Helgarpósturinn - 05.10.1995, Blaðsíða 4

4
RMMTUDAGUR 5. OKTÓBER1995
Yfirheyrsla
Gísli Örn Lárusson
er framkvæmda-
stjóri Arctic Air,
sem er hætt flugi
og stendur nú í
stríði við Flugleiðir.
Fyrst trygg-
ingarnar,
svo flugið —
hvað nœst?
Eruð þið að leggja upp laup-
ana?
„Nei. Menn skoðuðu stöðuna
og ákváðu að ekki væri raun-
hæft að leggja í þá áhættu að
lialda áfram. Þá áttum við
fund með Flugleiðum og náð-
um samkomulagi við þá um
að fljúga fyrir okkur.“
Ertu að meina samninginn
sem þeirsegja að sé ekki til?
„Það er náttúrulega ljóst að
við erum búnir að borga inná
þennan samning og það er
ekki hægt nema hann sé fyrir
hendi.“
Um hvað snýstþessi samn-
ingur?
„Um að þeir flytji fyrir okk-
ur ákveðinn fjölda af farþeg-
um frá íslandi og tilbaka, sam-
kvæmt umsömdu verði. Það
samkomulag gildir frá og með
föstudeginum og framí miðjan
desember og vissulega þurfa
báðir aðilar að uppfylla skyld-
ur samningsins.“
Hefurðu fundið fyrirófrœg-
ingarherferð gegn ykkur?
„Óhjákvæmilega skil ég ekki
þegar blaðafulltrúi Flugleiða
heldur fram öðrum hlutum en
kveðið er á um í samkomulagi
sem gert er við framkvæmda-
stjóra markaðssviðs Flug-
leiða.“
Einhver segir ósatt: annað-
hvortþú eða blaðafulltrúinn.
„Ég gæti ekki borgað Flug-
leiðum fyrir farþega á um-
sömdu verði og þeir gætu
ekki verið með farþegalista
frá okkur ef enginn væri
samningurinn. Það þarf ekki
mjög háa greind til að sjá
það.“
Þannig að blaðafulltrúi Flug-
leiða segir ósatt?
„Þú verður að meta það
sjálfur. Það iiggur vitaskuld
fyrir að við ákváðum ekki að
hætta flugi fyrren eftir að ég
átti fund með Pétri J. Eiríks-
syni, framkvæmdastjóra
markaðssviðs Flugleiða."
Tapa aðstandendur Arctic
Airstórfé á fyrirtœkinu?
„Nei.“
Þú hefur um hríð verið ein-
fari í íslensku viðskiptalífí og
glfmt við kolkrabba og smokk-
fiska bœði t fluginu og trygg-
ingabransanum. Eru þeir að
bregða fyrirþig fœti núna?
„Eg átti ekkert von á því að
ég fengi einhverja blómvendi, '
en mér fannst vel þess virði
að kanna þennan möguleika
og viðbrögð fólks gagnvart
ódýrum flugfargjöldum. Fyrir
tuttugu árum hefði ég sjálf-
sagt haldið áfram og lent í
ógöngum, en ég er raunsærri í
dag. Líttu bara á Skandia.
Menn héldu að það væri ekki
hægt að lækka iðgjöld og
græða jafnframt. Annað kom í
ljós. Hvað hefur gerst nú? Far-
gjöld hafa lækkaðtil London.“
FyrstSkandia og svo flugið,
hvað œtlarðu að gera nœst?
„Hvað dettur þér í hug?“
SHH
Sunna Borg, hin stórmagnaða prímadonna Leikfélags Akureyrar, hefur jafnframt verið formaður félagsins á
níunda ár. í snaggaralegu spjalli við Stefán Hrafn Hagalín tjáir leikkonan sig um húsið sem er að hruni komið, leik-
húsfólk sem notar leikfélagið sem stökkpall annað og leikhússtjórann sem er á förum
„Ég er orðin
svakalega pirruð
- segir Sunna Borg um ástand húsakostsins
66
Leikkonan Sunna Borg hefur
verið prímadonna Leikféiags
Akureyrar frá því sá sem þetta
ritar man eftir sér. En Sunna
hefur ekki einungis — ásamt
snillingum á borð við Þráin
Karlsson og Gest Einar Jónas-
son — verið lífið og sálin í at-
höfnum á leiksviðinu norðan
heiða, því embætti formanns
Leikfélagsins hefur hún nú
gegnt á níunda ár. í máli Sunnu
Borg á aðalfundi félagsins ný-
lega kom meðal annars fram að
viðhalds- og endurbótamál
húsnæðisins sjálfs væru í mikl-
um ólestri og lífsnauðsynlegt
fyrir leikhúsið að fá fjármagn til
framkvæmda. Annað sem verið
hefur áberandi varðandi Leikfé-
lag Akureyrar er að ungt Ieik-
húsfólk hefur til fjölda ára nýtt
það sem stökkpall yfir í „stærri
og betri“ hlutverk í leikhúsum á
höfuðborgarsvæðinu. Til að
bæta síðan gráu ofaná svart er
Viðar Eggertsson leikhússtjóri
að flytja sig um sess eftir
skamma dvöl fyrir norðan og
gerast æðstiprestur Leikfélags
Reykjavíkur í Borgarleikhúsinu.
