Helgarpósturinn - 16.11.1995, Blaðsíða 18

18
FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 1995
Forsetaefni vikunnar
Ásgeir
S i g u r-
vinsson
er ekta
h el m s -
maður.
H a n n
h e f u r
búið á
erlendri
g r u n d
s í ð a n
1973 og
þá var hann einungis sextán
ára. Hann er mæltur á þýsku
og frönsku og fáir íslendingar
hafa getið sér jafngott orð í
útlöndum. Eða þekkti ekki
hvert mannsbarn í Evrópu
hann fyrir svona tíu árum og
þekkir kannski enn? í alþjóð-
legri frægð keppa engir ís-
lendingar við Sigi nema
kannski Björk og Vigdís for-
seti.
Ásgeir Sigurvinsson er
maður sem tengir. 1 fótboltan-
um var hann alla tíð í stöðu
tengiliðar, en það er leikmað-
urinn sem tengir saman sókn
og vörn og er í raun sálin í lið-
inu. Hvaða betri eiginleika er
hægt að hugsa sér í fari for-
seta? Að auki má benda á
tengslin við atvinnulífið sem
Ásgeir hefur vegna uppruna
síns í Vestmannaeyjum,
tengslin við viðskiptalífið
sem hann hefur vegna svaia-
drykkjaverslunar sinnar í
Þýskalandi, og þá saka heldur
ekki tengslin sem hann hefur
í gegnum bróður sinn, Andr-
és Sigurvinsson leikstjóra.
V

il 1

...
SL
Ásgeir
Sigurvinsson
ínn
Enginn hópur nethausa er jafnfjölmennur og kynlífsfíklarnir —
og í hópi netpornófríka eru jafnt byrjendur sem lengra komnir;
sendlar og stjórnmálamenn; konur og karlar; börn og fullorðnir
(sorrý!). Þarafleiðir að ófært er að fjalla um netið ánþess að taka
tillit til vinsælda netklámsins. Lítum á nokkur dæmi af handahófi.
Aðdáendur kvenna sem státa af brjóstum í stærri kantinum geta
smellt sér inná http://www.danni.com/danni/securi.html og
velt sér þar uppúr framstæðu sælgæti sem hin góðbrjósta Danni
Ashe býður uppá. Á netfanginu http://www.videoalt.com/ hef-
ur síðan verið komið upp fyrirtaks klám-
síðu fyrir áhugamenn sem geta sett þar
inn nektarmyndir (eða jafnvel heilu
myndböndin) af sjálfum sér í kynlegu
starfi og léttum leik — með eða án félaga.
Hafið ávallt í huga að leita samþykkis allra
viðkomandi. Hmmm. Þriðja og síðasta
netfangið sem við veitum klámhundum er
svo http://ww.io.com/-rwilhelm/asm/-
aarle/porn.html#stars þarsem þið finn-
ið lista og tengla á alla mögulega og
ómögulega staði á netinu þarsem klám
eða eitthvað þvíumlíkt er að finna. Þetta
ætti að duga fyrir ykk-
ur í bili... * Á netinu er
ört vaxandi samfélag
Klám á netinu? Já, hell-
ingur, og þaraðlútandi
netföng eru einfaldlega
langlanglangvinsælustu
heimsóknarstaðir net-
hausa.
David Bowie á net-
inu? Já, hvort hann
er og sá hefur nú
listamanna sem einbeita sér ýmist að því að
kynna list sína á netinu með því að hengja upp
skönnuð verk sín í sýndarveruleikagalleríum
eða fókusera eingöngu á tölvulist; helst netlist.
