Helgarpósturinn - 05.10.1995, Blaðsíða 23

RMMTUDAGUR 5. OKTÓBER1995
«23
Röndóttir dagar í
Mörður Árnason sleppur órotaður úr ferðinni á leik KR og Everton og gefur skýrslu um
leikinn sem ekki var framlengdur, með viðkomu á Penny Lane og Cavern Club.
stórt sjónvarp, þangaðtil kunn-
uglegir menn í enn kunnuglegri
búningum eru hiaupnir inná og
leikurinn er byrjaður.
Er þetta ekki bara í þokka-
legu lagi? KR-ingar í stúkunni
láta vel í sér heyra og eru
nokkurnveginn einir um það
fram eftir leik, og svo allt í einu
mark! Left-winger Danielsson
kemur okkur yfir í fyrri hálf-
leik, og þá verður ball í Bár-
unni; sælar stundir, hér eru
menn með mönnum. Skotrað
augum samt soldið feimnislega
á risastóra markatöflu og mað-
ur trúir varla því sem við blas-
ir: EVERTON 0, KR REYKJAVIK
1.
Allir ansi hressir í hálfleik.
Einn af eldri kynslóðinni þó til
muna hressastur; hann hafði
hitað heldur of vel upp um
daginn og þessvegna aðeins
dottað á leiknum en svo opnað
augun aftur og hélt að allt væri
búið: KR-sigur á Goodison! Svo
byrjar skyndilega leikurinn aft-
ur, og þá spyr hann hissa: Ha?
Var framlengt?
En það var auðvitað ekki
framlengt og smám saman
unnu atvinnumennirnir vihn-
una sína þótt Nígeríumaðurinn
frægi liefði slasast í fyrri hálf-
leik; jafna, kotnast yfir og ná
síðasta spælandi markinu rétt
fyrir Ieikslok. *!
Hópurinn er samt glaður á
leiðinni í rúturnar, menn gefa
litlum Evertondrengjum trefl-
ana sína og fánana og fá sumir
í staðinn samskonar dót frá
„the Blues“; síðatt er brunað í
bæinn og að lokum hist á barn-
um á liðshótelinu frant eftir
nóttu allir sem einn; stuðnings-
menn og forustumenn og liðið.
Nema Guðjón sem ekki kemur
niður en sést þó á klóinu
frammi, er eftir hamingjuóskir
og hrós spurður um íslenskar
blaðafréttir, og sfinxin brosir
... Að lokum hverfa hinir skyn-
samari hver til síns heima en
nokkrir fífldjarfir ætla á nætur-
klúbba, og morguninn eftir
fréttist af einum á sjúkrahúsi
Bftlarnir lifa enn í Liverpool. Hér í bronsi yfir Bítlabúðinni í Mathew
StreeL
Yóu know you
should be glad...
Þar fyrir utan voru menn kát-
ir en að vísu nokkuð móðir (—
hresstust talsvert morguninn
eftir ; þegar það fréttist að
skoska liðið Raith Rovers hefði
dregist gegn Bayern Mu-
nchen), og héldu svo á vit
borgarinnar næstu daga.
Liverpool er ansi margt, en
aðallega samt tvennt: fótbolti
og bítlar. Túristastaður númer
eitt eru bítlaslóðir í miðbæn-
um og bitlasafnið útvið gömlu
höfnina sem hefur verið endur-
gerð fagurlega. í minni píla-
grímsferð þangað var meðal
annarra gamli Rooftopsarinn
Sveinn Guðjónsson á Moggan-
um, og við þurftum báðir að
skoða mikjð; þetta er ágætlega
gert pg skipulagt sem ferðalag
þannig að maður gengur gegn-
um bítla-Liverpool í byrjun sjö-
unda áratugarins, á klúbbana í
Hamborg og til London og svo
Auðvitað KR! Glaðir stuðningsmenn á leið til Goodison Park. Greinarhöf-
undur falinn bakvið hnefa.
og öðrum haltrandi eftir viður-
eign við innfædda á skemmti-
staðnum Buzz; þetta á að vera
frægur staður, einn myrtur þar
í hittifyrra, ekki ljóst hvort
þetta var tengt fótbolta. Ein
sagan segir að barðasti íslend-
ingurinn hafi vikið sér að sex
svörtum steravöxnum dyra-
vörðum og tilkynnt þeim á
bjagaðri ensku fremur forn-
eskjulegar skoðanir sínar um
atgervi viðkomandi kynstofns.
