Vísir - 11.03.1978, Blaðsíða 13

vism Laugardagur
. marz 1978
Leikhópurinn ræðir sam-
an um Fansjen. Bríet
Héðinsdóttir, leikstjóri og
þýðandi verksins, hefur |
orðið á myndinni.
IFIIllCT I
w w ® ® ® ^ ® ™
ATYINNULEYSIÐ'
Þaö hlýtur að teljast viöburöur i menningarlif-
inu okkar heimsfræga, aö sett se upp leiksyning
sem fjallar eingöngu um Kínverja.
Einhvern þessa dagana frumsýnir þo
Nemendaleikhúsiö leikritiö Fansien, eftir David
Hare, en þaó fjallar um atburöi i þorpi einu i
Kina á arunum 1945-49. Sjalfur frumsýningar-
dagurinn hefur ekki verið ákveöin þegar þetta er
skrifað, en synmgar a verkinu veröa í Lindarbæ.
Þegar tiðindamaður Helgarblaösins leit möur í
Leiklistarskola, sem er til húsa i gamla Búnaöar-
félagshúsinu, var leikhópurinn i önnum. Æfingar
a verkinu voru langt komnar, en Briet Héöins
dottir er leikstjóri. Hún var fyrst spurö hvaö
heföi ráöiö vali verksins.
Yfir 30 hlutverk
„Vegna þess að ! þvi eru
meira en 30 hlutverk”, sagði
Briet. „Við val verkefnis fyrir
leikhóp sem þennan verður að
hafa i huga að allir fái verðug
verkefni að glima við. Ég álit
uppfærslu nemendaleikhússins
vera stóran þátt i námi leikar-
anna, og i rauninni þeirra próf-
verkefni”.
„Það væri þvi ekkert réttlæti i
þvi að láta einn hafa til dæmis
Hamlet og annan hafa þjóns-
hlutverk. Við val verkefnisins
verður einnig að hafa i huga að
það verði ekki mjög dýrt i upp-
færslu”.
„begar þetta er haft i huga er
ljóst að það eru ansi mörg leik-
rit dottin út úr myndinni. En það
er ekki þar fyrir að ég, og við öll
held ég, teljum Fansjen gott
verk, sem erindi á til leikhús-
gesta”.
Nóg aö gera
— 1 leikhópnum sem tekur
Fansjen til sýninga eru 12
manns, en David Hare skrifaði
verkið fyrir 9 manna hóp. Það
þarf þvi að jafna hlutverkunum
milli leikarana.
„Það er aldrei hægt aö sjá
fyrir þvi að allir fái alveg jafn-
stór verkefni”, sagði Briet, „en
svona nokkurn veginn”.
— Þessi hópur, 12 manns, eru
leiklistarnemar á fjórða og sið-
asta ári náms sins. 4. árgangur
er reyndar i tveim bekkjum, S-
bekk og H-bekk, en. H-bekkurinn
er að undirbúa aðra sýningu.
Siðasta ár námsins fer i að
setja upp leikverk. Fýrir jól var
unnið að uppfærslu leiks eftir
Pétur Gunnarsson og það sýnt i
skólum. Siðan er það Fansjen,
— og á döfinni er eitt verk i við-
bót. Þá er einnig ætlunin að
vinna eitt verkefni i sjónvarpi
áður en skólinn er búinn og fólk-
ið farið sitt i hveria áttina.
„aö snúa sér"
Höfundur leikritsins, David
Hare, er ungur maður og þetta
verk hans var fyrst sýnt i
London árið 1975. Það hefur sið-
an verið tekið til sýninga i BBC,
i sjönvarpi, og einnig var það
flutt i útvarp.
Fansjen er samið uppúr rit-
verki með sama nafni, eftir
William Hinton. Hinton byggði
sina bók á persónulegri reynslu
— hann dvaldi i þorpinu þar sem
sagan gerist, einmitt á þeim
tima þegar aðdragandinn að
valdatöku kommúnista i Kina
stóð yfir.
„Fansjen, oröið sjálft, þýðir
eiginlega að snúa sér” sagði
Briet, ,,-að bylta einhverju um.
David Hare leggur áherslu á aö
hann sé að skrifa fyrir vestur-
landabúa, og um samband fólks
við leiötoga sina i hvaða samfél-
agi sem er.
