Vísir - 21.01.1976, Qupperneq 19

VISIR Miðvikudagur 21. janúar 1976.
19
HVER
stjórnar gjaldeyriseyðslu í slíkt?
ur pilsner, og..og...
Me6 þvl aft kanna öll verft gaumgæfilega. má versla mun ódvrar en
ella.
„Hámark gjalde.vrisev ftslunnai ", kvaft einn upp úr, þegar hann sá
þetta 200 gramma plastbox meft nifturrifnum gulrótum. Verftift —
247 krónur.
Séö yfir hluta verslunar Sláturfélagsins I Glæsibæ, þeirri verslun sem býOur upp á eitt mesta vöruval
burgarinnar, en sætir gagnrýni fyrir aö selja ýmsan „óþarfa”. Ljósm. Visis :LA
Rospaðar danskar
gulrœtur, innflutt
poppkorn, þýskt
heilsubrauð, dansk-
kostuftu bara gjaldeyri, en engin
virkileg þörf væri fyrir.
„Fólkiö gerir svo miklar
kröfur nú orftið til vöruvals. Og
þar sem þessi verslun byggir
vinsældir sinar á vöruvali, gerir
fólk sérstaklega miklar kröfur
til hennar. Okkur er legift á hálsi
ef við seljum ekki allt það sem
inri er flutt, og helst meira til.
Auftvitaft mundi minna umstang
fylgja fyrir verslunina að vera
meft færri vörur. Vift bara kom-
umst ekki undan,” sagfti
Guftjón.
Fólk hugsar ekki
um gjaldeyriseyðsluna
„Ég held aft fólk hugsi ekkert
út I gjaldeyriseyftsluna. baft
hefur vanist frjálsu vöruvali.
Mikil ferftalög til útlanda
undanfarin ár, og dvöl i útlönd-
um hefur valdift þvi aft fólk
kynnist nýjungum i matargerft.
Þegar svo heim kemur, og vör-
urnar fást ekki, knýr það á aft fá
þær.
Margt af þessum vörum sem
gagnrýnin beinist aft virftast
nær ómissandi. Nú fæst lika
meira af matvörum sem koma
tilbúnar til neyslu úr umbúftun-
um. Þetta er mjög mikilvægt i
þjóftfélagi þaft sem timinn kost-
ar peninga.
Þar sem allir aftilar á heimili
vinna úti gefst litill timi til aft
hafa fyrir mat. Vift verftum
varir vift þetta i kjötbúftinni.
Fólkkaupir meira tilbúnar kjöt-
vörur, sem ekkert er eftir aft
gera vift nema elda.”
Hver á að dæma
hvað á að selja?
Guftjón sagftist geta tekift
undir þá skoftun-, aft ef vöruval
væri ekki svona mikift, væri
minna keypt.
„Þaft mætti kannski fækka
vörum á markaðnum. En hver á
aft dæma hvaft skuli selja, og
hvaft ekki? Ég hef ekki áhuga á
nýju haftatimabili. Auk þess
bregftast heildsalar ókvæfta viö,
ef einhverri vöru frá þeim er
kippt út. Þeir saka okkur um
einokun.”
„Viö höfum ekki efni á þessari
gjaldeyriseyftslu,” sagfti
Guftjón. „En málift horfir lika
þannig vift: Ef vörutegundir eru
margar, er minna keypt af
hverri. Ef þær eru fáar, er
meira keypt af hverri. Heildar-
neyslan væri næstum þvi sú
sama.”
Vöruval ekki nógu
vel nýtt með tilliti
til verðmismunar
Eitthvaft á milli 200 og 300
heildsalar skipta vift verslunina
i Glæsibæ. Guftjón sagfti aft sum -
ir væru meft litil viftskipti, og fá-
ar vörutegundir.
„Annars finnst mér fólk ekki
nýta sérnógu vel vöruval, þegar
tillit er tekift til verfts. En meft
þvi aft skofta verft á sömu vöru-
tegundum er oft hægt aft finna
mikinn verftmismun á tegunda-
heitum. Meft þvi aft gefa sér
meiri tima má oft spara drjúg-
an skilding,” sagfti Guðjón.