Það getur enginn KR-ingur ver-
ið svona vitlaus þannig að
þessi saga er ekki sönn.
í tryllinginn í Ameríku, gegnum
Flower-powerið útí jógann og
Yoko; alltaf bítlalög og myndir
og stemmningar og sjónvörp.
Hver hugsar sitt, og þrátt fyrir
allt hélst maður nokkurnveg-
inn rólegur fram að síðasta
kafla þarsem skyndilega upp-
hófst Imagine; hvítt herbergi
og í því eitt hvítt píanó og pí-
anóstóll, og ofan á píanóinu
svört sólgleraugu. Á veggnum
hinumegin spjald með æviat-
riðum Johns Winstons frá
Bítlalokum til 8. desember
1980. Það var aðeins snúið að
ganga þaðan út ... but I’m not
the only one...
Svo fórum við líka í túrista-
ferð að sjá verkarahjallana
þarsem Ringo og Georg ólust
upp og kirkjuna þar sem Páll
var kórdrengur og húsið henn-
ar Mimie frænku; þetta var
svona la-la, gaman líka að sjá
meira af borginni en miðbæinn
og fótboltavellina; og þarna
voru líka Penny Lane (rakara-
stofan enn á horninu) og inn-
gangurinn að munaðarleys-
ingjahælinu Strawberry Fields.
Hérna hittust Lennon og
McCartney í fyrsta sinn, og
þarna bjó mamma Epsteins,
hún sagði Brian að koma aldrei
með þennan strákalýð heim til
sín aftur ... Af hverju gast þú
ekki orðið svona frægur?
spurði konan hans Svenna
Guðjóns.
Niðrí Mathew Street í mið-
bænum er líka ennþá Cavern
Club, náttúrlega stærri og disk-
ótek núna, en sennilega jafn-
heitt og jafnhátt og forðum
daga. Þegar þeirri pílagríma-
göngu niðrí þriðja kjallara er
lokið er skemmtilegra á stóra
írska barnum við hliðina þar-
sem yðar einlægur átti meðal
annars nokkuð stórkarlalegan
flóðhestadans við gildvaxinn
samferðarmann og var ákaft
fagnað, og hinumegin er líka
ágætur staður og velhljóm-
andi: Lennon’s Bar með rokki
frá öllum tímum; þetta er allt
meira og minna sótt af the Li-
verpuddlians og Japanarnir í
miklum minnihluta. Skemmti-
legasta kvöldið var nokkurn-
veginn öll ferðin mætt á Mat-
hew Street og nágrenni, stuðn-
ingsmenn og starfsmenn og
liðsmenn; KR-ingar af öllum
kynslóðum á hverjum pöbbi
og úti á þröngum göngugötum,
tónlist úr öllum áttum; menn í
ákaflega góðu skapi — líka þeir
frá gullöldinni sem ekki fött-
uðu Stóns ‘64, brandarar á
ýmsum gáfnastigum fljúga á
milli, og á einu horninu stend-
ur enginn nema Guðjón Þórð-
arson hvers manns hugljúfi
einsog hann færi létt með að
stjórna líka þessu litla kokteil-
partíi þarna í Liverpool Center
með sinni ágætu konu. Og aldr-
ei þessu vant látinn í friði útaf
ráðningarmálunum.
Áttum bæinn.
MYNDIR:
ÓTTARR MAGNIJÓHANNSSON
Já, kominn aftur! Nei, alveg
órotaður! Og þetta var auðvit-
að feikigaman -...
Maður er allt í einu kominn
uppí rútu við KR-heimilið eld-
snemma með Guðjón Þórðar-
son og KR-lagið hans Bubba
ennþá í eyrunum úr morgun-
þætti Bylgjunnar í leigubílnum;
bíðum ekki eftir tossum, hróp-
ar Sveinn Jónsson og þegar
síðustu tossarnir eru mættir er
keyrt af stað á Goodison-völl,
Everton-hverfi, Liverpool, Eng-
landi.
