rniður huggulegar hliðar
mannlífsins. Fréttin birtist á
þriðjudag og segir ífá því að S.ö.
kjötvörur í Hafnarfirði hafi þurft
að kalla inn mikið magn af svo-
köiluðu Londonlambi sem fyrir-
tækið framleiðir þar sem það
reyndist gallað. Það skal tekið fram
að þrátt fyrir framandi nafn er
Londonlambið rammíslenskt í húð
og hár. Þetta er léttreykt og léttsalt-
að lambakjöt og til glöggvunar má
benda lesendum á að það líkist
einna helst svínakjötsafurðinni
hamborgarhrygg sem ailir þekkja.
Tíminn segir frá heldur óskemmti-
legri reynslu sem ónefndur aðili
varð fyrir þegar hann hugðist halda
vinurn sínum veislu.
„Það var endasleppt kvöldverðar-
boð sem haldið var í austurhluta
Reykjavíkur um helgina. Getsgjaf-
inn keypti Londonlamb í stór-
markaði fyrr um daginn sem urn
kvöldið var matreitt eftir kúnstar-
innar reglum og borið á borð.
Kjötið hvarf þó ekki jafn ljúflega
ofan í gestina og gert var ráð fyrir.
Þegar sest var að snæðingi kom í
ljós að kjötið var úldið, þrátt fyrir
að síðasti söludagur þess væri 29.
desember."
Þetta er að sjálfsögðu ákaflega
ógeðfelld uppákoma fyrir gestgjaf-
ann, og í raun og veru algjörlega
óþolandi fyrir hann að uppgötva,
eftir að vera búinn að brúna kart-
öflur, opna dós af grænum baun-
um og búa til brúna sósu, að kjötið
sem hann býður upp á er úldið.
Þetta er þó ekki eina ógeðfellda
hlið fréttarinnar því sælkerum
þætti það örugglega miður huggu-
legt að vera boðið til veislu þar sem
aðalkræsingar kvöldsins væru úld-
ið Londonlanrb.
Sendir fallegar hugsanir til óvildarmanna
Pottagaldrakonan Sigfríð Þór-
isdóttir hefur á undanförum ár-
um verið að taka sjálfa sig í gegn,
eins og hún orðar það. Á síðasta
ári hefur glíman staðið við reið-
ina sem hún segist vera búin að
ná tökum á. Það er kannski ágætt
að byrja að undirbúa sig strax,
áður en kortaklippir kemur í bæ-
inn i lok janúar.
Með aldrinum hef ég náð að
breyta viðhorfi mínu til lífsins og
þar á meðal til reiðinnar með því
að temja skap mitt. Þegar ég var
yngri og óþroskaðri átti ég það til
að verða hefnigjörn í reiði minni.
Þó að ég hefndi mín ekki oft var ég
mjög hefnigjörn í anda. En „what
goes around comes around". Ef
maður hefnir sín fær maður það
fyrr eða síðar í hausinn aftur.
Fyrir nokkrum mánuðum vissu fæstir hver Emiliana Torrini er. I dag er hún talin
ein efnilegasta söngkonan í poppinu og spáð miklum frama eftir að hún söng sig inn
í kastljósið með hljómsveit sinni Spoon og sló í gegn með frammistöðu sinni í söng-
leiknum Hárinu
láta
að
Til þess að forðast að
reiðina ná tökum á mér beiti
ég á hana rökhugsun;
hana og kemst yfirleitt að því í
reiðin er í raun og veru ekki gagn-
vart viðkomandi heidur í mér
sjálfri. í stað þess að beita reiði
minni gegn einhverjum launa ég
nú eftir að hafa tekið sjáifa mig í
gegn illt með góðu, með öðrum
orðum sendi ég fallegar hugsanir
til viðkomandi í stað þess að hugsa
illa til hans. Það er besta lausnin.
