Vísir - 11.03.1978, Blaðsíða 5

visra Laugardagur 11. mars 1978
5
inda Sjálfstæ&isflokksins, aö út-
vega þeim fréttir af fundum
Sósialistaflokksins”. 1 sama
streng viröist Þjóðviljinn taka
ef marka má forsiðufrétt Visis
daginn eftir.
Páll og önnur hernaöar-
mannvirki
Þann dag eru nokkrir kunnir
borgarar jafnframt inntir álits á
njósnamálinu. Margir forystu-
menn sósialista vilja ekkert láta
eftir sér hafa. Og svar Halldórs
Laxness var: „Ég er ekkert
interesseraður i njósnum. Þetta
er siðvenja um allan heim, og
ekkert við þvi að segja þó að oft
sé verið að slá þessu upp. Ég
nenni ekki að lesa um njósnir”.
Þórbergur Þóröarson segir:
,,Ég vildi varpa fram spurningu
i staðinn: Hvaö segið þér um
þaö, að Bandarikjamenn hafa
skrásett mikið af íslendingum
og njósnað um þeirra æviferil?
Má ég spyrja, — heyrir þetta
ekki undir njósnir?”
Páll Bergþórsson, veðurfræð-
ingur, sem þá var formaður
Sósialistafélags Reykjavikur er
hress að vanda. Hann svarar
svo: „Sjaldan hef ég flotinu
neitað”, sagði maðurinn, og ég
býst við, aö likt sé háttaö um
sendiráð allra hervelda, aö þau
þiggi meö glöðu geöi aðstoð
þeirra, sem hafa skap og sið-
ferðisstig til þess að stunda
njósnir fyrir þau. Persónulega
þekki ég að minnsta kosti til
þess, að um sjálfan mig hefur
um tuttugu ára skeið verið hald-
in nákvæm skýrsla i ameriska
sendiráðinu hér i Reykjavik, og
þess vegna er ég ekki hissa, þó
aö fró&leikslöngun sé hjá sendi-
mönnum annarra þjóða um
hernaöarmannvirki, sem eru
Cinn kemur þá annar fer — Antonow mætir til leiks.
stærri um sig en ég er, þó að
alltaf éti maður nú meira en
vigtartöflur heimilisdálkanna
leyfa!
Um hinn islenska mann vil ég
ekki segja margt, nema kannski
við setjum hérna eina visu:
Sjálfsbjargarviðleitni
veröur að tryggja,
ef vonlitið er,
að fylgi henni gróði,
og ónýtir njósnarar
eiga að þiggja,
atvinnubætur úr Rikissjóöi”.
Óheppni Lev og Lev
Og þeir félagar Lev Dimitriev
og Lev Kisilev fóru til sins
heima og hefur ekki til þeirra
spurst siöan, svo vitað sé.
Kannski hafa þeir bætt ráð sitt á
einhverjum prýðilegum heilsu-
hælum i Sovét. En sem frá var
sagt i upphafi þessa pistils kem-
ur maður i manna stað.
Engar spurnir höfum við af
starfi An tonows, arftaka
þeirra bakkabræðra. Og langt
er nú um liðið siðan ferskar
njósnabombur hafa komið i
hendur andkommúnista, þótt
Morgunblaðið fylgist grannt
með ferðum kafbáta. Er ekki
kominn timi til aö eitthvað fari
að gerast i þessum málum? Og
hvernig væri að fá nú einu sinni
eitt kapitaliskt njósnamál til til-
breytingar? Þvi þeir eru allir
eins, að sögn fróðra manna.
Munurinn er aðeins sá að sumir
eru gómaðir, aðrir ekki. Þeir
Leifur Kisilev og Leifur
Dimitriev fá ekki viöurnefni
nafna sins heppna. —-AÞ.
Góð húsgögn ó góðu verði
FRÁ KR. 64 ÞÚS.
Stólar, sófi og borð
Komið og sjóið sýnishorn
*eíU?erot,-
Eyjagötu 7, Orfirisey
Reykjavik simar 14093—13320
A heimleið — Kivilev veifar t.h. en Dimitriev er lengst t.v. við brott-
för þeirra 1. mars. Við hliö Dimitrievs er kona Kisilevs og litla
stúlkan er dóttir hans.
aiiíB mo ob suMmusTM
HÚSEÚBH
m um mh ■■ mmu emu
ig njósnararnir voru „gripnir”.
Hún er meö fyrirsögninni:
„ÞEGAR NJÓSNARARNIR
FÉLLU t GILDRUNA —
Atburðurinn við Hafravatn”.
Blaðamenn VIsis hafa soðið
saman fréttir um ferðina þegar
lögð var gildra fyrir njósnar-
ana, og eru birtar myndir frá
fundi þeirra og lögreglunnar.
Höfðu Rússarnir stefnt tslend-
ingnum til fundar við sig við
Hafravatn, og leyndust tveir
lögreglumenn i aftursæti bif-
reiðar hans. Annars staðar i
Vísi er svo birt itarleg skýrsla
dómsmálaráðuneytisins um
málið, og þar er sagt frá þvi
hvernig islensk yfirvöld fylgd-
ust með viðskiptum tslendings-
ins og Rússanna, eftir að hann
hafði tilkynnt þeim um málið.