Út; það er alltaf þessi ein-
staka tilfinning hvert sem er-
indið er, einn bjór eldsnemma
á Leifsstöð, flugfreyjur með
flugvélamat og sitthvað með
kaffinu, vinnupuð og peninga-
mál og litlir atburðir í litlu
samfélagi gleymdir heima; og
það skemmir ekkert að vera
partur af heilu flugvélarhlassi
af KR-ingum, gömlum KR-ing-
um og miðaldra KR-ingum og
ungum KR-ingum, KR-ingum úr
Vesturbæjarkjarnanum og KR-
ingum utanaf landi og svo
sjálfu liðinu sem menn gjóta til
augunum kurteislega og heilsa
í mesta lagi með smáglettni
(ekki að stressa þá!).
Stóns, Wilson og KR
Þetta eru auðvitað mest karl-
menn, samt nokkrir kvenkáerr-
ingar líka, vinkvennahópar og
auðvitað eiginkonur. Og ein-
hverjir eru reyndar fyrst og
fremst komnir útaf enska bolt-
anum, og svo eru nokkrir
fréttamenn, reyndar aðallega
væru frægir. Svo þegar Stóns
voru farnir flutti inn pólitíkus
þarna af svæðinu sem var að
byrja í kosningabaráttu: Har-
old Wilson. Þessi þrenning á
sama hóteli fyrir þremur ára-
tugum!
Það eru sagðar fleiri sögur í
fluginu, til dæmis sú af sama
Bjarna sem alltaf fórnaði sér
aðdáanlega fyrir félagið; í Evr-
ópukeppninni árið eftir eða
þar á eftir var Bjarni í stöðug-
um látum við hægri framherj-
ann og stoppar hann oft en
einusinni kemst hann innfyrir
og nær að dúndra á markið;
það var nánast útilokað að
komast fyrir skotið en bak-
vörðurinn knái rennir sér samt
fótskriðu eftir boltanum —
sem fer í stöngina, út í Bjarna
og inn í markið.
Svo er talað um leikinn fram-
undan og sumarið liðna en
mest samt í hálfum hljóðum
um stöðu samningaviðræðna
við Guðjón Þórðarson þjálfara:
Hvað er stjórnin að gera? Hvað
vill Guðjón eiginlega? Er Skag-
inn með tilboð? Ég var að
heyra ... Mér finnst...
Mikið í þetta lagt
Útlönd; fyrsta tilfinningin er
kannski hvað áhyggjumál eru
léttvæg og yndisleg: hvenær
ætli maður sé orðinn of séinn í
morgunmatinn? lager eða bitt-
er? hvar ætli sé best að kaupa
sér skó? voða eru margar teg-
undir af smápeningum! Og
þetta er Engiand, með leigubíl-
um sem amma mín hefði kallað
St. Georges Hall með augunum
og síðan gefið sanníslenskt
komment: Mikið í þetta lagt.
Og umræður yfir matnum
þegar loksins finnst velútlít-
andi restorantur snúast með
örskotshraða að boltanum: fé-
lögin tvö í Liverpool, frammi-
Þrír áratugir síðan síðast: Bjarni með hattinn og Arnar Bjömsson Leeds-
ari við upphaf ferðar.
KR-ingar, þar á meðal Haukur
af Stöð tvö og náttúrlega
Bjarni Fel með sinn rauðgráa
koll undir englandslegum hatti
sem gæti þessvegna verið úr
ferðinni frægu frá 1964 þegar
stórliðin KR og Liverpool léku
hvort um sig sína fyrstu Evr-
ópuleiki; það hangir víst enn
leikskráin frá leiknum í Reykja-
vík í bikarherberginu á Anfield
Road og úrslitin líka: 5-0. En KR
náði marki úti...
