Helgarpósturinn - 05.10.1995, Blaðsíða 31

FlMIVmJDAGUR 5. OKTÓBER1995
/i!3
31
HM-bjórínn í ríkid
Warsteiner, þýski bjórinn
sem fyrst vakti athygli
íslendinga á heims-
meistarakeppninni í
handknattleik í vor er
hann þakti nánast öll
auglýsingapláss í
íþróttahúsum lands-
ins, veröur seldur í
ríkinu frá og meö 1.
nóvember, en bjór-
inn hefur til þessa
aöeins fengist á
krám og börum.
Margir eru á þeirri
skoöun — þar á
meöal drykkju-
menn HP - - aö
Warsteiner sé
einhver bragö-
besti bjór í
heimi, enda
vatniö í honum
óvenjumjúkt.
En þótt War-
steiner hafi
margt framyfir
annan bjór verö-
ur seint sagt
um hann aö
hann sé sá
ódýrasti. Fyrir
því er gild afsök-
un: einfaldlega
meiri gæöi.
Útvarp/Sjónvarp
Við rnœlum með:
Guiding Light
(RÚV fimmtudag kl. 17.05)
Þessi æsispennandi bandaríska sápa fer í
nokkra hringi og lendir á löppunum. Þessi
þáttur er númer 243. Hvernig plumar Lujack
sig í tónlistarheiminum? Verður Kyle Samson
viðurkenndur af Le-
wis- ættinni? Þess-
ar og fjölmargar
aðrar spurningar
brenna á sjón-
varpsáhorfendum.
Radíus
(RUV laugardagskvöld
kl.20.40)
Davíð Þór og Steinn
Ármann með sinn
fyrsta þátt. Það
verður spennandi
að sjá hvernig til
tekst hjá þessum
umdeildu hafn-
firsku grínistum.
Happ í hendi
(RUVföstudag kl. 21.00)
Með því að fá sjálfan
Hemma Gunn til að
stjórna skafmiðaleik í
sjónvarpinu sannar Heim-
ir Steinsson það að hann
kann að reka sjónvarp.
Eini maðurinn sem hugs-
anlega getur keppt við
bingólottóstjörnuna Ingva Hrafn.
Lestin til Yuma
(Stöð 2, föstud. klukkan 23.20)
Hörkuvestri með Glenn Ford. Glópurinn
Maltin splæsir þremur og hálfri stjörnu á
myndina og fer aldrei þessu vant nokkuð
nærri lagi.
Að hætti Sigga Hall
(Stöð2, laugardagkl. 12.30)
Þeir sem misstu af Sigga á mánudagskvöld fá
þarna kærkomið tækifæri til að berja þennan
geðþekka Kokk augum. Og þá erum við að
tala um
kokk með
stóru K-ái.
Fiskur án
reiðhjóls
(Stöð2, laug-
ardag
kl. 13.00 (E)
Þau eru
mætt aftur
á skjáinn,
snyrtirinn
Heiðar og
Kolf inna.
Það hafa
g e n g i ð
kjaftasög-
ur þess
efnis að
samstarfið
hafi gengið
upp og nið-
ur en í nýj-
asta sjón-
varpsvísi
má lesa að þarna séu á ferð „perluvinir, mjög
ólíkir, en samt með eitthvað á milli sín sem
tengir þau saman“.
Dagsljós
Þó að áhorfendur sakni naglans Fjalars þá
verður að viðurkennast að Logi Bergmann
Eiðsson er ekki aumur staðgengill.
Misery
(RÚVlaugardagskvöldkl. 23.15)
Bandarísk spennumynd frá 1990. Kathy Bat-
es fékk Óskarinn verðskuldað fyrir frammi-
stöðu sína í þessari hrollvekjandi mynd.
Martin Chuzzlewit
(RÚV sunnudagskvöld kl.21.05)
Vert er að vekja athygli á þessum breska
myndaflokki sem þarna hefur göngu sína.
Gerður eftir samnefndri sögu Charles Dick-
ens sem nefnd hefur verið fyndnasta skáld-
saga enskrar tungu.
„Gimme the tone Lárus!
„Nœsta lag sem við tökum er
frumsamið eftir okkur sjálfa,
sko. Og fjallar um vin minn
sem er í dópi sko og ákveður
að gera uppreisn á móti syst-
eminu... því systemið hefur
verið að fokkast með hann.
Sko. Lagið heitir „Runaway".
Gimme the tone Lárus!“
í síðustu viku villtist ég inn
á tónleika á Gauki á Stöng hjá
rokkhljómsveit sem ég man
ekki lengur hvað heitir.