Munurinn er bæði sá að ég sjálf
öðlast sálarfrið og fæ svo annars
staðar eitthvað gott á móti. Manni
nefnilega alltaf launað fyr-
ir það góða sem maður
gerir í lífinu.
í dag rýk ég eingöngu
ef ég verð vitni af
óréttlæti. En þó ekki ef
snýr að mér sjáifri.
Heidur reiðist ég yfir
óréttlæti heimsins.
Emiliana Torrini, söngkona í
hljómsveitinni Spoon, sló í gegn í
uppfærslu á söngleiknum Hárinu
sem enn gengur fyrir fullu húsi í ís-
lensku óperunni. Emiliana er nem-
andi í MK ásamt því að vera í hópi
þeirra íslendinga sem verður að
kalla hina „súperbjartsýnu“; það er
tónlistarmenn sem gefa út efni á
eigin vegum. Laxeldi eða loðdýra-
rækt dettur manni í hug sem álíka
arðbær ævintýr. En hvað um það,
kynnumst stúlkunni nánar...
Svo við fáum það á hreint. Ertu
bakrödd eða ertu aðalsöngvarinn í
Spoon?
„Ég er söngkonan. Málið er það
að þegar við byrjuðum að gera plöt-
una var ég ekki fastráðinn meðlim-
ur í hijómsveitinni og átti að byrja
sem bakraddasöngkona, en endaði
á því að syngja fjögur lög inn á plöt-
una. Ég átti ekki að vera aðalsöng-
konan í byrjun og í raun söng ég
eins og hálíviti fyrstu vikurnar. Ég
þorði hreinlega ekki að syngja. Síð-
an þegar Taboo var gefið út í sumar
héldu margir að söngvarinn væri
ekkert inni í myndinni. Það hefur
pirrað mig mjög mikið í þeirri um-
íjöllun sem hefur átt sér stað und-
anfarið að það sé einhver togstreita
okkar á mUli og að hann geti ekki
sætt sig við að ég sé betri en hann.
Þetta er hreinlega þeirra mál en ekki
okkar.“
Nú las ég gagnrýni í einu dag-
blaðanna fyrr í dag og þar er sagt
að lagahöfundar ættu nú að vera
óhræddir við að leyfa þér að stíga
fram almennilega og helsta gagn-
rýnin á plötuna var að þú skyldir
ekki syngja meira. Hvernig kemur
þetta við þig og samstarfið í band-
inu?
„Okkur er alveg sama hvað gagn-
rýnendum finnst, þetta er okkar
plata, við gerðum hana sjálf og er-
um mjög ánægð með hana. Ef hún
væri ekki góð þá værum við ekki
komin svona langt áfram með hana
en það snertir mig að því leyti til að
það eru margir sem kjósa að ráðast
á söngvarann í samræðum við mig.
Honum virðist reyndar vera alveg
sama. Staðreyndin er sú að ég vildi
ekki syngja fleiri lög sökum þess að
þau hentuðu mér ekki. Ég sé mig
ekki syngja fyrsta lagið á plötunni,
eða Awake, tU dæmis. Við erum
tveir söngvararnir í hljómsveitinni
og þannig er það nú bara. Ég vil
ekki breyta því.“
Er þetta þín tegund af tónlist?
„Já ég fi'la þessa tónlist mjög vel.“
Nú ertu í útvarpinu á hverjum
degi, öðru hverju blaði, í sjónvarp-
inu og á leiksviði, en fyrir nokkr-
um mánuðum vissu aftur á móti
fæstir hver EmUiana var. Finnst
þér ekkert erfitt að leggja þig
svona skyndilega fram fyrir dóm
almennings?
„Jú, auðvitað. Sérstaklega vegna
þess að fjölmiðlarnir hafa tekið mig
fyrir sem talsmann hljómsveitar-
innar og það hefur mér þótt einna
erfiðast. Mér finnst ekkert sérstak-
lega gaman að vera að láta mynda
mig eða sitja í viðtölum. Þetta er
bara eitthvað sem fylgir.“
Nú ertu í skóla, í prófum...
