Alþýðublaðið - 02.07.1988, Blaðsíða 10

10
Laugardagur 2. júlí 1988
+ MINNING +
Anna Jóna Jónsdóttir
Anna Jóna Jónsdóttir
F. 2. júli 1956
D. 11. júní 1988
Hún Anna Jóna er dáin.
Mérfannst heimurinn hrynja
þegar ég fékk þær hræðilegu
fréttir aðfaranótt 11. júní að
Anna Jóna hefði farist í
umferðarslysi þá um nóttina.
Ég man þegar ég sá Önnu
Jónu fyrst. Jói bróðir minn
hafði boðið mér á sýningu
hjá Leiklistarskólanum og
Anna Jóna hafði gert búning-
ana. Einhver hafði hvislað því
aö mér að Jói væri farinn að
vera með þessari stelpu og
ég man að ég gjóaði forvitn-
um augum á hana alla sýn-
inguna.
Upp frá þessu hófust okkar
kynni sem varð að mikilli vin-
áttu og með tímanum varð
mér Ijóst að hún var ekki
bara mágkona mín heldur ein
af mínum bestu vinkonum.
Alltaf gat ég leitað til hennar.
Hún var alltaf fús til að
hjálpa eða létta undir og ef
einhverjar spurningar brunnu
á vörum mínum, gaf hún mér
svör eða kom með tillögur.
Iffnaust
Notaðu alvöru rafhlöður
Veldu Splendor.
BORGARTÚNI 26, SÍMI 622262
ÚTSÖLUSTAÐIR UM ALLT LAND
SKULI RAFVIRKI
LÖGGILTUR
STRAUM- 0G GLEÐIGJAFI
Splæst-í Splendor
- sérð ekk’ eftir því
Þau eru óteljandi kvöldin
sem við sátum og spjölluð-
um um heima og geima, og
sögurnar hennar Onnu Jónu
voru svo frábærar að maður
sat alveg heillaður undir frá-
sögninni eða í keng af hlátri.
Undir miðnætti kom svo Jói
heim úr vinnunni, settist hjá
okkurog rabbaði smástund,
sagði svo eitthvað fallegt við
Önnu Jónu. Bauð svo góða
nótt en við Anna Jóna spjöll-
uðum áfram fram á rauða
nótt.
Alltaf enduðum við á að
tala um hið óútskýranlega,
aðra heima, annað líf. Við
veltum þessu fyrir okkur fram
og til baka og hún sagði mér
sögur.
Hún vann svo mikið og var
oft þreytt. Ég hlakkaði til
þess dags þegar hlé kæmi á
og við gætum átt fleiri stund-
ir saman.
Ég man hvað hún var stolt
þegar hún sagði mér frá nýj-
um og spennandi verkefnum
sem henni voru fengin. Hún
var farin að uppskera laun
erfiðis slns.
Hún var svo góð við börnin
min. Gaf þeim alltaf tíma,
setti sniðugt í hárið þeirra,
bjó til lítinn leik. Henni
fannst ég stundum svolítiö
íhaldssöm í uppeldi þeirra og
sagði pft: „Ég þarf að spilla
þessum börnum þínum svo-
lítið.“
Sunnudaginn 5. júní var
yngsta barnið mitt skirt. í
boðinu var Anna Jóna strax
farin að spjalla og grínast við
börnin mín. Ég kom að henni
og dóttur minni Söru 4ra ára í
eldhúsinu að „reykja“. Anna
Jóna var búin að búa til
þykjustu sígarettu handa
henni. Síðan settust þær í
stofuna með sinn hvorn kaffi-
bollann, Sara með skraut-
legan borða í hárinu og um
eyrað, sem Anna Jóna hafði
tekið af einum skírnar-
pakkanum. Sú stutta leit á
mig og sagði „Hún setti bara
einn dropa af kaffi ( mjólkina
mína.“ Augun Ijómuðu og
hún beygði sig niður og
sötraöi „kaffið" sitt.
Ég snéri mér að Önnu
Jónu og sagði: „Þér dettur
alltaf eitthvað öðruvísi í hug,
þú þarft greinilega að fara að
„spilla" börnunum mínum
meira." „Það ætla ég lika að
gera,“ sagði hún og brosti
sínu kankvisa brosi.
Alltaf fékk ég koss og hlýj-
an vanga þegar viö hittumst
eða kvöddumst.
Orð litla drengsins hennar
lýsa henni best: Hún var svo
falleg, skemmtileg og góð
viö alla.
Elsku Jói, Halli, Anna, Jón,
systkini og mágafólk megi
góður Guð styrkja okkur í
sorginni og lífsbaráttunni.
í hjörtum okkar eigum við
fallega og bjarta minningu
um hana Önnu Jónu sem
geymist þar að eilífu.
Ég óska henni farnaðar á
nýjum og framandi slóðum.
Sigrún Sigurðardóttir