Fyrstan ber að telja erkipopparann David Bo-
wie, sem í samstarfi við nethaus að nafni Davi-
de De Angelo kynnir nýju plötuna sína, Out-
side, að hætti margmiðlunar og netlistar á vef-
fanginu http://www.davidbowie.com/ og
hvílíkur brilljans! Það eru vitaskuld ófáir popp-
arar á netinu (meðal þeirra færustu er trommu-
aldeilis tekið foryst- leikari bresku sveitarinnar Blur) en Bowie tek-
una í hinni hörðu ur þetta með trompi og fer langt framúr kolleg-
samkeppni poppara um sínum í listfengi, innihaldi og skemmtana-
á netinu. gildi. Staðreynd. Ef þið farið síðan inná
http://www.drci.co.uk/drci/shamen/axis-
mutatis/ finnið þið fyrir netgallerí listaverka annars poppara
sem kallar sig Shamen og hefur dundað sér við netmennsku um
allnokkra hríð. Því miður gerir Shamen þau afdrifaríku mistök að
líta á sig sem jafnfæran netlistamann og poppara og útkoman er
býsna ruglingsleg. En þó er fyllilega sörfsins virði að kíkja á kapp-
ann. LifeHó're-Iistamannasamfélagið hefur svo hreiðrað um sig á
http://www.drci.co.uk/lifewire/ og þar er nútímalistin á
heimavelli því einhverjir ákaflega flinkir nethausar hafa komið
málum svo haganlega fyrir að unun er að fletta í gegn. Síðast en
ekki síst komum við að flokki sérstakra netlistamanna sem gera
ekkert annað við tíma sinn en að skapa slíka list. Á veffanginu
http://artaids.dcs.qmw.ac.uk:8001/ er þeirra gums og víst er
að sitthvað geta þeir lært af David okkar Bowie um aðgengi og
skemmtanagildi. Þetta er altént fullsýrt fyrir hinn fábrotna smekk
undirritaðs. En endilega bregðið ykkur þó í heimsókn...
- shh
I júní árið 1972 náðust helstu forsprakkar hryðjuverkasamtak-
anna Baader-Meinhof og HP stóð í þeirri meinlngu að þeir
hefðu fyrirfarið sér í Starnmheim-íangeisinu í Stuttgart haustið
1977. Það olli því nokkurri furðu á ritstjórnarskrifstoíum
blaðsins, og reyndar skelfingu einníg, þegar teikningu sem
gerð var við réttarhöldin bar fyrir augu. Meðai þelrra íjögurra
terrorista senr sjást á myndinni er Jan Carl Raspe en það
verður ekki betur séð en þar sé Óttarr nokkur Proppé lifandi
kominn. Það skýrir ýmislegt, eins og til dæmis það að sú
hljórasveit sem Ottarr er i forsvari fyrir kallar sig Funkstrasse.
Fær Denni ekki að vera með?
0306586
vygjPl!ð
sg&é
Það hefur líklega ekki farið
framhjá neinum að í síð-
ustu viku kom út nýr tvö
þúsund króna seðill. Þetta var
fyrsta tækifæri nýrra Seðla-
bankastjóra, Eiríks Guðnason-
ar og Steingríms Hermanns-
sonar, til að fá nafnið sitt á
seðil og hafa þeir örugglega
beðið spenntir eftir þessum
tímamótum.
N o k k u r
fjöldi nýju
seðlanna hef-
ur orðið á
vegi HP og
blaðið hefur
óneitanlega
veitt því at-
hygli að nafn
Steingríms er
hvergi að finna
á þeim seðlum
sem þegar eru í
umferð. Þar eru
þeir hvor um
annan þveran, Ei-
ríkur og Birgir ísleifur Gunn-
arsson, en enginn Denni. Ann-
aðhvort hefur hann því verið
sniðgenginn og ekki fengið að
skrifa nafnið sitt á nýja seðil-
inn, sem er fremur ólíklegt,
eða þá að bankinn hefur ekki
þorað að setja Steingrím í um-
ferð strsix af ótta við við-
b r ö g ð
almennings. Sem er kannski
eins gott, því eins og einn
kunningi HP orðaði það: það er
eitthvað sérlega ógeðfellt við
tilhugsunina um að hafa Stein-
grím Hermannsson á milli
fingranna.
Birgir Ísleifur og Eiríkur, en enginn
Denni. Hvers á hann að gjalda
Saumaklúbburinn hennar
Gurru „ og svona “
Eg hafði alltaf ímyndað mér
saumaklúbb sem ein-
hvers konar leiðindi þar
sem nokkrar afleggjarakelling-
ar sitja penar inni í stofu,
bródera í púða, drekka kaffi
og narta í Ritzkex með rækju-
salati, milli þess sem þær
skiptast á upplýsingum um
hvort börnin séu „gengin út“.