Þetta er fjarri þvi að vera
raunsætt, og kannski allra sist i
okkar meðförum. Hugmynda-
og siðfræði Kinverja er allt önn-
ur en okkar, auk þess sem ekk-
ert okkar hefur komið til Kina.
Og ekkert okkar veit hvað þaö
er að vera svangur, eins og
margar persónurnar I leikn-
um”.
Einfaldur búningur
Guðrún Svava Svavarsdótfir,
leikmynda og búningateiknari,
benti þvi á að engin tilraun væri
gerð til að breyta leikurunum i
Kinverja með andlitsfarða og
þessháttar. „Búningarnir eru
einfaldir”, sagði Guðrún Svava.
„Þetta eru tötrabúningar, sem
íeikhópurinn hefur sjálfur
saumað, aðallega úr léreftspok-
um”, sagði hún. „Leikmyndin
er sömuleiðis einföld i sniðum,
enda er ekki gert ráð fyrir öðru i
leikritinu”.
Eina marktæka prófiö
— Þetta mun vera i fyrsta
sinn sem leikhópurinn kemur
opinberlega fram. Áður hefur
verið farið með verk um skóla,
en þetta er i fyrsta sinn sem þau
eru ofurseld mati gagnrýnenda
og hins almenna áhorfanda.
„Þetta er i rauninni eina
marktæka prófið sem hægt er að
leggja fyrir leikara”, sagði
Briet. „Það er að leika fyrir
áhorfendur. önnur próf koma
að litlu gagni ef leikarinn stend-
ur sig ekki á sviðinu”.
„Beint i atvinnuleysiö".
— Nú hefur ekki borið mikið á
þeim leikurum sem útskrifast
hafa úr skólanum á siðastliðn-
um tveim árum. Það var þvi
ekki úr vegi að spyrja hvað tæki
við, eftir að vetrarverkinu er
lokið.
„Við erum útskrifuð beint inn
i atvinnuleysið” var svarið.
„Það er reyndar hlutur sem við
gerðum okkur grein fyrir þegar
við sóttum um að komast að I
skólanum. Það hefur nú i nokk-
urn tima verið um atvinnuleysi
að ræöa i leikarastétt”.
„Þau sem hafa útskrifast sið-
an skólinn hóf göngu sina hafa
mörg lagt stund á kennslu,
kannski sett upp leikrit i skólum
og fáein hafa reyndar fengið
tækifæri hjá leikhúsunum”.
Spjolloð YÍð
leiklistQrnemo og
Dríet Héðinsdóttur,
leikstjóro, í tilefni
frumsýningar
Nemendoleikhússins
ó leikritinu Fonsjen,|
sem fjollor um
otburði í kínversku
byltingunni
Fá tækifæri
„Annars finnst okkur að fáirl
fái tækifæri. Viss hluti leikara i [
hverri sýningu má vera ófag-
lærður, og það hafa leikhúsin
notað sér vegna þess aö það er
ódýrari starfskraftur”.
„Svo vita lika allir að þaö erj
sama fólkiðsem er fastráðið hjá
leikhúsunum og vinnur siðan |
hjá útvarpi og sjónvarpi”.
„Reyndar er gert ráð fyrir þvi I
i drögum að kennsluskrá fyrir j
Leiklistarskólann að við fáum á
siðasta ári tækifæri til að vinna
sjónvarpsvinnu og útvarps-1
vinnu. Siðustu árgangar hafa
ekki fengið þessi tækifæri, en
hinsvegar lukum við okkar út-
varpsverkefni á 3. ári og höfum
ekki gefið upp alla von um að
komast að hjá sjónvarpinu.
— Hvað með eigið leikfélag?
„Þaö er svo til alveg útilokað.
Samkvæmt lögum frá alþingi fá
þrjú leikhús á landinu, leikhúsin
i Reykjavik og á Akureyri, styrk
frá rikinu, en ekki er til nein
reglugerð um styrki til frjálsra
leikhópa”.
„Það fylgir þessu slikur
kostnaður að það er ekki nema á
fárra færi að leggja út I þetta.
En við erum bjartsýn”. —GA |
Búningar og sviðsmynd eru eftir Guðrúnu Svövu
Svavarsdóttur. Á myndinni er leikhópurinn allur.
Atriöi úr Fansjen: greinilegHr aðtil átaka kemur.
Texti: Guðjón Arngrímsson
Myr.dir: Jens Alexondersson