Höfðu Rússarnir falið honum
m.a. að afla ýmissa upplýsinga
um Keflavikurflugvöll o.fl. Allt
er það hiö fróölegasta mál, en
hér gefst ekki rúm til aö rifja
nákvæmlega upp einstök efnis-
atriði. Afturámóti skulum við
kikja á hina dramatisku frásögn
hins andkommúniska dagbla&s
Visis af þvi þegar óvinurinn var
gómaður glóðvolgur.
en siöan aftur út á Vesturlands-
veg. Þeir voru farnir framhjá.
Gat verið að þeir hefðu uppgötv-
að eitthvað og ætluöu að koma
sér undan? Nei, á hæöinni fyrir
ofan Vesturlandsveg er þessum
ókunnuga bil snúið við og aftur
upp að Hafravatni. Þeir eru
varkárir, kanna fyrst sviðið”.
Dimitriev og Kisilev í
klipu
Síðan segir frá þvi að annar
Rússanna, sá yngri, Dimitriev
fer yfir i bil Ragnars Gunnars-
sonar og segir honum að aka af
stað. Hinn billinn fylgir á eftir.
Sá verður siðan var við óboöna
gestina i aftursætinu.
„Hvaö eru þeir að gera, hróp-
ar Rússinn i fáti.
— Spilið er úti, segja íslend-
ingarnir, fara út úr bilnum með
Rússann og að hinum bilnum,
sem einnig hefur numið staðar.
Kisilev sendiráðsritari gerir
enga tilraun til að komast und-
an, enda þýðir þaö ekki. Nú lok-
ar lögreglan öllum vegum og
merki hafa verið gefin gegnum
sendistöðvarnar. Lögreglan
kemur að úr öllum áttum á bil-
um og mótorhjólum...
...t fyrstu vilja tvimenning-
arnir ekkert tala. Túlkurinn
Dimitriev sem hefur stundaö
nám við Háskólann i islensku og
hefur áður verið fullfær i ensku
segir ekki orð, aðeins hristir
höfuðið. Eldri maöurinn Kisilev
þegir lika I fyrstu”.
Bjarki tekur til sinna
ráða
Loks svarar Kisilev spurning-
um á þýsku. Bjarki Eliasson
spyr:
,,-Hver eruð þér?
Rússinn neitar að segja til
nafns. Ég vil sjá númerið á ykk-
ur, segir hann. Hvernig leyfið
þið ykkur að stööva okkur?
Bjarki svarar: — Þér verðið
að segja mér hvaö þér heitið og
sýna mér skilriki upp á þaö”.
1 fyrstu neita sendiráösmenn,
en svo fer að lokum að báðir
sýna skilriki sin og eru skrifaöir
upp. Blaðamaður VIsis getur
þess aö hinn ungi Dimitriev hafi
verið hræddur. „Hvað verður
gert við hann og máske hugsar
hann til réttarfarsins i hinu
sósialiska riki. En Bjarki varð-
stjóri tilkynnir aöeins:
— Jæja, þá er það ekki
meira”.
Siðan fá Rússarnir að aka á
brott. En islenska rikisstjórnin
ákveður að visa þeim úr landi.
„Liggja í því"
Sem gefur aö skilja fylgja
þessu ýmis eftirmál næstu daga
og vikur I blöðunum. Bjarni
Benedikstson, dómsmálaráð-
herra lætur hafa eftir sér i Visi
þennan sama dag, aö vafalaust
hafi verið leitað til margra fleiri
Islendinga um njósnastörf. Og á
baksiðunni segir Einar Olgeirs-
son, foringi Sósialistaflokksins i
svari viö spurningu um þaö
hvort nokkur vafi geti leikið á
þvi aö Rússarnir hafi viljaö fá
Ragnar til að njósna fyrir sig:
„Jú, þetta er allt öðru visi en
blýantsmáliö. Rússarnir liggja
hér i þvi”. I samtalinu segir
Einar ennfremur m.a.: „Ragn-
ar hefur um árabil gengið er-
Bjarki skoðar pappira sendi-
ráðsritarans
Njósnarar speglast í fag-
urbláu vatni?
„Einn af fallegri og fri&sælli
stöðum i nágrenni Reykjavikur
er Hafravatn”, byrjar þessi
lýriski blaðamaður reyfara
sinn. „A sumrin leita bæjarbúa’r
þangað til að njóta náttúrunnai;
sjá fagurblátt vatnið, sem sum-
arbústaðirnir speglast i...”
o.s.frv. Eftir nokkrar
bókmenntalegar æfingar segir
blaðamaðurinn: „Þar (þ.e. við
Hafravatn) átti einn dag nú I
vikunni að fremja skuggalegan
verknað. Otlendir sendimenn
voru þar að verki og hugðust fá
islenskan mann til að stunda
njósnir. Þeir höfðu valiö fyrir
fundarstaö ein af þessum
afskekktu vegamótum við
Hafravatn I kvosinni á bak við
tllfarsfell, sem sést frá Reykja-
vik”.
Síðar segir: „Lögreglustjór-
inn og saksóknarinn og liös-
menn þeirra höfðu undirbúiö og
skipulagt allt af sérstakri
nákvæmni. Gildran var tilbúin.
Nú var aðeins aö biða og sjá
hvort hinir rússnesku tilræðis-
menn gengju i hana.
Allt i einu sást ljósglampi.
Þaö voru lugtir frá bifreið. Gat
þetta verið? Það vantaði hálf-
tima upp á fundartimann
(mánudagur 25. febrúar, kl.
20.30). Bilnum var ekið i myrkr-
inu frá Alafossi, að Hafravatni