Máli sinu til stuftnings tök
hann fram fjórar stórar dósir
meft niftursoftnum perum. Ein
kostafti 252 krónur, önnur 288
kr„ þriftja 312 kr., og sú fjórða
356 krónur. Allar voru dósirnar
jafn stórar, en engin sömu teg-
undar.
Ástæða til að
gagnrýna annan
innflutning
„Fólk hefur mismunandi
smekk. Þess vegna eru þessar
kröfur um vöruval. Samt finnst
mér svo aft matvöruverslanir
eigi sist skilift gagnrýni fyrir
gjaldeyriseyftslu. Matur er jú
nauftsynjavara. bá er nú frekar
ástæöa til aft taka fyrir innflutn-
ing á alls konar glingri sem
engum tilgangi þjónar. Ég get
nefnt sem dæmi rándýra
skrautmuni, glerkýr og fleira.
Aft skaftlausu mætti minnká inn-
flutning á þessu. En þá kemur
aftur upp sú staðreynd aft vift
búum vift frjálsan innflutning.
Hvaft á aft velja, og hverju á aft
hafna,” sagfti Guftjón Guftjóns-
son.
— ÓH
Hver kaupir nifturraspaftar
danskar gulrætur á 247 kronur
200 grömm, þegar hægt er aft
kaupa þrjár gulrætur fyrir 70
krónur, raspa þær niftur, og fá
samt miklu meira?
Hver eyftir gjaldeyri i slíkt?
Hvernig stendur á þvi aft gjald-
eyri er eytt i niftursoftnar
ávaxtakökur? Efta svo margar
kextegundir, aft ekki er hægt aft
telja þær?
Þessar spurningar koma
gjarnan upp I liuga þeirra sem
ganga um verslun Sláturfélags-
ins i Glæsibæ. Þar gefur aft lita
hinar ótrúlegustu vörutegundir.
Innflutt poppkorn i ineters
löngum pokum. Þýskt heilsu-
brauft. Hundruð tegunda af
niftursoftnum ávöxtum. Krydd-
tegundir svo tugum ef ekki
hundruftum skiptir. Danskt
pilsneröl á 150 krónur dósin. Ot-
lent sælgæti.
Vörutegundirnar eru nær ó-
teljandi, sem blaöamanni meft
veika gjaldeyrisstöftu þjóftar-
innar i huga, finnst vera algjör
óþarfi aft flytja inn.
Fyrir nokkrum árum þekkt-
ust þessar vörur ekki hér á landi
nema af afspurn. Nú hafa svo
tnargar nýjar tegundir komift á
markaöinn, aft margir vita ekki
til hvers á aft nota þær. Flóftift
virftist ekkert ætla aft stoppa.
Viðskiptavinirnir
heimta meira
Úrval matvöru er liklega
hvergi jafn mikift og i kjörbúft
Sláturfélagsins i Glæsibæ.
Vift spurftum verslunar-
stjórann, Guftjón Guftjónsson
um ástæftur þess aft jafn mikift
úrval væri og raun ber vitni á
„ónauftsynlegum” vörum, sem
Guftjón Guftjónsson verslunar-
stjóri: — Fólkift gerir svo mikl-
ar kröfur til vöruvals.
//Fólkið/1
segir verslunar-
stjórinn í verslun
Slóturfélagsins
í Glœsibœ
„Relish” ýmiss konar, sem er
haft sem meðlæti meft kjötmat,
þykirnú orftift óinissandi á öftru
hverju matarborfti, þótt þaft sé
rándýrt.
Hverjum skyldi detta I hug aft
kalla eldhúsrúllurn'ar óþarfar
og gjaldeyrisbruftl? Efalaust fá-
um, en á þaft má benda aft fyrir
nokkrum árum þekktust rúll-
urnar ekki. Svona breytast hlut-
irnir meft auknum kröfum.
Þýskt ,,heilsu”rúgbrauft, enn
eitt dæmiö um hvaft fólk gerir
kröfur um aft fá aft geta keypt.