Stemmningin á staðnum var
jafnsúr og sextán lítra hland-
skvetta beint í fésið. Vinstra
megin við mig stóðu tveir
menn í bláum Kraftgöllum og
kepptu hvor við annan í
krumlu. Hægra megin sat
áhöfnin á ísbjörginni og reifst
um hver fengi mest að ríða. Sá
elsti í hópnum naut greini-
legrar virðingar enda þekktur
fyrir að „fá aldrei undir tvö-
hundruð tonn í kasti“ og tala
ekki ósvipað og skipstjórinn í
Tinnabókunum: „Þið kvefuðu
kvartpungar gætuð aldrei
kveikt í kvenmanni hví kveif-
arhátturinn kvelur svo litla
hvítháfinn í klaufinni að kvik-
indið yrði hvekkt við að sjá
loðnu.“
Fyrir framan sviðið dans-
hoppskríktu í einfeldni sinni
tvær stelpur í svörtum mótor-
hjólagöllum sem eflaust
hefðu stórslasað sig ef þær
hefðu ekki enn verið með
hjálmana á hausnum. Á svið-
inu stóð svo súpergrúppan,
öll í támjóum cowboystígvél-
um og snjóþvegnum rokkara-
galla.
Slithærður söngvarinn
fremstur í flokki með fjögur
pör af táfýlusokkum inni á
pungnum tók sér alltaf „smá-
breik“ að loknu hverju lagi og
sagði frá því um hvað textinn
í því næsta „væri about“. Ég
kom að vísu frekar seint og
því má vera að þetta hafi ver-
ið einskonar þemakvöld hjá
bandinu, en mér virtist öll
lögin fjalla um það sama. Það
er, þennan vin söngvarans
sem „systemið var að fokkast
með“ af því hann var í „dópi
út af þunglyndi“ og „syst-
emið“ skildi hann ekki.
Hver textalína í lögunum
endaði annaðhvort á löngu
„úúúhhh“ eða þá „úúúú ye-
eah“ og svo snöggum haus-
hnykk aftur á bak þannig að
ég var dauðstressaður yfir
því, fyrir hönd söngvarans, að
pungstækkikerfið myndi
hoppa upp úr buxnastrengn-
um og skoppa um allt svið.
Það gerðist þó aldrei, enda
enginn vafi á að það var hrein-
ræktaður atvinnumaður sem
hélt um míkrófóninn. Takt-
arnir voru greinilega ætlaðir
stelpunum tveimur sem döns-
uðu fyrir framan sviðið. Nettir
mjaðmahnykkir, vinstri,
hægri. Eggjandi strokur yfir
brjóstkassann, niður magann,
og svo endað í klofinu sem nú
var orðið að lifandi sokka-
skúffu, eða kannski óhreina-
tausgeymslu. Enda þrælvirk-
((
aði sviðsframkoman. Það leið
yfir báðar stelgurnar og þær
skullu í gólfið. Ég áttaði mig á
því að þær hlytu að hafa verið
á tónleikum hjá bandinu áður
og hjálmarnir því hreint og
klárt öryggisatriði. Á sviðinu
stóð 10.000 rokkstiga maður.
Þannig var tískan, menn vissu
einfaldlega ekki betur.
Hvenær ætla rokkaragreyin
að átta sig á því að sítt hár,
þröngar og þrælgirtar galla-
buxur, sem koma í veg fyrir
að rasskinnarnar nái saman
svo árum skiptir, og skyrping-
„Það leið yfir báðar stelpurnar og þœr skullu
ígólfið. Ég áttaði mig á því að
mótorhjólahjálmarnir væru hreint og klárt
öryggisatriði. “
Þar sem ég sat úti í horni,
blótaði helvítis „systeminu“,
drakk hvítvín, reykti Salem
Lights og fílaði mig eins og
homma fór ég að velta fyrir
mér hvaðan þessir blessuðu
rokkarar kæmu. Einu sinni
komu þeir allir spólandi frá
Keflavík í upphækkuðum am-
erískum bílum með hárið
flækt í afturdekkjunum, en
það var fyrir tuttugu árum.
ar eru eiginlega ekkert svo
mikil „uppreisn við systemið"
lengur?
Súpergrúppan á sviðinu
virtist ekkert vera mikið að
spá í það, enda brjálað að
gera við að halda bandinu
nógu „þéttu“ og „grönsuðu".
