Vísir - 19.08.1972, Blaðsíða 9

Yisir Laugardagur 19. ágúsi 1972
9
Tveir af lfkmönnunum horfa hýreygöir á kistuna.
Kafteinn Hogensen, (Sveinn
Halldórsson) fylgist meö undir-
búningi jarðarfararinnar.
Frá vinstri: Jóhann dómkirkjuprestur, Brynjólfur Jóhannesson, Ilkma&urinn Elias Mar og viö þcim
hlær Garðar Hólm, Jón Laxdal.
Þíð verðið oð vera
svolítið alvarlegir"
sagði leikstjórinn við likmenn „Brekkukots"
Kvikmyndatökuvélin rennur eftir teinum sem minna óneitanlega a
járnbrautarteina.
„Nei ég er alls ekki
neinn leikari, en þetta er
samt sem áður spenn-
andi” sagði Elias Mar
rithöfundur þar sem
hann gekk eins og
herforingi iklæddur
svartri skikkju og með
virðulegan hatt á höfði.
Jóhann dómkirkjuprestur,
alias Brynjólfur Jóhannesson lék
á alls oddi aö Lágafelli, þegar
byrjað var að taka útisenur
Brekkukotsannáls. Og ekki lá
siður vel á Garðari Hólm, honum
Jóni Laxdal, þegar Visir fylgdist
með fyrstu upptöku útisena leik-
ritsins. Jón Laxdal er orðinn
heimilisfastur i Sviss þar sem
hann hefur unnið sér gott orð sem
leikari og hefur hann nóg að
starfa þar i landi. „Ég er ekki á
leiðinni heim, ekki ennþá” sagði
Jón um leið og hann lauk lofsorði
á þá islenzku leikara sem hann
hefur kynnzt. Síðan stóð Jón og
horfði á upptöku fyrstu jarðarfar-
arinnar og minnti á Richard
Burton i útliti. Sá er bara mun-
urinn á Garðari Hólm og Jóni
Laxdal að við vitum með vissu að
Jón er góður leikari, en sönghæfi-
leikar Garðars Hólms voru mjög
dregnir i efa og það ekki að
, ástæðulausu.
En sem sagt, þarna upp við
Lágafell var komin ekta
Brekkukotsstemning og hann Alf-
grimur .12 ára/sprangaði þar um
og raulaði fyrir munni sér „Allt
eins og blómstrið eina” og mun
það fátitt nú til dags að unglingar
söngli slikt lag sér til dægrastytt-
ingar. Likmennirnir spjölluðu
glaðlega saman og það var ekki
einu sinni beöið eftir likinu, held-
ur var bara beðið eftir kvik-
myndatökumanninum. Hann kom
von bráðar i ljós og jókst þá kæti
likmanna um allan helming. Það
væri öllu betra ef jarðarfarir færu
fram með glensi og gamni eins og
rikti þarna við myndatökuna
heldur en einhverri yfirborðssorg
sem stundum ræður rfkjum við
slikar athafnir. En það þarf auð-
vitað ekki að taka það fram að
jarðarfarir þær sem fram-
kvæmdar eru af Jóhanni dóm-
kirkjupresti fara fram á virðu-
legan hátt, hvort sem um er að
ræða höfuðlausan vesaling eða
mektarbónda. Og leikstjórinn
fórnar höndum i hrifningu yfir þvi
hvað likmennirnir taka kistuna
faglega upp.
„Þetta er misskilningur hjá þér
að ég hafi talað um höfuðlausan
aumingja” sagði Jón Laxdal um
leið og við kvöddum, „ég tek mér
aldrei svoleiðis orð i munn,
hvorki um lifandi menn eða dána
að þeir séu aumingjar” og þar
með er leiðrétting komin á það
sem við höfðum eftir Jóni i blað-
inu i gær. -SG
Alfgrimur biöur glaðlegur eftir
þvi að syngja sálminn fræga.
(Ljósmyndir Ástþór)