Núna voru með fjórir eða
fimm frá ‘64; þeir bjuggu víst á
Adelphi, gamalflottasta hótel-
inu í L’pool, og skildu fyrst
ekkert í öllu stelpustóðinu á
torginu fyrir utan nótt og dag
þangaðtil kom í ljós að þarna
voru líka frægir músíkguttar
sem þeir yngstu í hópnum
könnuðust við: Rolling Stones,
og voru bara kammó við þetta
fótboltalið onaf norðurpólnum
og reyndu að gefa þeim eigin-
handaráritanir og Stónsdót. En
gullaldarlið KR var ekkert að
sverma fyrir skítugum og síð-
hærðum bítlum hvað sem þeir
drossíur, og rólegum pöbbum
opnum til ellefu, og dagblaða-
kosti frá Times gegnum Inde-
pendent niðrí Daily Mirror og
Sun; aðalfréttin er alveg einsog
síðast um einkalíf Dæ, — nú er
það fyrirliðinn í rúbbílandslið-
inu. Það er rok og rigning í Li-
verpool við ána Mersey: Þetta
er bara einsog útá Nesi, segir
einhver. Annar svarar: Nei,
þetta er einsog uppá Skaga!
Menn týnast í miðbænum,
sinna ýmislegum verslunar-
skyldum (það heitir að ljúka
því af), líta eftir á Icránum,
uppá hótel að fikta í sjónvarp-
inu (aðallega Júrósport), og
svo er farið í smáhópum að
leita sér að stað að éta á. Þetta
er nokkuð voldugt pláss og
menn líta í kringum sig á bygg-
ingarafrek heimsveldisins; rétt
hjá hótelinu er nýklassískur
19. aldarkassi á stærð við fót-
boltavöll með súlum og breið-
tröppum og hálfgrískum stytt-
um og voldugum breskum
ljónum fram á fætur sér liggj-
andi. Það er svona rúllað yfir
söfnurum í Liverpool var alveg
sama um framtíð Guðjóns Þórðar-
sonar.
staða Gullitts með Chelsea.
möguleikar Newcastle. Ætla
menn í rútunni að skoðajOld
Trafford á morgun? Það var
víst af kúrtéisi við gestgjafana
bláu að sú ferð var ekki farin til
Liverpool-manua á Anfield.
Margir ætla með til Mauchest-
ér, en aðrir segja að hvað sem
líður knattspyrnuhetjum frá
George Best til Eric Cantona
þá sé sá leikvöllur ekki þess
heiðurs virði að vera sóttur
um langan veg þar sem menn
kjósa að keppa í Valsbúning-
um. Og skal eg hvergi fara;
Síðan koma auðvitað þjálf-
aramálin ...
Var framlengt?
Fimmtudagurinn kominn,
sól, hiti og fiðringur í íslensk-
um gestum; hvernig verður nú
þetta fyrir framan tugþúsundir
á Goodison Park og sýnt á Sky?
Má allavega ekki fara mjög illa.
Og hver veit nema ...
Gordon Lee hefur þjálfað
bæði Everton og KR og rekur
inn nefið á iiðshótelinu rétt um
hádegisbil, tekur í höndina á
Kidda Jóns, fyrirgefið: Kristni
Jónssyni formanni KR: Sá „the
boys“ á æfingu í morgun, í fínu
formi og mjög afslappaðir,
gangi ykkur vel ... Svo þegar
að líður er farið aðeins að hita
upp á pöbbunum; síðan uppá
hótel sem er að verða alrönd-
ótt af væntanlegum vallargest-
um: treflar, bolir, fánar, húfur,
KR-treyjur; og einhverjir hafa
náð í stríðsmálningu sem af
miklu örlæti er smurt framan í
hvern sem hafa vill. Ég líka
kominn með tvær rendur á
kinnarnar, í bol með KR-merkj-
um og gamla trefilinn um háls-
inn. Svo koma rútur og fyllast
af syngjandi svarthvítum
stuðningsmönnum (KRúlígön-
um): Hverjir eru bestir? — Allir
sem einn! — Gamla góða KR!
Löggurnar taka kirfilega á
móti okkur eftir svolitla ferð
gegnum nóttina og leiða mann-
skapinn gegnum þvögu innum
gestainngang þar sem saman
er safnast inní vallarhúsinu á
bjórbar fyrir aðkomumenn;
síðan er víst Ieikurinn að byrja
og það er farið upp á pallana.
Goodison Park tekur eitthvað
um 50 þúsund manns og fyrst
hélt maður flestir væru mætt-
ir: mannmergð allt í kringum
völlinn ónáttúrlega grænan í
flóðljósunum, — þetta var eig-
inlega einvítt, einsog við vær-
um staddir fyrir framan risa-