Allt í einu skall annar af gaur-
unum í Kraftgöllunum á borð-
ið fyrir framan mig, rúllaði sér
svo á bakið og snarhentist í
sætið hinum megin við borð-
ið. Þar sat hann í svona eina
mínútu, leit til skiptis á hvít-
vínsglasið og Salem Lights-
pakkann, sagði svo:
„Ríðurðu í rass?“
„Hmm, nei.“
„Af hverju drekkurðu þá
ekki brennivín í bjór og reykir
Camel?“
„Ha... hérna... en þú, af
hverju ertu í skíðagalla?“
„Þetta er ekki skíðagalli fífl-
ið þitt. Þetta er rótarabúning-
ur fávitinn þinn. Manni verð-
ur oft kalt að bera græjurnar
út í bíl eftir gigg.“
Gaurinn sagði mér svo frá
því að hann væri búinn að
vera á túr með bandinu sem
væri að spila og í kvöld væri
„lokagiggið". Þess vegna
hefðu hann og hinn gæinn í
„rótaragallanum" verið svona
„flippaðir“ áðan að fara í
krumlu. Þeir hefðu reyndar
oft verið svona að „fríka" á
túrnum, farið í „gubbukeppn-
ir pg allt“.
Ég reyndi að höfða til rótar-
ans með því að vera „flippað-
ur“ og prumpa, en það heyrð-
ist ekki því það var akkúrat
tryllt gítarsóló í gangi. Svo
stóð hann upp og sagðist ætla
að „fella hinn“ því hann hefði
tekið sig í krumlunni áðan.
Þar sem ég sat eftir og horfði
á þá Tussa Puss, Lalla Pall,
Pussa Tuss og Palla Lall
blasta á sviðinu þá áttaði ég
mig á því að kannski hefði ég
bara ekki gefið þeim nógan
séns. En samt. Hvernig er
annað hægt en að vera dáiítið
fordómafullur á band þegar
aðalstjarnan í því er sami gæ-
inn og dældi bensíninu hjá
manni fyrr um daginn?
popp
LAUGARDAGUR
Surprice
kemur á óvart á Gauki
á Stöng.
Kol
kynda lestina á Kaffi
Reykjavík, en þeir hafa
nýlega gefið út skífu sem
vert er að veita athygli.
Karaok með stæl,
eða eins og það gerist
best á Tveimur vinum
og öðrum í fríi.
JJ Soul Band
er þyngra en tárum
taki á Blúsbarnum.
SUNNUDAGUR
Sælgætisgerðin, sem
hvað mesta athygli vek-
ur í íslensku tóníistarlifi,
tekur upp geislaplötu á
Glaumbar.
Jón Ingólfsson
trúbador
endar helgina á Fóget-
anum.
Dúndurfréttir
verða sagðar á Gauki
á Stöng, en þó varla
meiri en þær sem sagð-
ar voru um OJ Simpson.
Spuni BB
Nokkrir Sniglabands-
meðlimir og Berglind
Björk slógu í gegn á
Jazzbarnum síðasta
sunnudag; þvílík
stemmning, segja menn.
Leikurinn endurtekinn á
sama stað.
SVEITABOLL
Kántrýbær,
Skagaströnd
Þar skemmtir hljóm-
sveitin Langbrók um
helgina með laginu „I fe-
el fine í lund“. Boðið
verður upp á fría klipp-
ingu á sviðinu.
Víkurskóli,
Vík í Mýrdal
Bubbi Morthens kom-
inn í enn eina hringferð-
ina og nú með Þorleif
Guðjónsson, fyrrverandi
KK-meðlim, upp á arm-
inn. Þeir verða í Mýr-
dalnum á fimmtudags-
kvöld.
Sindrabær,
Höfn í Homaflrði
Bubbi og Þorleifur þar
á föstudagskvöld. Þeir
verða í Hótel Framtíð á
Djúpavogi á laugardags-
kvöld en í Valhöll á Eski-
firði á sunnudagskvöld.
Sæluhúsið, Dalvik
Sixties verður þar á
ný á föstudagskvöld eft-
ir nokkurra mánaða hlé.
Sjallinn, Akureyri
Þar verður fjör því
Sixties sér um bítlatón-
listina á laugardags-
kvöld, en í kjallaranum
verður hvorki meira né
minna en Guðmundur
Rúnar á fimmtudags-,
föstudags- og laugar-
dagskvöld.
1929, Akureyri
U2 á hvíta tjaldinu á
fimmtudagskvöld,
Woodstock-hátíð á
föstudagskvöld með
frelsi þið vitið... til alls
og á laugardagskvöldið
eitthvað heitt og sætt á
sérstöku tilboðsverði.