En svo hringdi Gurra frænka.
Satt að segja...
Huldar
BreiðQörð
Hún sagði mér að „klúbbur-
inn“ ætlaði að hittast næsta
sunnudagskvöld til að halda
upp á afmælið hennar og hún
vildi hafa þetta „dálítið grand
og kúltí og svona“ og hana
vantaði einhvern til að hjálpa
sér við að bera fram matinn
„og svona". Og hefði „svona"
látið sér detta ég í hug af því
ég hefði nú verið að vinna á
bar „og svona“.
Gurra er gædd þeim vestur-
bæska húsmóðureiginleika að
skipa fyrir í spurningum og fá
sitt fram á endanum, alltaf.
Enda er maðurinn hennar
löngu orðinn andlaus tauga-
hrúga sem stendur yfirleitt
sveittur í að sortera „Se og
Hor“-safn Gurru þegar maður
kfkir inn, meðan hún keðju-
reykir „More“ og plottar heilu
heimsstyrjaldirnar í gegnum
símann. Þannig að þegar
henni hafði „dottið í hug“ að
fá mig var það sjálfkrafa
ákveðið.
Þegar ég mæti er sauma-
klúbburinn búinn að koma sér
fyrir inni í stofu. Á gólfinu
blasa við mér fimm haugfullar
kellingar um fimmtugt í fatap-
óker. Allar í svitakófi að reyna
að átta sig á hvort þeim sé
„HEITT!“ eða „KALT!“. Allar
með vísi að yfirvaraskeggi og
ein nánast með hökutopp. All-
ar á breytingaskeiðinu.
Gurra frænka, sem hefur
greinilega fengið léleg spil og
er farin úr öllu nema brjósta-
háldaranum og magabeltinu,
kemur á móti mér og segir
þvoglumælt að þær hafi bara
ákveðið að „sleppa öllu svona
matstússi" og bara pantað
pizzu. Eina sem ég þurfi að
gera sé að fylla „svona annað
slagið“ á glösin hjá „stelpun-
um“. Þar sem miðaldra
frænka mín stendur fyrir
framan mig pisshaugamökk-
uð, með útklíndan varalit,
nánast allsber og lætur eins
og ekkert hafi í skorist! þá
þjóta fjórar hugsanir í gegn-
um hausinn á mér: 1) Ég er í
vitlausri íbúð. 2) Þetta er
FLÓÐVÖRN ekki brjóstahald-
ari! 3) Er þetta alltaf svona? 4)
Er ekki örugglega dregið fyrir
gluggana...!?
Það sem ég hafði séð fyrir
mér sem rólegheitahangs og
leiðindi breyttist fljótlega í
hreina og klára martröð og
þrælavinnu. Æðahnútapartíið
inni í stofu var komið á bull-
andi sving og ég hafði ekki
undan að hella „svona annað
slagið“ í glösin. Smátt og
smátt tíndust spjarirnar af
kerlingunum og það varð æ
erfiðara að fóta sig á stofu-
gólfinu fyrir spiki og brjóst-
um. Þegar „stelpurnar" los-
uðu um verkfræðihönnuð og
þungaprófuð lífstykkin
SPRUNGU þær út og minntu
mig á Michelin-karlinn í
Ghostbusters. Þeim þótti allt-
af jafnmergjað þegar risastór
og æðaber brjóstin fossuðu
yfir spikfellingar í mitti og í
ýktustu tilfellunum alla leið
niður að loðnum „skóförum" í
klofi. í kjölfarið fylgdi þessi
viðbjóðslega skræki frænku-
hlátur sem getur látið blokkir
hrynja. Áhugi minn á kynlífi
fór skyndilega hratt þverr-
andi.
