Lesbók Morgunblaðsins - 19.12.1989, Blaðsíða 4

Jallól 2«
_ I.MtöstöBO
•*’ . .xt ovt "
Eirlkssonar?
__ )ii ÞiS « 200 —•
_ VtliiB þb R«a s,°
mÍK Kkruut á )61atré.
N%. , j6Ug,af. «“ *
blfroW hintU ltt'» str
UvenBOkta. w» P1551
Sllfei l tv*r svuntur. etti
hand» ungri stdlltu; og
aUra fyr« heim td mln.
þctuí Þ.B turf aB vera
__ VelkotmÖ, v*\2X
_ Kacrar þaVkirl Mtr
y Kjálatau,
| S'lkina-rfafm
SiHcisokkai
Náttföt.
IWmuföskur,
i^ömuh anskatw.
ManchcUskyrfur
Ullarpeysur, fjölda leö-
HAlslreflar. Hálsklálar.
Bimli.
K 1 ú I a k
Sokkar,
Axlabönd.
StnekkL^ . 'y
Horðdúkar, h
JOLIN MIN (X.
JÓUNÞÍN
an sá sig tilneydda til að ieigja
leikara til þess að leika fjöl-
skyldumeðlimi í þessari
sífelldu jólahátíð hinnar grátt
leiknu ættmóður.
g gleymi seint gamla handsmíðaða jólatrénu
sem ég fann á túninu hjá Klausturhólum útí
Flatey á Breiðafirði fyrir nokkrum árum.
Þarna lá það grátt og skinið í grænu grasinu
og greinamar farnar að losna um samskeytin.
Ég man ég tók það upp og varð starsýnt á
gult farið eftir það í grasinu. Mér varð hugs-
að til litlu barnanna sem forðum höfðu horft
á þetta tré alþakið sortulyngi með lifandi
kertaljós á hverri grein. Sum þeirra barna
eru nú vafalaust komin þangað sem ljós
eilífðarinnar skín og sortulyngið löngu orðið
að dufti. Aðeins gamla tréð var þarna enn
og vitnaði um löngu liðna jólagleði. Þessi
fundur varð til þess að ég fór að velta fyr-
ir mér hvað jólin eiginlega væru. Hvað það
væri sem færði okkur jólagleði.
Er það jólatréð, gjafimar, jólakökumar,
jólamaturinn, jólafötin eða jólaboðin sem
skapa ,jólastemmingu“? í þessu sambandi
dettur mér í hug tvær ólíkar frásagnir frá
Þýskalandi. Ég las eitt sinn smásögu eftir
þýskan höfund. Þetta var saga um konu sem
varð afar illa úti í stríðinu. Þó allt væri löngu
komið í samt lag, loftárásimar heyrðu fortí-
ðinni til og efnahagslegir uppgangstímar í
þýsku þjóðfélagi gat hun ekki á heilli sér
tekið nema rétt á meðan jólahátíðin stóð
yfir. Vegna þessa brá þrautpínd fjölskylda
hennar á það ráð að leika stöðugt jólahald.
Þegar sól og hiti var úti yfir sumartímann
varð þetta samt slíkur húskross að fjölskyld-
VildiGleyma
Stríðinu
Þessi hastarlega frásögn
hér að ofan verður kannski
dálítið skiljanlegri þegar mað-
ur Ies frásögn Katríriar Ólafs-
dóttur Mixa sem var úti í
Þýskalandi á stríðsárunum.
Jólin 1944 var hún ásamt litlu
drengjunum sínum hjá tengda-
móður sinni í Weidlingau en
maður hennar var í herþjón-
ustu. Þá fréttist að á því ári
myndu engin jólatré fást. Það
vantaði bæði fólk til að fella
þau og samgöngutæki til þess
að flytja þau. En Katrín var
ákveðin í að fá jólatré hvað
sem það kostaði. „Ég vildi
gleyma stríðinu á jólunum í
glampanum frá augum barn-
anna minna er þau horfðu á
upplýst jólatré." segir Katrín.
Jólatré fékk hún hjá yfirskóg-
arverðinum en þá vantaði kert-
in. „Ég fann 6 kerti í kassa
með dóti sem bróðir minn hafði
skilið eftir þegar hann fór frá
Hugleiðing um jólahald
og auglýsingar
Eftir GUÐRUNU
GUÐLAUGSDÓTTUR
c