Vísir - 19.08.1972, Blaðsíða 2

2
Vtsir Laugardagur 19. ágúst 1972
VfelBSP7B:
Hvað finnst yður um
fjárkröfur Fox á hendur
Fischer?
Ingvar Björnsson, iönverka-
maður: Það er sjálfsagt hjá Fox
að kæra Fischer, ef hann hefur
verið búinn að skrifa undir kvik-
myndasamninga. Hitt þori ég
ekki aö dæma um hvort fjár-
kröfurnar séu of háar, þaö er
annað mál.
Guðbergur Auðunsson,
auglýsingateiknari: Þetta er ekki
litil upphæð þó miðað sé við
Bandarikin. En bandariska þjóð-
félagið er byggt upp á þessu. Ef
eitthvað fer úrskeiðis þá eru
menn komnir með himinháar
kröfur hver á annan. Það er
kannski allt i lagi þó Fox kæri
Fischer en fjárkröfurnar eru alls
ekki sanngjarnar.
Ilaraldur Kr. vegfarandi: Þekki
það ekki svo. Les frekar litið
blöðin. Hef ekki efni á þvi. Þetta
eru jú ansi stór upphæði sem
maðurinn vill fá fyrir sinn snúð,
ég held bara allt of miklir
peningar.
Albert Erlingsson, kaupmaður:
Ég þori ekki að segja neitt um
þær. Ég vildi minnsta kosti ekki
verða fyrir þeim. Annars finnst
mér ekki nema rétt að dæma
Fischer eins og hann hefur hagað
sér.
Eyþóra Eliasdóttir húsmóðir:
Þær eru alls ekki réttlátar. Þó
finnst mér eiginlega alveg rétt
hjá Fox að kæra Fischer. Það var
ekki nema sjálfsagt.
Marta Finnsdótt ir, nemandi:
Þetta var ágætt hjá Fox. Mér
finnst þetta ekkert of mikið sem
hann fer fram á.
fl '*"**>*

Annaö skilti til leiöbeiningar um, hvaða akrein skuli velja, ef mann ætla á Digranesveg eða Alfhólsveg — en menn eru einfaldlega komnir
framhjá gatnamótunum, þegar þeir loks geta lesið svona smátt letur. (Ljósm.. A.M.)
KÓPAVOGSBRÚIN

