Helgarpósturinn - 15.06.1995, Síða 16

Þar sem
það er fast-
ur íiður há-
tíðarhald-
anna á
sautjánd-
anum að
það rigni
eldi og
brenni-
steini birtir
HELGARPÓST-
URINNhér
hið sívin-
sæla 17.
júní-spil,
sem öll fjöl-
skyldan
getur
skemmt sér
við inni í
hlýjunni.
Spilið
gengurútá
að koma
venjuleg-
um meða-
Ijóni
ósködduð-
um í gegn-
um hátíðar-
höldin.
Notið einn
tening ef
þið viljið
njóta spils-
ins til fulln-
ustu. Tvo
teninga ef
þið eruð að
flýta ykkur
ogþrjáef
ykkur fer
að leiðast
þófið.
Gleðilega
hátíð og
góða
skemmtun!
09:55
Þú hrekkur upp með andfælum
þegar öllum kirkjuklukkum bæj-
arins er liringt og finnst þú ný-
skriðinn upp í eftir allt of langt og'
allt of stíft gærkvöldið. Rétt
nianst að þú hafðir verið á Kaffi
Reykjavík, æst Hannes Hólmstein
upp á háa c-ið með því að kalla
Margréti Thatcher bölvaðan
sósíalista og reynt að fá ókeypis
Foster’s-bjór með því að framvísa vikugömlu og velnotuðu boðs-
korti. Manst skyndilega eftir að þú lofaðir að fara með krakkana á
hátíðarhöldin og aðeins fimm mínútur þangað til að blómsveigur-
inn verður lagður. Rýkur í leppana og hringir í leigubíl í þeirri von
að þín fyrrverandi hafi ekki stólað á þig og sé inætt með börnin í
kirkjugarðinn. Ert með samviskubit og þarft að bíða eina umferð.
10:05
Þegar leigubílinn rennur upp
að kirkjugarðinum er lúðrasveit-
in Svanur byrjuð og þú sérð ein-
hverja þyrpingu á leið með blóm-
sveiginn að leiðinu hans Jóns.
Styttir þér leið yfir nokkur leiði
en rekur þig í kross og dettur
með miklum óhljóðum. Fólkið
með kransinn hrekkur við, lítur í
áttina til þín og þú asnast til að
veifa eins og til að tilkynna að
það sé í lagi með þig, en það vek-
ur aðeins enn meiri athygli á þér.
Þegar þú kemur að hópnum segir
þú stundarhátt — til að breiða yf-
ir fallið — við næsta mann „það
er naumast að Vigga lítur vel út í dag“ akkúrat á því augnabliki sem
Guðrún Ágústsdóttir snýr við eftir að hafa lagt kransinn frá sér.
Þér hefur tekist að móðga bæði forsetann og forseta borgarstjórn-
ar, færð hóstakast og lætur þig smátt og smátt hverfa úr hópnum
á bak við næsta tré. Bíddu þar í tvær umferðir.
10:15
Svanirnir ætla aldrei að hætta
að blása og þú vomar á bak við
tré í kirkjugarðinum eins og FBI-
maður að fylgjast með mafíósa-
útför. Tveir ellefu ára strákar sjá í
gegnum þetta, koma til þín og
spyrja hvort þú sért að njósna.
Áður en þú nærð að hugsa seg-
irðu þeim að þú sért að fylgjast
með kynferðisglæpamanni og
þeir megi engum segja. Þeir flýta
sér til hinna skátanna og á ör-
skotsstundu leysist heiðursvörð-
urinn upp og skátarnir taka að
vappa um kirkjugarðinn að leita
sér að glæpamönnum. Þú hugsar
„ó, guð“, ákveður að reyna að ná í
skottið á hátíðahöldunum niðri á
Austurvelli og læðist út úr garðinum. Farðu aftur um einn reit.
16:05
Einhver við hliðina á þér segir að nú eigi að
sýna fallhlífarstökk í Hljómskálagarðinum og þú
ert viss um að það er eitthvað sem strákurinn
þinn vildi sjá. Þú tekur því á rás eftir Lækjargöt-
unni og þegar þú ert kominn fyrir utan Miðbæj-
arskólann sérðu hvar stökkvararnir kasta sér út.
Þú grípur í handlegginn á næsta manni og spyrð
hvar þeir eigi að lenda. Sá segist ekki vita það en
bendir á að einn stefni hraðbyri vestur í bæ,
annar upp í Þingholt og sá þriðji eitthvað út í
Vatnsmýri. „Mér sýnist þeir sætta sig við að
lenda einhvers staðar í Reykjavík,“ bætir hann
við og þykist vera fyndinn. Þú sérð að þetta
tækifæri að finna soninn er fokið burt með
stökkvurunum. Ákveður samt að láta þig berast
með straumnum út í Hljómskálagarð og færð
eitt aukakast til að koma þér þangað.