Helgarpósturinn sló á þráðinn til
Sunnu Borg og athugaði gang
mála.
Byrjum d húsinu, Sunna,
segðu mér aðeins frd því máli.
„Húsið þarnast viðhalds fyrst
og fremst. Það hefur nánast
ekkert viðhaid verið á því svo
árum skiptir... Þettaer náttúru-
lega gamalt hús — byggt í byrj-
un aldarinnar — og þarfnast
mikils viðhalds. Til dæmis hef-
ur það árum saman verið mál-
að með rangri málningu og
þyrfti að skrapa hana allasam-
an af sem fyrst og setja rétta
málningu á til að fyrirbyggja fúa
og grotnun. Virkileg synd að sjá
svona falleg hús koðna niður.
Ennfremur er allt aðgengi til há-
borinnar skammar fyrir bæinn
og bílastæðin eru svotil engin.
Þegar vel árar er stundum hátt
á þriðja hundrað manns sam-
tímis í húsinu og þú getur rétt
ímyndað þér hversiags kaos
myndast vegna fólksins, sem á
bæði í erfiðleikum með að kom-
ast að húsinu og frá því. Sér-
staklega er þetta slæmt fyrir
eldra fólk og fatlaða. Þetta er
auðvitað mikið öryggisatriði og
verður að sinna því.“
Hafið þið lengi barist fyrir
auknu viðhaldi og endurbótum á
húsinu?
„Maður er vitaskuld búinn að
halda þessum skoðunum á lofti
til fjölda ára. Sjálf hef ég verið
formaður Leikfélags Akureyrar
á níunda ár og þetta hefur alltaf
verið með efstu atriðum á
stefnuskránni. Til að mynda
hafa í mörg ár legið tilbúnar en
ósnertar teikningar að víðtæk:
um endurbótum á húsinu. í
þeim teikningum er fyrirhugað
að stækka húsið, breyta sal og
sviði og stórbæta aðstöðu fyrir
leikara, sem núna eru í algjör-
um bráðabirgðakofa sem brak-
ar og brestur í. Það þarf nú að
hlú að okkur líka. Til alls þessa
þarf mikla peninga og við ger-
um okkur fulla grein fyrir því.
Hinsvegar bólar ekkert á því að
nokkur skapaður hlutur verði
gerður. Því er nú verr og mið-
ur.“
En þetta viðhaldsspursmál er
náttúrulega grundvallaratriði, er
það ekki?
„Jú, mikil ósköp. Bærinn á
þetta hús og hann á að sjá um
sínar byggingar; sérílagi þar-
sem húsið er friðað."
Hamlar þetta ekki starfsemi
félagsins?
„Við erum lengi búin að bíða í
voninni um að komast ofarlega
á forgangslista hjá bæjarstjórn-
inni, en virðumst hinsvegar
færast neðar á honum með
hverju árinu sem líður. Það eru
ávallt einhverjir sem þurfa að
komast að á undan. Ég er orðin
svakalega pirruð á þessu og
sömuleiðis fólkið sem vinnur
hjá leikhúsinu; svo við tölum
nú ekki um áhorfendur.“
Hvaða svör fenguð þið þegar
þið kvörtuðuð í ár — „við skul-
um athuga málið“ og svo fram-
vegis?
„Við ætluðum til dæmis að fá
málningu á húsið úr Húsfriðun-
arsjóði, en það er sama við-
kvæðið þar og annarsstaðar:
Því miður, við þurftum að setja
peningana annað. Og síðan ekki
söguna meir.“
Fáið þið sömu svör við þess-
um stóru endurbótahugmyndum
— er hlegið að ykkur?