Ökumenn villost þar enn
Vegaflækjan við um-
ferðarbrúna i Kópavogi
hefur kostað margan
ökumanninn aukakrók
og sektarmiða að auki.
„Það var nú rétt fyrstu
vikurnar eftir áramótin, eða i
janúar og febrúar, meðan þetta
kom ökumönnum spánskt fyrir
sjónir. Nú orðið er mjög litiö um
brot á umferðarreglum við
brúna,” sagði Ingibergur
Sæmundsson, yfirlögregluþjónn i
Kópavogi.
„Annars er þetta enn allt með
bráðabirgðasniöi, og sifellt að
bætast við nýir afleggjarar sem
hafa i för með sér nýjar breyting-
ar, svo að eðlilega flaskar einn og
einn ökumaður á þvi fyrst i stað.”
bætti hann við.
Eins og menn muna kvað svo
rammt að þvi fyrstu vikurnar,
hve erfiðlega mönnum gekk aö
ramba i gegnum „flækjuna”
(eins og þeir verst leiknu kalla
brúna), að nær annar hver öku-
maður átti yfir höfði sér sektir
fyrir umferðarbrot. En sektirnar
voru þó látnar niður falla.
Eftir það hefur umferðin gengið
skaplega þarna, en enginn vandi
er þó ennþá að villast af réttri leið
i gegnum allar slaufurnar, eins og
blaðamaður Visis fann, þegar
hann var á leiðinni á lögreglu-
stöðina að hitta að máli Ingiberg
yfirlögregluþjón. — Auðvitað fór
hann of langt, og varð að beygja
út af Reykjanesbrautinni inn á
Kópavogsbrautina og aka heilan
hring út á Kársnes og til baka
aftur, áður en hann rambaði á
rétta slóð.
Við göturnar er þó komið fyrir
leiðbeiningaskiltum hér og hvar,
en sannast sagna mættu þau
vera ögn skýrari. Stóra skiltið,
sem blasir við, þegar komið er frá
Reykjavik, en þar eru rissaðar
upp leiðirnar i Kópavoginn — er
svo óhreint, aö letrið er ólæsilegt.
Annað minna skilti, sem þjónar
sama tilgangi, er staðsett svo, að
ökumenn eru komnir framhjá af-
leggjaranum, sem það visar til,
þegar þeir loks geta lesið, hvað á
skiltinu stendur. Og það verður
ekki aftur snúið, þegar einu sinni
er komið af langt.
Já,þaðernógafleiðarvisum og
umferðarmerkjum, og spurning,
hvort ekki sé of mikið af þeim.
Sums staðar er nefnilega eins og
heill skógur af þeim, og skyggja
þá sum hvert á annað. Eða þá,
eins og á brúnni yfir stóru gjána,
þar sem sum skiltin hanga svo
skökk, að manni kemur fyrst i
hug, hvort gatnagerðarmennirnir
hafi lagt þessi aukaskilti þarna
frá sér og gleymt aö taka þau með
sér, þegar þeir fóru i mat.
„Samt verðum við nú orðið litiö
varir við, að ökumenn séu á neinn
hátt hikandi, þegar þeir fara
hérna um,” sagði Ingibergur,
yfirlögregluþjónn.
Fyrir kunnuga er sjálfsagt létt
að rata i gegnum þetta, en fyrir
ókunnuga er það hreint ekkert
grin. Enda hafa þó nokkrir öku-
menn komið að máli við undir-
ritaðan, og sagt sinar farir ekki
sléttar af Kópavogsbrúnni.
Reynsla sumra er heldur ekki al-
veg beizkjulaus. Eins og öku-
mannsins, sem átti þarna leið um
i fyrsta sinn i rigningarsudda og
slæmu skyggni.
Þegar hann var búinn að
paufast áfram lúshægt, skimandi
i allar áttir eftir skiltum, var
hann stöðvaður af lögreglunni,
sem sagðist hafa veitt honum
eftirtekt og séö til hans brjóta
stöðvunarskyldu. — „Að sitja i
launsátri og sjá mann i erfiðleik-
um, láta mann afskiptalausan og
biða heldur eftir þvi að manni
verði eitthvað á, og þá hremma
mann eins og fiskiörn bráð sina —
það finnst mér satt að segja....”
sagði ökumaður og við hlaupum
yfir niðurlagið. En hann sagðist
hafa fengið sektarmiða.
Ingibergi yfirlögregluþjóni
fannst þetta ótrúleg saga. — „Við
reynum eftir þvi sem við getum
fyrir önnum að leiðbeina þeim,
sem eiga i erfiðleikum með að
rata.” —GP
Sumum skiltunum er þannig
komið fyrir, að þau skyggja á hin.
.
Þetta eraöal skiltiö, er sýnir kort af afleggjurunum frá brúnni, (á bak
viö Kópavogsmerkið) en óhreinindi hafa setzt á þaö, og ökumaður
veröur að stööva bilinn og alla umferö á eftir sér, ef hann ætlar aö rýna
i letriö.
Leiðbeiningarskilti eru á hverju strái, en þaö er á mörkum þess, aö
ökumaðurinn treysti þvi, aö gatnagerðarmennirnir hafi ekki stillt þess-
um merkjum upp viö staurinn, á meöan þeir brugöu sér frá í kaffi. Og
hcilu linuna I götunni veröa ökumenn aö aka yfir og jafnvei lfka tvö-
földu linuna, sem jeppinn er að fara yfir bak viö staurinn.
LESENDUR
J& HAFA
ORÐIÐ
Innflutningur
ó konum?
II.B. skrifar
„Einhver E. SK. skrifar i Visi
undir fyrir sögninni „Smekkur is-
lenzkra stúlkna” og ræðir þar um
Malaja sem margar hafi upp á
arminn. Ekki veit ég hvort E.SK.
er karlmaður eða kvenmaður, en
vonandi kvenkyns þó. Ég er hins
vegar karlmaður og vil segja
þetta.
Lofum hverri sem löngun hefur
til að fara burt með Malaja eða
öðrum. En við karlmennirnir
eigum að gera okkur grein fyrir
staðreyndum, og þær eru þessar.
Einu sinni á ári segja blöðin frá
þvi að við íslendingar séum
orðnir þetta og þetta margir,
karlar fleiri, en konur þó fleiri i
Reykjavik. Með þvi vitlausara
sem maður hefur heyrt. Fyrir-
sögn fréttanna ætti að hljóða eitt-
hvað á þessa leið: „Þrjú þúsund
islenzkir karlmenn dæmdir til
einlifis.” Með öörum orðum,
karlar eru meira en 2000 fleiri en
konur, gamlar konur fleiri en
gamlir menn og þar með um eða
yfir 3000 karlmenn sem hafa enga
möguleika á að ná sér i konu i
landinu. íslenzkir karlmenn,
verið ekki þessir bölvaðir vesa-
Iingar. Allir þið sem hafið tök á að
ná ykkur i erlenda konu, gerið
það. Þið eruð færari i lifs-
baráttunni en karlmenn flestra
annarra þjóða, þið getið ekki að-
eins náð i þessar 3000 sem vantar
núna, heldur 30.000. Ef viö
byrjum i dag og 400 ná sér i er-
lendar konur á ári er liklegt aö
hlutfallið veröi okkur karl-
mönnum hér eins hagstættog það
er karlmönnum annarra landa i
dag. Ég skal vera I fyrsta 400
manna árganginum.
Með fullri virðingu fyrir félaga
okkar islenzku konunni, en köld
staðreynd hlýtur alltaf að ráða.”
Tjaldið var
eyðilagt
í þvotti
Birgir Guöbjartsson skrifar:
„A Langholtsvegi er þvottahús
sem tekur að sér að þvo og þétta
tjöld. Slikt er ekki i frásögur fær-
andi ef tjöldin kæmu heil úr
þvottinum. Fyrir verzlunar-
mannahelgina var sett þangað
svo til nýtt tjald i hreinsun og
hafði það aðeins verið notað
tvisvar en óhreinkast i seinna
skiptið. En hvað gerist i þvottin-
um? Botninn á tjaldinu er allur
sundurskorinn og tættur og
tjaldið sjálft þannig leikiö að það
verður aldrei hægt að nota það.
Forstjóri þvottahússins hlær að
neytendasamtökunum, og segist
ekki borga krónu, þvi enginn geti
gert neitt i málinu.
Hver á fólk að snúa sér i svona
tilfellum? Það skal tekið fram að
hringt var til þvottahússins áður
en komið var með tjaldið og spurt
hvort botninn myndi þola
hreinsunina. Þvi var svarað
játandi.”