20:30
Þú þorir ekki að
hringja í þína fyrrver-
andi og börnin og
ákveður að athuga
tónleikana í Lækjar-
götu. Þér er sagt að
fyrsta hljómsveitin
heiti Botnleðja og
finnst það henta þér ágætlega. Þá gengur Heiða í
Unun framhjá þér og tekst að reka móikana-
burstann í augað á þér. Þá gefstu upp og ferð
heim. Þú mátt fara að sofa.
10:40
Þú ert mætt-
ur tímalega
þegar Vigdís,
Davíð og allir
hinir koma inn
á Austurvöll,
en hvergi sérð
þú þína fyrrver-
andi né börnin.
Þar sem þú ert
að skima eftir þeim byrjar maðurinn við hliðina
á þér að velta því fyrir sér upphátt hvort
kransinn hans Jóns hafi ekki verið stærri í fyrra.
„Finnst þér tilhlýðilegt hjá þeim að skera niður
kransinn?" spyr hann þig og þegar þú lítur á
hann sérðu að þetta er sami maðurinn og vildi
ræða við þig á sama stað fyrir síðustu jól um
hvernig Norðmenn hefðu alltaf gefið okkur
minna og minna jólatré með hverju árinu. Þú
hefur enga eirð í þér að hlusta á þetta tuð og
reynir að smokra þér frá manninum, en hann elt-
ir þig. Þegar þú heldur að þú sért búinn að
stinga hann af heyrirðu hann segja „ég er ekki
frá því fjallkonan sé líka óvenjustutt í ár.“ Þú
reynir að beita manninn hörðu, snýrð þér eld-
_ ,.v snöggt við og segir stundarhátt „þegi þú maður“
'‘“'jpfen ]encjjr j því að Davíð Oddsson er nýstiginn í
pontu. Allur söfnuðurinn horfir illum augum á
manninn sem segir forsætisráðherra að halda
kjafti á 17. júní og þú tekur sérstaklega eftir
stelpunni, sem þú varst að reyna við í gær, þar
sem hún stendur í miðjum Kvennakór Reykjavík-
ur. Ekki árennilegt kompaní, þú flýrð af hólmi
inn á Café París og býður þar tvær umferðir.

Þú gengur
beint í flasið á
yfirmanni þín-
um fyrir
framan Hljóm-
skálann, þeim
sem er sífellt
að hnýsast í
einkalíf þitt.
Hann verður
glaðbeittur á
svipinn en síð-
an bara beittur
og spyr þig
hvers vegna þú sért ekki með börnin á þessum
degi. „Ja, þau hafa verið að leika bæði hér í
Hljómskálanum og úti í Lækjargötu og leikstjór-
inn vildi helst ekki að við foreldrarnir fylgdum
þeim á milli. Eitthvað að gera með sviðskrekkinn
býst ég við,“ lýgur þú án minnstu umhugsunar.
„Nú, en garnan,” segir yfirmaðurinn. „1 hvaða
leikriti." „Ja, það fjallar eiginlega um upphaf
byggðar í Reykjavík." „Ég held ég hafi ekki séð
það. Sáum við það Beta?“ spyr hann eiginkon-
una og ætlar sér auðsjáanlega að nota hana sem
lygamæli. „Nei, það held ég ekki Jónsi minn,“
svarar nornin. „Þau voru ekki á neinu sviði eða
þannig," segir þú. „Þetta var bara sett upp á
gangstéttunum, það fór mjög lítið fyrir þessu."
„Já,“ segir hann og dettur ekkert annað í hug.
Þér tekst því að skjóta því að börnin séu ábyggi-
lega búin núna, orðin þreytt og svöng og þú get-
ir bara ekki tafið lengur, gaman að sjá þau og allt
það en skyldan kallar. Þau þekki hvernig þetta
er. Og þú hálf valhoppar í burtu vitandi að þau
stara þögul og vantrúa á eftir þér. Eitt snöggt
viðlit til baka sannar að þú hefur rétt fyrir þér.
Þú veifar því út í loftið eins og til að heilsa ein-
hverjum og skutlar þér inn í næsta runna, úr
vökulli augsýn yfirmannsins. Þú slappt með
skrekkinn og mátt færa þig fram um einn reit.
—!•
ingir í
11:00
Þú hringir
þína fyrrver-
andi á Café Par-
ís og kemst að
því að hún er
ekki í góðu
skapi og ætlar
sér ekki að
verða það. Hún
segir að þú get-
ir séð börnin ef
þú kærir þig
um það í skrúðgöngunni sem leggur af stað frá
Hlemmi tuttugu mínútur yfir eitt. Sjálf búist hún
ekkert frekar við að rekast á þig. Þú stingur upp
á að þú náir í hana og börnin upp í Hlíðar og
smátt og smátt sefast hún. Hún gefur þér sjens
og þú færð eitt aukakast.