Vísir - 19.08.1972, Blaðsíða 12

12
Visir Laugardagur 19. ágúst 1972
nu
McCartney:
„John
og
ég
ekki
ovinir.
A margt sam-
eiginlegt með
,,John og ég getum ekki
kallazt neinir óvinir, þaö
erum viö alls ekki. En víð
munum aldrei koma til
með að semja nokkuð sam-
an aftur, eða eiga mikið
saman að sælda", segir
fyrrverandi bitillinn Paul
AÁcCartney, en hann hefur
verið mikið i fréttum að
undanförnu sökum hass-
smyglsins í Gautaborg í
Svíþjóð. Reyndar var sagt
frá því hér á NÚ síðu fyrir
stuttu.
Það vekur óneitanlega athygli
manna þegar Paul segir það
hreint og beint að ekki sé nokkur
óvinátta á milli þeirra félaga.
Vist hefur jú John Lennon samið
lög og texta sem eru tileinkuð
McCartney og þar má næstum
segja að hann rifi hann i sig. Næg-
ir að nefna lagið: How do you
sleep.
„Það er kannski orðið nokkuð
langt siðan við hittumst, það var
um eöa rétt eftir siðustu jól. En
við höfðum það reglulega gott
John"
saman. Eg og Linda sáum einnig
að við eigum margt sameiginlegt
með þeim Yoko og John. Hvað
stjórnmálalegu hliðina snertir,
erum við alveg á sama máli, til
dæmis um framkomu Breta á tr-
landi.”
,,Ég hitti John i New York, og
þá hafði ég ekki hitt hann i næst-
um tvö ár. Það var dálitið skritið,
en ég held að okkur hafi báðum
fundist það sem á undan var
gengið ekki skipta nokkru máli.
En við munum samt aldrei koma
til með að vinna nokkuð saman
aftur.”
Hvers vegna hefur McCartney
tekið upp á þvi að ferðast nú um
og halda hljómleika á hinum
ýmsu stöðum. Það segist hann
aðeins gera ánægjunnar vegna,
en alls ekki til þess að græða pen-
inga. Hann segir að hann mundi
geta lifað til æviloka á þeim pen-
ingum sem hann á núna, og það
mjög góðu lifi.
Eigendur skemmtistaöa og
veitingahúsa i Danmörku
kvarta nú sáran. „Við höfum
misst nærri helming af viðskipt-
aminum okkar, þetta er ekki
liægt.” Hvað getur það verið
sem veldur þvi að viðskiptavin-
irnir föstu snúa baki við þessum
stöðum? Jú, það er búið að
banna a 111 „streap-tease” i
Danaveldi.
Hér eftir verða þær dans-
meyjar sem stundað hafa slika
Umsjón:
Edda Andrésdóttir
iðju að enda dans sinn, með að
minnsta kosti eitt fikjublað á
sér. Alls ekki fáklæddari og
helzt iklæddar meiru. Loks
verður nú farið eftir lögum, sem
svo lengi hafa verið hunzuð,
kynfæri skulu hulin, og sá er
dansar verður að vera i minnst
þriggja metra fjarlægð frá
áhorfendum.
„Live-show” svokallað verð-
ur einnig bannað að vissu leyti.
Það er þó leyfilegt i vissum og
vel lokuðum félagsskap.
En mun þessi ákvörðun rikis-
ins ekki hafa áhrif á
túristastrauminn til Danmerk-
ur? Sennilega mun svo verða,
og formaður danska túrista-
ráðsins, cand. jur. Sv. Acker,
segist ekki neita þvi að svo geti
orðið, en þó ekki alvarleg áhrif.
Hvar sem Hitchocock ferðast um f London er stöðugur
blaðamanna- og Ijósmyndarastraumur á eftir honum.
Banna streap-tease
í Dana-veldi . . .
Aftur til London
Eftir 21 árs fjarveru sneri Alfred Hitchcock
aftur til London með kvikmyndina „Frenzy”.
„Þessi borg hefur alltaf heillað mig”, sagði
þessi konungur hrollverkju- og sakamálakvik-
myndanna þegar upptökur á kvikmyndinni
hófust. „Ég vonast til að fá tækifæri til þess að
gera mikið af kvikmyndum hérna enn.”
Á blaðamannafundi var haldinn var með
Hichcock eftir að hann snéri aftur til London,
var hann meðal annars spurður að því, hvort
hann héldi að hann væri enn jafn vinsæll meöal
almennings og áður. Hann svaraði hvorki ját-
andi eða neitandi, en nefndi lítið dæmi:
„Fyrir stuttu siðan var ég aleinn á gangi á
götu i Kaupmannahöfn. Allt i einu stanzaði bill
alveg við hlið mér, bilstjórinn stökk út og rétti
mér blað og penna og bað mig um eigin-
handaráritun.”
Og hann virtist svo sannarlega ánægður yfir
þvi að hafa snúið til London aftur: „London er
min borg. Þó að margt hafi breyzt á siðustu ár-
um og þó að hún sé alltaf að breytast smátt og
smátt, þá er þetta og verður alltaf, gamla,
góða London.”