Vísir - 19.01.1974, Blaðsíða 9

Vlsir. Laugardagur 19. janúar 1974.
9
VEIKAR OPNANIR
ERU ÞVÍ VERRI SEM
OPNUNARLITUR-
INN ER VEIKARI
Aö tveimur uniferöum
loknum i sveitakeppni Bridge-
félags Reykjavikur er staöa
efstu sveitanna þessi:
1. Sveit Axels Magnússonar 39
2. Sveit Hjalta Eliassonar 38
3. Sveit Helga Jóhannssonar
33
4. Sveit Gylfa Baldurssonar 32
5. Sveit Haröar Arnþórssonar
26
6. Sveit Hannesar Jónssonar
23.
7. Sveit Guðmundar Pcturs-
sonar 22
8. Sveit Braga Jónssonar 22
Næsta umferö veröur spiluö
n.k. miövikudagskvöld kl. 20 i
Domus Medica
Veikar opnanir i þriöju hendi
eru ekki alltaf heppilegar og
sennilega þvi verri sem opn-
unarliturinn er veikari. Spil frá
leik Þóris við Hannes i siðustu
umferð er gott dæmi um þetta.
Staðan var a-v á hættu og
vestur gaf.
* 6-5
V D-G-7-2
♦ 8-6-4-2
+ 9-6-4
* G-9-7-3 A D-10
V K W 10-8-6-4-3
♦ 7-5-3 ♦ G-9
+ D-10-5-3-2 A A-K-8-7
4t A-K-8-4-2
V A-9-5
♦ A-K-D-10
* G
1 lokaða salnum opnaði suður
i siðustu hendi á einu laufi
(Precision) og varð siðan sagn-
hafi i einum spaða, sem hann
vann með yfirslag. Varla mjög
áhugavert spil, en samt 110 fyrir
það.
1 opna salnum var þetta
siðasta spilið i miklum vopna
viðskiptum og hallað á a-v: hafði heldur
Vestur Norður Austur Suður
Þórir Ragnar Stefán Vilhj.
P p l¥ 2*
P 2 G P 3 ♦
P 44 P 5*
P P P
Ekki verður norður sakaður
um Heigulshátt frekar en fyrri
daginn, en nú skulum við sjá
áhrifin af opnunarsögn austurs.
Vestur spilaði út hjartakóng
og sagnhafi drap fegins hendi á
ásinn. Hann tók siðan tvisvar
tromp og siðan tvo hæstu i spaða
og trompaði þann þriðja. Þá
kom lauf, austur tók á kónginn,
spilaði hjarta, sem vestur
trompaði. Vörnin fékk nú ekki
fleiri slagi og þunnt game var i
húsi.
Opnunarsögn austurs var
kennt um og vissulega var hún
slæm.
Sveit
Sigtryggs
vann
báða og
er efst
ltey kjavikurmót i sveita-
keppni cr nýhafiö og er þaö
jafnframt undankeppni fyrir
islandsmót. Eftir tværumfcrðir
eru þessar sveitir cfstar:
1. Sveit Sigtryggs Sigurðss. 40
2. Sveit Harðar Arnþórss. 36
3. Sveit Þóris Sigurðss. 36
4. Sveit Hannesar Jónss. 30
5. Sveit Gylfa Baldurss. 24
6. Sveit Tryggva Gislasonar 24
7. Sveit Hjalta Eliass. 22
8. Sveit Guðmundar Péturss. 20
Fjórtán sveitir taka þátt i
mótinu, en að loknum þrettán
umferðum spila fjórar efstu
sveitirnar útsláttarkeppni um
Reykjavikurmeistaratitilinn.
LÁTTU GANGA LJÓÐASKRÁ
í þessum þætti mun ég birta
nokkrar visur eftir Vatnsenda
Rósu.
Talið er af sumum að Rósa og Páll Mel-
steð hafi bundist eiginorði. Rósa giftist þó
Ölafi Ásmundssyni. Löngu seinna er sagt
að Rósa hafi hitt Pál og ort til hans þessa
visu.
Man ég okkar fyrri fund
forn þó ástin réni.
Nú er eins og hundur hund
hitti á tófugreni.
Natan Ketilsson og Rósa eignuðust dótt-
ur meðan Rósa var gift Ólafi og varð hún
þvi ber að hórdómi. Um þetta kvað hún.
Manna dómur varla var
vægur nöfnu minni.
Um æðri hjálp sá ákallar,
áheyrn trú ég finni.
Lét minn herra leiða af sér
liknarorö að vana:
,,Sá hver yðar, sem aö er
syndlaus, grýti hana”.
Synda hrísiö særir hart
seka mig án efa,
guð er vis, þó mein sé margt,
mér að fyrirgefa.
Það er einnig talið að Rósant Berthold
hafi verið sonur Natans. Næsta visa styð-
ur þann orðróm.
Seinna nafnið sonar þins
sifellt þig á minni
aö oft var fáklædd eyja lins
upp í hvilu þinni.
Næsta visa er alkunn.
Augað mitt og augaö þitt,
og þá fögru steina
mitt er þitt, og þitt er minn,
þú veizt, hvað ég meina.
