Alþýðublaðið - 24.12.1970, Side 54

Alþýðublaðið - 24.12.1970, Side 54
KEFUVlK - SUÐURNES Leikföng í hundraðataii BILAR — TRAKTORAR — BÍLAMÓDEL STAFAKUBBAR — MYNDAKUBBAR — PÚSTLUSPIL — LÚDÓ BANGSAR — JDUKKUR — DÚKKUVAGNAR — MATARSTELL - HRÆRIVÉLAR — SAUMAVÉLAR — BÖKUNARSETT HARMONÍKUR - GÍTARAR - TROMMUR SKÍÐASLEÐAR — MAGASLEÐAR ÞOTUSLEÐAR — SKÍÐI. GERIÐ JÓLAINNKAUPIN I KAUPFÉLAGINU KAUPFÉLAG SUÐURNESJA Hafnargötu 61Keflavík ir stjörnunum ,eða þá hann var inni á baði og bar edik á fæturna tiil að styrkja þá. En ég vlssí fyrst, ln-að að hönum gelkk, þegar mamma sýndi mér bréf hans til jólasveinsins. „Kæri jólasveinn", stóð í bréf- inu. „Gæti ég fengið nokkra pakka af súpu og vítapillur og skauta? Ef þú átt ágang vil ég fá klosa með nöglum undir. Kikki“. — Hvernig lízt þér á? spurði mamma mig. — Geturðu s-kilið þetta? — Skilurðu það lekki sjálf? spurði ég. — Konan undir plómu trénu sagði, að ég fengi peninga — og ég fékk þá. Hún sagði, að Tína hiiti Finna, og hún gierði það. Svo hann heldur vi'tanlega, að þetta, se-m hún spáði fyrir hon- uin, rætist. — Þetta m-eð langferðina? s-purði mamma og fórnaði hönd- f um. Daginn eftir seldi hún gim- steinanæluna sína og keypti stóra gervi-eldfiaug og knattspyrnuspil auk alls þess, sem hún hafði áð- ur keypt handa Riíkfca og faldi það inni í skáp. En samt vissum við báðar, að sá, s:em ætlar sér í langferð með skauta og nagl- skeytta skó, sættir sig ekki við tuttugu og níu knattspyrnuspil. Og þannig' s-tóð þetta, þeg-ar jóla- dagur kom. —1 Ja-a, sagði Tína og var e-itt hvað svo einkennileg. — Ha-nn er fró Finnlandi. 'Hún bauð honum í kafíi nokkr- um dögum seinna og ég verð að -játa það, að Tína hafði alls e-kki tekið of stórt upp í si-g, þeg-ar hún lýsti honum. Nikulás var hár vexti, ljóshærður og bláeygður og augu hans endunspegluðu vöfnin í Weimalandi hans. Hann var af- burða vel klæddur og’ var venju- lega í ljósum rykfrafcka, en hann kunn-i ekki eitt orð í ensfcu. Það er að vísu óvenjulegt fju-ir Finna, en Nikulás hafði gengið í einka- skóla, þar sem menn álitu al- m-ennt, að England hefði séð sitt síðasta og þvf haíði hann lært önnur tungumál. — Hvað gerir hann? spurði pabbi. — Ég á við, hvað er hann? Tína dró fram blað, se-m á voru teiknuð óendanleg rör, sem vö'fð- ust hvert um annað. Þetta gátu bæði verið tevkningar að vatns- Leiðslu. pyl-uin eða flókinni efna- fræðitilraun, en þeita átti samt að segja Tínu, hvað Nifculás gerði. Tína var p.lveg jafndreyn-.andi næs.tu daga. Hún sagði, að það væri auðséð, að spákonan hefði spáð réttar, en nokkurn hefði grunað, og hún. fé'kk meira að segja bók lánaða á safninu, sem fjallað-i um gamla þýzka jóla-siði. Eftir að Irtn hafði lesið bókina, fór hún að hátta og' hafði fæturna á koddanuim. Þá átti hnna nsfni- lega að dreyma um væntanilsgan eiginmann. Þegar hún kom niður daginn eftir, sagði hún, að sig hgfði dreymt, að hún væri að borða hrærð egg upp á strætis- vagnlþaki. — ■ Hver var hjá þér? spurði mamma. Tína sagðist aldrei hafa éð framan í hann, en han-n hiefði vlerið í ljósum rykfr-akka og mjög hræddur um, að hún mvnd.i setja egg í frak'kann. Svo fór hún út til að kaupa jólag'jafir og við mamma tókum þegjandi a.f borð- inu, því að Andrés var aldrei í ljósum rykfralkka og það væri lika mjög órennilegt að han-n þyrfti nokkru. sinni að óttast eg-gjafcfflettii í fötunum sínum. Og svo byrjaði jólaannríkið fyr ir alvöru. Mamma var alltaf að hringja í vinkonur sínar og þær voru ailtaf að hringja í mömmu, en þær voru nú bara að tala um það, að halda róleg jól næita ár. Jólatréð kom og komst eklki inn um dyrnar og mamma sagði, að pabbi mætti ekki tala svon-a rétt fyrir jólin. Tín-a bauð þrem stúd- entum f.rá Malas'u að borða hjá okkur um jólin, því að þeir áttu h-vergi inni þá. Um þetta leyti skildist okkur öllum, að ei-ttih-vað gekk að Rikka. Stundum fannst hann. úti í garð- inum á kvöldin og var þá að neyna að stilla áttavitann sinn e.ft Rikki átti að leika í jólaleikrit- inu í kirkjunni. Við klæddum okk ur upp klulikan hélf sex og fór- um í kirkjuna með hrúgur af pappírsvasaklútum, svo að mamma gæti grátið nægju sína, þegar Rikka tækist sérlega vel upp. Andrés lék á orgelið og við sungum „f Betlehem er barn oss fœtt“ og „Ileims um bód“. Þá birt ist R-ikki og við fórum öll að gráta ' og notuðum pappírsvasaklútana að vild. Þá, en elkki fyrr en þá, *' RAFHA VIÐ ÓÐINSJORG, SÍMAR 10322 OG 25322 HÁRÞURRKUR BRAUÐRISTAR HANDHRÆRIVÉLAR KLUKKUR ÁVAXTAPRESSUR og margskonar önnur heimilistœki hentug til jólagjafa VOLTA RYKSUGUR NÝKOMNAR VIFTUR FYRIR ELDAVÉLAR A ANNARI IIÆÐ VERZLUNARINNAR HÖFUM VIÐ Á BOÐSTÓLUM ÚRVAL AF STÁLHÚSGÖGNUM KYNNIÐ YÐUR , VERÐ OG SKILMALA OG MARGSKONAR ÖNNUR HEIMILISTÆKIHENTUG TIL JÓLAGJAFA RAFHA VIÐ ÓÐINSTORG, SÍMAR 10322 OG 25322 54

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.