Lesbók Morgunblaðsins - 22.12.1970, Blaðsíða 21

.ar fair m,e,ð I'ifi eininvers stkips-
félaiga sintna.
Mig mimnir að mér haf-i tvitsv
-a-r verilð bjairgað frá því að
far-a í sjóinn, fjórum s:ininiu-m
fré því að fá krókinin í h-aiuis-
irun, og a-.im.k. eáimu sirnni frá
því að veirða -að kjötfansi í
spiliniu. Þair fyrir utan var mér
svo með smariræði forðað frá
ýmsum rmi'n'niháttair mieiðisl'uim.
Þrátt fyriir mig tókst bátnum
að fiska prýðiiega og veirður
það að teljast góð meðimaeli
mieð ísl'e'nzkuim sjómöminiuim.
Báturinn hét Andvari og var
svonia -einis og bátar eru, eftir
því seim ég hef bezt vit á. Hiam-n
vair kuildateguir o-g óvistlegur
þar sam haimn lá með stöðvaða
vél í höfinimm í Vestm.ammaeyj
'Uim, en gæddist Mfi o-g persóimu
leika u-m 1-eið og bainm laigði firá
-bryggju. Hann gæd|diiisit Mka
laUls konair leiðinleguim hrieyfiinig
um, upp og miið'Ur, fram og aft
iuir og frá vinstri till hægri, og
maginin í mér ihafði þainn leiða
vana að fylgjia ho-nuim eftir af
ótrúleigiri sikylduræikni.
Fyrsit í stað vorum við að
dó'la í kriiniguim eyjarmiair, og
þar sá ég í fynsta skipti hiarnd-
brögðin seim motuð eiru tiil sjós.
Eins og gefur að skiilja skildi
ég lítið af því sam gerðist í
kringum tmiig. í stuttu, eim.földu
máli kom mér þetta þainmiig fyr-
ir sjónir að á hægri hlið bátsinis
voru tveir stórir gálgar með
moiklkriu mill'ilbili, nánair tilltelkið
var aininar framimií og 'hinn aft-
urí. A þesisia gál-ga voriu hemgdir
gríðiaristórir og þumig-ir h'lerair er
næstu vikurmar áttu oft eiftir
að komaist næiriri því að svipta
mig, ef elklki lífi, þá a.m.k. ein,s
og eiiniuim h-a-ndiegg. í þassa
ffléka min'niir mig svo að hafi
verið hinýtt befllmgi af aflls kon
ar smærum og drasfli sem vair
kastað í sjóinn öðmu hvoru og
dregið á eftir bátmuim. Þegar
það kom upp var f iislkuir í því.
Fislkiurinm va.r tekimm m-m
borð og draslimtu kastað út aft
ur, cig s-vo réðst áhöfnin á fisk
hrúiguina af mikilfli gr-immd, o-g
li-nmti -efck-i látunuim fyrr en b-ú
i-ð var -að slkeira -hveir't eimiasta
kvikinidi á h-áls, o-g h'elzt að 'rífa
inman úr því Mka. Smiám sarni
ain fór þetta þó að taka á siig
slkýrari myn-d, þótt mér tækiist
a'ldmei að læra til hlítar til
hveris ölfl þesis-i bönd vo-ru. —
Mér gek'k einm'ig mjög illa að
læra að ta-ka netið inm ailílt í
eiimu, en ekki bara yfirmetið.
Alllt þet'ta fékk ég að beyra
m-eðian á baisfliiimu stóð, ásaimt
töluverðiu-m slatta aif ópr'enthæf
uim lýsimigair'orð'uim.
Aftur á móti lærði ég fljót-
lega að það er eklk'i m-ikið um
ihvíl-d á sjómu'm. Við voruim úti
í fimim ti'l aex d-aga í eirau, og
allain þairan tírna var sta'nzfliaust
unm-ið. Þe-ga-r vel veiddist pass
aði það oft, a-ð þe-gar við vor-
-uim bú-nir að gara að o-g
herada í lestina var tími tifl
kominra að ta-ka aftur imin tiroll
ið, sam yfiirfteitt var diragið í
tvo tíma. Þeiga-r búið var að
losa það var strax kastað laftiur,
svo fairiið að ger-a að, svo hífa
og þannig gefklk það sólarihiri'ng
efti-r sólarihrimig. Ef lítið vair
í troflliniu gafst svo tím-i till að
leggja sig í klukkutíma eða
svo, áður en 'híft var á nýjam
lai'k. Það v-ar því um að gera
að ver-a fljót-ur í aðgerði'rani, því
þá fékks't ilengri svefintiimi. Að
geiröiin var því eiimm saim-f'elld-
ur djöfl-aida-ns, oig mienm hömiuð
ust eiras og þeir -miöguleiga gátu,
da-g og nótt. Við femgum alldrei
neigluliaga vonit velðhir, en aildrei
'heldur gott. Yfirleitt vair þaS
serm kallað er 'halvítis bræla,
imieð áiherzlu á balv . . ., og við
míraair r'aonir (svefnfleysi, sjó-
vei'ki oig öijþreytu) bættis't því
töiuvert áiaig á jaifn'vægilssikyn-
ið. Mér var ósjaldan sagt með
góðlátlegu brosi að það væri
alílt í 'lagi að taka efstu fidkena,
ég þyrf'ti alls ekki a'ð kaf a nieðet
oni hrúguna. Þetta góðlát-
lega brois fann'st mér þá stumd-
um lí'kara sivívirðiilegu ilfligirnis-
glotti, 'en eftir á að hyggja varð
ég að viðurfcemina að það hefur
kan-nski verið broslegt að sjá
ðkki aimraað af nýja hásetairauim
en tvö sjóstí'gvél sam spriikl-
uðu í kapp við fiskikösina seim
þau stóðu upp úr. Af hverju
svo seim það S'taf-aði, fammst mér
það ekkert fyndið þá.
Trausti Maignússon, sikip-
stjóri, er miaður ákaiflega ró-
legur og góðlynidur, ag það fór
ekki aif honuim þótt hamn vekti
lengun- en nolklkuir okkar hinma,
því harnm stóð svo til viðstöðu-
lausit í brúnini. Ég heyrði hamm
aðeins tvisivar brýnia riausitinia
þainn tíma sem ég va-r um borð.
í ainmað slkiipti® festist troflliö í
botni, og þar sietm við sátum
fr-aimmii lúkar þunfti hann að
gefa frá sér gríðaríe'g hljóð till
að fá okkur uppá de-kk. í hitt
dkip-tið var ég að fá krókimm
í ha'Uisiinm rétt einu sinini og
'hanin öslkrað'i úr brúargluiggan-
‘Uim að harnrn væri laius. Krók-
ur þessi er notaður til aið hífa
inin trolilið, og er á emidarauim á
10—15 mefcna lön-guim stálvír.
Hann er rao-kkur kíló að þymgd
og 'sveiiflast til og f.rá með
imiklutm hraða ef hamn losnar.
Framh. á bls. 56
22. desemiber 1970
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 53