Næsta visa hefur verið eignuð fleirum
en Rósu. Ég læt hana þó fljóta með þar
sem hún er góð, og góð visa sjaldan of oft
kveðin.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt, hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
Eitt sinn kvað Rósa til Natans.
Ég ann þér, meðan I æðum min
einn blóðdropi kvikar.
Natan bætti við
Sannlega hefir sálin þin
sopið á visdóms bikar.
Rósa var fædd á Ásgerðarstöðum i
Hörgárdal.
Beztan veit ég blóma þinn,
bliðu innst i reitum.
Far vel Eyjafjörður minn,
fegri öllum sveitum.
Ólafur og Rósa skildu og giftist Rósa
siðar Gisla Gislasyni. Þegar hún sá mann
sinn heilsa stúlku með kossi kvað hún.
Hennar siðu, lif og lær
lundur skíða þekkir,
mestu blíðu mengrund nær,
mér ofbýður, hvað hún fær.
Næstu visu kveður Rósa, þegar maður
nokkur ætlar að setja hana i söðul og tek-
ur um hana aftan frá.
Það sérá, að þú ert ungur,
þvi ólaginn,
frjálsari tel ég fremri veginn,
farðu ekki að mér þarna megin.
Þannig kveður Rósa um Heklu.
öldruð Hekla er að sjá
isa hökli búin.
Þekkir eklu ei þoku á
þrifleg jökla frúin.
Við Sigriði dóttur sina kveður hún.
Hjóna skyldu ræktu rétta,
rýrðu það, sem vansa lér,
að ég megi af þér frétta
allt, sem styttir dægur mér.
Skáldskapur Rósu er ekki mikill að
vöxtum. Fyrir utan nokkrar lausavisur
hafa varðveist tvö ljóðabréf, annað til
Natans og hitt til Pálinu dóttur Rósu.
Bréfið til Natans er langt og birti ég þvi
aðeins nokkrar visur úr þvi.
Brátt þó sé eg, betur fer, —
bý eg þeim að meinunum, —
eta tamt er orðið þér
af forboðnu greinunum.
Siðan neyttir þeirra þú
og þinum breyttir tryggða stig,
ef aldrei veitir vif þér trú,
veit ég eitt það gleddi mig.
Einu sinni enn nú hér
angri blandast klögun min.
Til hvers skal að trega mér
tryggðalausa sálu þin?
Sérhver þjónar sinni lund,
sizt mun þægt að dylja það.
Eg þig trega alla stund
endadægri hinzta að.
Von er, mér að gremjist geð,
gjöri þenkja um loforð stif,
aldrei skaltu utan með
óánægju faðma vif.
Af innstu rótum ósk er min, —
angurbótin það er frið, —
allar snótir ætið þin
illa njóti fyrr og sið.
Hyrjar anda hrellir minn, —
held eg komi óvart þér, —
ekki batnar orðstir þinn,
illa þó að reynist mér.
Nafni leyna mun ég min,
muntu vita það með sann.
Enn sem fyrri er ég þin,
ástum bundin geðs um rann.
Ljóðabréf Rósu til Pálinu er aðallega
heilræði og stendur þar m.a.
Bliðlynd vertu, babba sértu hiýðin,
aldrei hæð að aumingjum,
auðsýn gæðivesölum.
Móður ráðum mæddrar náðu fylgja,
en ei sæmir auðar Hlin
illu dæmin rækja min.
Guð þig eigi, gullhlaðs Freyja, lætur
synda granda gjöldin min,
ef gætin vandar breytni þin.
Eins og fram kemur þarna og viðar
finnst Rósu hún oft hafa syndgað. t
siðustu visu þáttarins i dag segir Rósa.
Engi lái öörum frekt
einn þó nái falla,
heldur gái að sinni sekt,
syndin þjáir alla.
Þá ætla ég að birta nokkra af botnun-
um, sem þættinum hafa borist.
Lárus Salómonsson sendir mjög góðan
botn og verður visan hringhenda.
Arið liður, endar senn
i ösku minninganna.
Nýrri tiöa nýtir menn
njóti kynninganna.
Lengi I huga muna menn
manndáö Eyjamanna.
Oddný Magnúsdóttir
„Ólafia elur menn
á afskrift loforðanna”.
Gggi
Ax. Skaft finnst vissara að hafa formála
að sinum botnum.
llér sendast þér Ben.Ax. minn
botnarnir tveir,
og best væri að hafa nokkra til vara.
Fyrst upphöfin voru úr eldföstum leir,
er óþarfi leirinn i botnana að spara.
Og þá eru það botnar Ax.Skaft.
Og framtalseyöublöðin enn
eru send til manna!
Margir hnjóta um meyjarflærð,
sem mega njóta kvenna.
Astin snóta er eins og stærð —
ar áramótabrenna.
Ungri snót, sem litt er lærð,
Ijúfust hót má kenna.
Lundi
Ást — hjá snót —,
sem illa er nærð
oft er fljót að brenna.
Leifur Eiriksson.
Að lokum fyrripartur.
Vrnsar hljóta aldrei dóm,
sem ástir kynda I hófi.