Vísir - 06.01.1977, Blaðsíða 2

2'
Fimmtudagur 6. janúar 1977.
VISIR
c
I REYKJAVIK
T
■
3
Lestu dönsku blöðin?
Þórdis Gunnarsdóttir, af-
greiðslustúlka: — Ég les þau
aldrei. Nema „Bo bedre” skoða
ég alltaf, en fer þó ekki eftir
þeim við val á húsgögnum og
sliku.
¥
greiðslustúlkaÉg les dönsku
blöðin aldrei. Mér finnst ein-
faldlega ekki gaman að þeim.
Hrefna O’Connor, verslunar-
stjóri: — Nei, ég les þau ekki,
aldrei nokkurn timann. Mér
finnst litið varið i þau.
Rannsóknastarfsemin við Landspítalann:
Öil húsnæðisaðstaða Rann-
sóknastofu háskólans á Land-
spitaialóðinni hefur gjörbreyst
víð tilkomu nýs bráðabirgða-
húsnæðis, sem nú er að hluta til
komið i gagnið.
Bakteriufræðideildin hefur
þegar fluttstarfsemi sina i nýja
húsið, og er Arinbjörn Kolbeins-
son forstöðumaður þeirrar
deildar. Siðar mun rannsóknir I
liffærameinafræðiflytjast i nýja
húsnæðið, fylgir m.a. þessari
breytingu, að húsnæði. blóð
bankans mun i framtiðinni allt
nýtt til starfsemi blóðbankans
og þeirra rannsóknargreina,
sem tengjast starfsemi hans.
Kosta 123 milljónir
Nýja húsnæðið er reyndar tvö
hústengd saman með sameigin-
legu anddyri. Þau eru 835 fer-
metrar að grunnfleti ásamt
tengibyggingunni, og er heild-
arkostnaður þeirra með búnaði
um 123 milljónir króna til þessa
en gert er rúð fyrir 6 milljón
króna fjárveitingu til kaupa á
tækjabúnaði á fjárlögum ársins
1977.
—ESJ
*nmrif .....
*
Gjör-
breyt-
ing á
hús
KROSSTRÉ HOLDSINS OG ANDANS
Þóra Haraldsdóttir, afgreiöslu-
stúlka: — Já, ég les alltaf
Andrés önd.
Guðrún Jónsdóttir, afgreiðslu-
stúlka: — Ég er löngu hætt að
lesa þau. Mér finnst þau svo
dýr.
Flogið hefur fyrir að taka eigi
að mestu fyrir sýningar saka-
málaþátta i sjónvarpinu, og mun
þátturinn „Brúðan” samkvæmt
þvi veröa sá siðasti sinnar teg-
undar um sinn. Forsenda þess að
dregið erúr sýningum sakamála-
þátta cr augljósiega sú, aö þeir
eru taldir auka glæpahneigð
landsmanna. Kemur þetta heim
við sjónarmiö, sem birst hafa i
ýmsum tiiskrifum þess efnis, að
ýmsar athafnir i sjónvarpi, sem
haföar séu fyrir börnum og ung-
lingum geti orðið svo alvanaleg-
ar, að áhorfandinn hætti að gera
greinarinun á réttu og röngu. Sé
það i raun þannig, að sjónvarpið
ætli að fara að draga úr sýningum
á sakamálaþáttum af þessum
ástæðum, mun það eflaust gleðja , hugsanleg. Að visu hefur afbrota- væri full ástæða fyrir þá að
marga, sem trúa á hinar einfald- hneigöin eitthvaö farið i vöxt i gaumgæfa fleiri þætti sem betur
ari ástæður fyrir afbrotahneigð. landinu, en varla verða þeir mættu fara, og miða dagskrá
Þegar þættirnir nieð „dýrlingn- McCloud og Colombo sakaðir um sjónvarpsins við það. Fyrsta af-
um” voru sýndir hér um árið það, cnda báðir á harðahlaupum brotinu eftir áramótin er lýst svo í
mátti heyra þær skoöanir, að það á eftir afbrotamönnum og sýnu blöðum að tvitugur piltur hafi
væri von að fólk drykki áfengi, fljótari að leysa gáturnar en barið stúlku i höfuðið og siðan
þegar hetja á borð við dýrlinginn spionarnir okkar. Hins vegar get- nauðgað henni, en að þvi búnu
sleppti varla glasi úr hendi nema ur verið að útvarpsráðog forráða- snarað sér út eftir öðrum kven-
ef hann þyrfti að lúskra á and- menn sjónvarps telji sakamála- manni, en ekki komið fram vilja
stæðingum sinum. Það hefði svo sýningar svo áhrifarikar, að full sinum. Varla verður þetta afbrot
scm ýmislegt getaö verið til i þörf sé fyrir aðgát hvað efnisval skrifað á reikning sjónvarpsins
þessu, ef ekki hefði verið vitað og sýningarfjölda snertir. né sú aögangsharka að ætla að
fyrir að t.a.m. hér á landi haföi En telji þeir sjónvarpsmenn sig nauðga tveimur konum sömu
verið drukkið ósleitilcga áður en geta haft óhrif á andlegt lif lands- nóttina. Þannig mun vera um
dýrlingurinn birtist með glas i manna, og eigi jafnframt nokkr- fjölmörg fleiri afbrot, sem hér
liendi, og aukning i þvi efni vart um uppeldisskyldum að gegna, eru framin. Samliking þeirra hef-
ur aldrei sést á sjónvarpsskerm-
inum, enda fjalla sakamálaþættir
yfirleitt um lausnir á ýmiskonar
gátum, meir en þeir fjalli um of-
beldi i sjálfu sér. Hins vegar eru
kvikmyndahúsin full með ofbeldi
dag hvern, enda hefur kvik-
myndaiðnaðurinn svarað sam-
keppni við sjónvarp með stöðugt
hrikalegri ofbeldismyndum, jafn-
vel svo að nú dugir ekkert minna
en sýna liægt og með öllum
„effektum” hvernig byssukúlur
sinjúga holdið. En samkeppnin
lifi, segir einhversstaðar, og það
mun verða bið á þvi að einhver
takist á við þann vanda, sem
sýningar á ofbcldismyndum i
kvikinyndahúsum eru.
Þvi aðeins er verið að velta
þessu fyrir sér hér, að full ástæða
ertilaðathuga vel sinn gang áður
en sakamálaþættir eru fjarlægðir
úr sjónvarpi. Auðvitað gengur
bæði útvarpsráði og sjónvarps-
mönnum gott eitt til. En sjón-
varpið getur aldrei orðið bóm-
ullarkarfa, sem geymir hreinlifi
og skynsamlega liegðun handa
áhorfendum. Verði i eitt skipti
farið út á hreinlifisbrautina,
kemur slrax upp krafa um fleiri
niðurfellingar. Þannig gæti sjón-
varpið hæglega endað sem
einskonar miðaldakirkja, þ.e.
orðið krosstré holdsins og andans.
Svarthöfði.