„Neinei. Þeir hlæja nú ekki.
Þetta er kostnaðarmikið verk,
en ef stjórnendur bæjarins vilja
halda leiklistarlífinu áfram
blómstrandi — einsog það hef-
ur verið undanfarin ár — þá
verða menn bara að gera sér
grein fyrir því að svona geta
málin ekki lengur gengið. Ég er
búin að tapa þolinmæðinni.“
Og ofaná alltsaman ertu síðan
að missa þennan fína leikhús-
stjóra þinn.
„Já. Viðar Eggertsson sótti
um stöðu leikhússtjóra Leikfé-
lags Reykjavíkur í Borgarleik-
húsinu og fékk hana.“
En var maðurinn ekki búinn
að segja ykkur frá því að hann
hygðistsœkja um?
„Viðar óskaði nafnleyndar í
umsókn sinni vegna þess að
honum fannst ekki rétt að nafn
hans væri í umræðunni á sama
tíma og við vorum að kynna
starf Leikfélags Akureyrar á
leikárinu.“
Ertu ekki hundfúl yfir að missa
Viðar?
„Nei, við erum ekki fúl. Hann
er búirtn að standa sig ágætlega
og ég óska honum bara velfarn-
aðar í þessu mikla starfi sem
hann hefur tekið að sér.“
Nú hefur verið talað um Leik-
félag Akureyrar sem stökkpall
fyrir leikhúsfólk sem vill komast
i onnur og
„ b e tri “
verkefni í
stóru hús-
u n u m .
Hvernig
finnst þér
að vera
stökkpall-
ur?
„ Þ a ð
getur nú
verið dá-
lítið leið-
inlegt til
lengdar.
Hitt er aftur annað mál að það
er náttúrulega athyglisvert
hvað fólkið okkar er eftirsókn-
arvert. Það hlýtur að vera útaf
einhverju."
En afhverju í ósköpunum er
stórleikkona líktog þú ekki
löngu farin annað?
„Vegna þess að ég hef fyrir
löngu gert mér grein fyrir því
að grasið er nú ekkert grænna
hinumegin. Það er nú einhvern-
veginn þannig. Mér hefur líkað
mjög vel að vinna hérna.“
Hefurðu ekki reynt að útskýra
þetta með grasið fyrir þessum
ungu leikurum sem eru í sífelld-
um ferðahug?
„Jú, ég hef gert það. Og sumir
hafa hlustað á mig og aðrir
ekki. Það er skiljanlegt. Fólk
getur hinsvegar ekki sagt ann-
að en að þær sýningar sem við
höfum sett upp hér á Akureyri
hafi verið mjög metnaðarfullar.
Þannig er það ómetanleg
reynsla fyrir fólk sem er
kannski nýkomið útúr skóla að
komast að hérna hjá okkur.“
Hvað er það sem gerir að
verkum að unga fólkið sérstak-
lega lætur sig hverfa frá ykkur í
hrönnum eftir eitt eða tvö ár —
er þetta ekki bara svona leiðin-
legur bœr?
„Nei. Akureyri er yndislegur
bær. Ég fer ekki ofanaf því. Það
er til dæmis ekki sama stress-
inu til að dreifa hér einsog í
Reykjavík — þótt ég sé náttúr-
lega Reykvíkingur. Það er sem
ég segi: Það eru býsna margir
sem halda alltaf að lífið sé betra
einhversstaðar annarsstaðar.
Þú veist hvernig það er.“
Jújú...
„En svo hafa auðvitað margir
komið til okkar aftur og hafa
ílengst. En þetta verður til þess
að þarsem svona mikil breyting
og hreyfing er ávallt á ieikara-
hópnum þá fá áhorfendur síður
leið á okkur. Hér er alltaf nýtt
og ferskt fólk á fjölunum, en
ekki alltaf „sömu“ andlitin ein-
sog suður í Reykjavík."
Þannig að sú staðreynd að
sumir leikaranna hafa notað
leikhúsið sem stökkpall er ekki
bara galli?
„Neinei. Ertu eitthvað gal-
inn?“
Ertu farin að svipast um eftir
nýjum leikhússtjóra?
„Við erum búin að auglýsa
eftir nýjum leikhússtjóra. Sú
auglýsing birtist um næstu
helgi.“
Ætlarðu ekki bara sjálf að
sœkja um?