Eftir að hafa verið gripinn í
punginn og klipinn í rassinn
u.þ.b. milljónogsex sinnum
komst ég loksins í sígarettu-
pásu. Innan úr stofunni bár-
ust stunur úr sjónvarpinu,
það var komin klámmynd í
tækið og hvatningaróp
saumaklúbbsins glumdu um
alla íbúð. „LÁTTU HANA
HAFA ÞAÐ!“ „Á ÞETTA AÐ
VERA TITTLINGUR!!!“ „ÞVÍLÍK-
UR RÆFILL! HAHAHAHAHA-
HAHA!“ Allar í kór: „ÁFRAM-
ÁFRAMÁFRAMÁFRAM!" Gurra
frænka: „OOOH, GAMLI KLÁÐ-
INN GERIR VART VIÐ SIG!
FRÆNDI, HVAR ERTU!“ Og
þær allar í kór: „HAHAHAHÍHI-
HÍHEHE!!“
Mér var orðið óglatt og
„/ dyrunum stóð brosandi ungur maður og sagðist
vera „afmœlisgjöfin “. Auðvitað, gömlu greddurnar
inni í stofu höfðu að sjalfsögðu pantað strippara. “
Á toppnum
árið 2000
„í Sjálfstæðisflokknum
telja menn, að um aldamót
gætu ungir menn eins og
Jón Magnússon, Jón Orm-
ur Halldórsson og Kjartan
Gunnarsson hafa tekið við
forystu, að ógleymdum
Þorsteini Pálssyni, sem er
reyndar þegar kominn hátt
í virðingarstiganum.
Af ungum Alþýðuflokks-
mönnum er helst talað um
þá Eið Guðnason og Sig-
hvat Björgvinsson af þeim,
sem þegar eru komnir á
þing. Þá eru margir á því,
að Bjarni P. Magnússon,
framkvæmdastjóri flokks-
ins, og Ágúst Einarsson
gjaldkeri eigi eftir að ná
langt og skjóta ýmsum,
sem nú eru þekktari, ref
fyrir rass.“
Úr úttekt HP á þeim sem yrðu „á
toppnum" árið 2000.
ákvað að láta mig hverfa áður
en ég þyrfti að horfa upp á
frænku og vinkonur rífast um
eldhúsrúllustatífið eða slást
um hornin á þurrkaranum inni
í vaskahúsi. En þegar ég var að
læðast út var DINGLAÐ.
í dyrunum stóð brosandi
ungur maður og sagðist vera
„afmælisgjöfin“. „Ha?“ „Ég er
afmælisgjöfin.“ Auðvitað,
gömlu greddurnar inni í stofu
höfðu að sjálfsögðu pantað
strippara.
Og þar sem hann stóð á
pungbindinu inni í eldhúsi og
makaði feiti á líkamann undir
frygðarstunum saumaklúbbs-
ins, sem beið trylltur og klof-
blautur eftir „afmælisgjöfinni“,
þá fannst mér... þá fannst mér
ég eitthvað svo ótrúlega heil-
brigður náungi.
Þegar stripparinn labbaði
inn í stofu kváðu fyrst við píku-
skrækir, því næst frygðarstun-
ur, síðan brjálæðislegt
GREDDUÖSKUR!!!! Eftir nokk-
urra sekúndna þögn heyrðist
svo í gegnum blautt smjatt-
hljóð dauft kall á HJÁLP! Ég
rauk inn í stofu.
Upp úr iðandi spikpytti á
miðju stofugólfinu sást glitta í
fituborna hönd. Miðaldra
saumaklúbburinn hafði kastað
sér ofan á stripparann og barð-
ist nú af offorsi um fenginn
drenginn. Eftir að hafa dregið
djúpt andann stakk ég mér á
kaf og synti á móti spiköldum
sem liðuðust í gegnum rassa á
stærð við heimsálfur. Náði svo
taki á aumingjans manninum
og reif hann lausan.
Eftir geðbilaða baráttu og
flótta í gegnum íbúð Gurru
frænku var ég skyndilega
staddur á Suðurlandsbrautinni
með einhvern strippara í far-
þegasætinu í bílnum mínum.
Ennþá allsberan, skjálfandi og
nagaðan, stjarfeygðan í losti.
Ég aftur á móti hrjáist af kyn-
kulda um þessar mundir og
býst ekki við að hann fari fyrr
en fimmtugu allsberu kerling-
arnar hætta að ofsækja mig í
martröðum mínum.