„Hárinu, hljómsveitinni, alveg
eins og súperbolti á teinum.“
Hefur þú einhvern tíma til að
slaka á ?
„Nei, eiginlega ekki. Ef ég slaka á
þá líður mér illa, ég verð alltaf að
vera á hreyfingu."
Hefur það komið sér illa gagn-
vart hljómsveitinni að þú skulir
vera í Hárinu? Hafið þið þurft að
neita spilamennsku sökum þess að
þú ert upptekin?
„Jú, en Baltasar leikstjóri hefur
verið okkur mjög góður, hann hef-
ur leyft mér að fara eftir lagið mitt,
þá er stokkið upp í rútu eða flugvél.
Það hefur alltaf verið reynt að redda
hlutunum einhvern veginn, en ef
það hefur ekki verið hægt þá höfum
við þurft að sleppa sumu.“
Hvað er það besta og það versta
við að hafa verið í Hárinu?
„Það besta er fólkið, þetta er al-
veg súperhópur, en það versta er að
þessu hefur fylgt mikið stress. Alltaf
um hverja helgi. Stundum eru þetta
einar íjórar sýningar, tvær sýningar
á kvöldi. Maður er farinn að sakna
helganna eins og þær voru alltaf.
Mann langar kannski að leggjast
undir sæng og horfa bara á sjón-
varpið, slaka bara á. En ég sé ekki
eftir neinu.“
Ertu ekki búin að afsala þínum
rétti til að eiga venjulega helgi eins
og stúlka á þínum aldri með því að
velja þennan bransa?
„Jú, en ég sé ekkert eftir því. Alls
ekki. Stundum verður maður
þreyttur og pirraður en það bara
fylgir. Ég skemmti mér yfirleitt allt-
af.“
Þénar þú vel?
„Ágætlega bara, annars er ég af-
skaplega lítil peningamanneskja.
Læt þau mál ekki skipta mig mildu
máli.“
Nú gefið þið út plötuna ykkar
sjálf. Eruð þið hætt að svitna í lóf-
unum yfir þvi hvort þið náið inn
fyrir kostnaði? Hvað þurfið þið að
ná margra eintaka sölu?
„Við erum alveg hætt að svitna.
Okkur vantar örfá eintök upp á
þessi tvö þúsund sem við þurfum til
að koma út á sléttu. Alveg satt.“
Hvað finnst þér um útvarpsum-
fjöllun hér á íslandi, sem tónlist-
armanni?
„Ég hef aldrei heyrt aðra eins
hlutdrægni meðal útvarpsfólks eins
og hér. Þetta er fólk með mikið vald
og ef það vantar siðgæðiskennd þá
er það vald sem getur eyðilagt fólk.
Persónulegt álit útvarpsfólks á ekki
að koma í ljós í þeirra umíjöllun."
Ertu að tala um einhverja
ákveðna aðila?
•„Ha, neinei, þessi maður veit
sjálfur upp á sig sökina. Þegar fólk á
hagsmuna að gæta í þessum bransa
og er að misnota sína aðstöðu til að
rakka niður fólk, sem er ekki á
þeirra snærum, þá finnst mér að
eitthvað sé ekki í lagi. Þetta er þessi
klíka. Þegar maður segir í útvarpið
„Hvernig nennið þið að hlusta á
þetta lag aftur?" í umíjöllun um
vinsældalista, þá finnst mér hann
vera að misnota sína aðstöðu.“
Svo við vendum oldcar kvæði í
kross. Notaðir þú virkilega Tonna-
tak til að festa stein í nafiann á þér?
„Ha, ha, hvar heyrðir þú það?“
Ég hef mín sambönd. Hvernig
náðir þú honum út og hvað tók
það iangan tíma?
„Mánuð. Ég fann ekki húðlímið
mitt og það lá beint við að það
þyrfti að redda þessu. Ég nota það
sem dugar. Þetta losnaði á endan-
um.“ Baldur Bragason