„Veistu það, að ég er ekki til-
búin til að upplýsa það á þess-
ari stundu. Er þetta ekki voða
vinsælt svar?“
Fjölmiðlar
Vikuleg fylubomba
Fyrir svosum tíu árum var ég náms-
maður langt inni í Ameríku, nokkuð
einangraður og þyrsti mikið í fréttir af
íslandi. Ég keypti tvö íslenzk blöð:
Helgarpóstinn og Þjóðviljann. HP af því
hann var skemmtilegur og í gegnum
hann var hægt að fá nokkuð skýra
mynd af því sem var að gerast hér
heima. Þjóðviljann keypti ég af því þar
höfðu menn vit á að bjóða námsmönn-
um erlendis sérstök vildarkjör. Þau
urðu raunar afar sérstök, því á þessu
tveggja eða þriggja ára tímabili var ég
aldrei rukkaður um áskriftargjaldið. Ég
fékk blaðið semsagt gefins. Sem var
eins gott — ég hefði hætt að „kaupa“
blaðið með það sama.
Þjóðviljinn var samt ekki alvont blað.
Hann var flokksblað, og þess vegna
skelfilega fyrirsjáanlegur, en hann var
oft vel skrifaður. Það lá við að ég sakn-
aði hans þegar hann hætti að koma út.
Á vissan hátt er Þjóðviljinn samt enn
til. Það er í formi Vikublaðsins, sem er
málgagn sama flokks og ÞjóðvUjinn var.
Það nægir að benda á nokkrar nýlegar
fyrirsagnir: „Samstaða gegn valdastétt-
inni“, „Græðgi kaupmanna banamein
„Þjóðviljinn sannaði að það
er hœgt að komast upp með
eintómar fre'ttir um „hœgri
öflin“ ef innan um er
skemmtilega skrifaður texti.
Vandi Vikublaðsins er hins
vegaraðþað ersvo
yfirgengilega leiðinlegt. “
Pokasjóðs“, „íhaldsráðherrar kaupa
drossíur" og svo framvegis út í það
óendanlega.
Þjóðviljinn sannaði að það er hægt
að komast upp með eintómar fréttir
um „hægri öflin“ ef innan um er
skemmtilega skrifaður texti. Nýrra
dæmi er vitanlega af Alþýðublaðinu,
sem líka er flokksblað, en er oft bæði
skemmtilegra og efnismeira en til
dæmis ónefnt síðdegisblað.
Vandi Vikublaðsins er hins vegar að
það er svo yfirgengilega leiðinlegt. Efn-
ið í því er að uppistöðu til útsíðufréttir
um íhaldið, pólitísk umfjöllun og að-
sendar greinar um aðskiljanlegustu
mál, sem flestar eiga það sameiginlegt
að vera einfaldlega — leiðinlegar. Pólit-
ísk umfjöllun er líka þessu marki
brennd; það er í henni einhver þung-
lyndisnöldurtónn sem kæfir alla hugs-
un sem hugsanlega leynist undir niðri
og stíllinn í samræmi við það. Það er
eins og blaðið hafi gripið einhver alls-
herjarfýla.
Ég kann ekki alminlega skýringu á
þessu, en kannske er þetta spegilmynd
sálarlífs Alþýðubandalagsins. Fyrir tíu
árum skipti Alþýðubandalagið nokkru
máli; það hafði verið í stjórn 1978-79 og
aftur 1980-83 og sjálfstraustið var í
samræmi við það. Þá var líka enn kalt
stríð. Ég held að í samanburði þessara
ára skipti ósköp iitlu máli hvað Alþýðu-
bandalagið segir eða gerir nú. Það er
ábyggilega ferlega svekkjandi fyrir
Allaballa og kannske birtist það í þess-
ari fýlu Vikublaðsins.
Frá faglegu sjónarmiði er kannske
fyndnast í öllum skringilegheitunum að
þessi tólf blaðsíðna fýlubomba kostar
250 krónur í lausasölu (áskriftarverð er
ekki gefið upp), jafnmikið og blaðið
sem þessi orð eru skrifuð í.
Ef ég þyrfti aftur að velja mér tvö
blöð í áskrift í útlöndum myndi ég lík-
lega lenda í svolitlum vandræðum.
Held þó að niðurstaðan yrði HP (nema
hvað) og líklega Alþýðublaðið, i trausti
þess að þar haldi nú enginn utan um
bókhaldið úr því að Ámi er hættur.
En ekki Vikublaðið. Ekki einu sinni
gefins.
KARL TH. BIRGISSON