Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1940, Page 18
410
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
___________
ALFAÐIR RÆÐUR
Framhald af bls. 407
um, þegar farið var í stakkinn.
Framan á ermunum var togband
margvafið og hnýtt að. Band
var einnig í hálsinn, hert að og
hnýtt. Stakkurinn var girtur fast
í mitti. Loks var sjóhattur, bund
inn undir kverk. Allur þessi
klæðnaður var horfinn af Jóni,
þegar lík hans fanst rekið. Jeg
er sannfærður um, að þarna hef-
ur hann sjálfur að verki verið
— að hann hefir afklætt sig. Jeg
tel óhugsandi, að sjórinn hafi
tætt sjóklæðin og fötin af hon-
um á svo skömmum tíma, án
þess að skilja eftir nokkra tætlu.
Styður þetta þá skoðun, sem al-
ment mun ríkjandi, að það sje
góður dauðdagi að drukna í sjó.
Menn komist í einhverskonar
leiðslu og finnist þeir vera að
hátta ofan í rúm. Það mun og
hafa komið fyrir — mig minnir
það hafi verið í Vestmannaeyj-
um — að maður, sem fjell fyrir
borð og var að því kominn að
drukna, en náðist og tókst að
lífga, eftir að hann hafði mist
meðvitund, var byrjaður að af-
klæða sig.
Geta má þess, að Sigríður
gamla sagði enn fyrir um það
þenna dag, að lík sonar hennar
og einnig lík Jakobs væru fund-
in. Þetta sagði hún áður en fjöru
menn komu og tilkyntu fund lík-
anna.
Lík Skúla á Fossi rak aldrei.
Jeg minnist þess að hann var
ekki í neinu hlífðarfati að ofan.
Fyrir það hefir hann síður flot-
ið uppi og sennilega sokkið strax
og sandkafið.
★
Margir þeirra, er af komust,
urðu mjög illa úti og náðu sjer
aldrei. Sumir urðu skammlífir
og dóu af völdum slyssins.
Sent var í skyndi vestur að
Stórólfshvoli í Rangárvallasýslu,
en þar var þá Guðmundur Guð-
finnsson læknir. Hann var sótt-
ur til þess að vera hjeraðslækni
til aðstoðar við athugun á hin-
um sjóhröktu mönnum. Er hörð
dagleið frá Vík að Stórólfshvoli
og þá var enginn sími og ekki
önnur farartæki en hestar. Ferð-
ast var dag og nótt. Guðmundur
læknir dvaldi nokkra daga í
Vík, rannsakaði alla nákvæm-
lega og sagði fyrir um meðferð
þeirra.
Það var ekki fyr en 3. júní, að
loks var búið að ná vörunum
upp úr ,,Vendsyssel“, en skipið
kom 16. maí. Var verið að
hlaupa í vinnuna part úr degi,
en svo varð að hætta, vegna þess
að sjór varð ófær. Skipstjórinn
á ,,Vendsyssel“ varð rólegri eft-
ir slysið og hótaði nú ekki fram
ar að fara til Vestmannaeyja
með vörurnar, ef hlje yrði á upp
skipuninni. Hann hafði komist
að raun um að sjómennirnir í
Vík lágu ekki á liði sínu. Þeir
fórnuðu lífinu, til þess að ná vör
unum. Meira varð ekki af þeim
krafist.