Vísir - 09.08.1978, Blaðsíða 11

VISIR Miðvikudagur 9. ágúst 1978
11
Það er gott að leggja sig fyrir átök kvöldsins. t hrúgunni má greina koll.
Litið við á Laugarvatni
Myndir: Jens Alexandersson
Ja, ég giska á aö það séu svona um 1500 manns.
Tæmist það sem af er tekið,
Ef tjaid þitt er stutt.
,,Veistu það, að hann
Raggi fór á ball með
Stinu”. Visir var kom-
inn að Laugarvatni.
Það var verslunar-
mannahelgi og fjöldi
fólks hafði safnast
saman þar, liklega um
500 tjöld. Héldu sumir
að mannskapurinn
hefði flutt sig vegna
þess hversu ströng
áfengisleit var á Rauð-
hettuskemmtuninni.
Flestir voru „fullir og vitlaus-
ir” eins og það stendur en þó
sátu vinalegheitin i fyrirrúmi
eins og endranær og jafnvel
flugurnar sýndu mannskepn-
unni bliðuhót.
„Lifsins laut”
Menn voru sjálfum sér nógir
um skemmtiatriði enda engin
sérstök dagskrá i boði. Gitar-
ariiir glömruðu og allir sungu
með/neira aö segja litla stúlkan
i brúna kjólnum. Einstaka
maður var litið hrifinn af hljóm-
listinni og einni mættum við
stelpunni.sem rogaðist með allt
sitt hafurtask i fanginu. Hún
sagðist vera að flytja, „bara til
að hafa eitthvað fyrir stafni”.
„Leggstu hér i lifsins laut”
raulaði einn strákurinn og bauö
framhjágangandi stelpum faðm
sinn útbreiddan. „Oj en ógeð”.
Þær höfnuðu allar boðinu/þeim
fannst menn vel geta verið svo-
litið „dannaðir” þótt það væri
visir að kjarri i kringum þá.
„Mamma verður stolt
af mér”
Fylleriiö ágerðist og undir
miðnætti var komið það sem
fagmenn kalla „dúndrandi fyll-
eri” á staðnum. Samt sveif
sama vinarþelið yfir vötnum.
„Mamma verður stolt af mér,
ég er að drekka fullorðinsvin”,
sagði ein stelpan þegar við
spurðum hana hvort henni væri
sama þótt það kæmi mynd af
henni i blööunum. Strákur hafði
aðra skoðun: „Það liöur yfir
kellingarhelvitiö”, sagði hann
Hér er tjaldstæði. Hreina llnur Kysstu mig min mjúka mær.
með það.
Hei, þú þarna,þaö er grasá buxunum þlnum.
og þóttist ferkar stærri en
minni. Einhvers staðar hafði
slegið i brýnu: „Hann kveikti
þrisvar i hárinu á mér, svo ég
sló hann utanundir og sagði hon-
um, að nú væri nóg komiö og ég
færi að leggja mig”, Þær rædd-
ust við tvær vinkonur i miklum
ákafa.
,, Heill sé forseta vor-
um...”
An sýnilegs tílefnis þótti ein-
hverjum ástæða til að hylla for-
seta vornog fósturjörð meðfer-
földu húrrahrópi nærstaddra.
Siðan gekk flaskan hringinn,
sem raunar er ekki algengt þeg-
ar forsetinn er hylltur.
Vist er það, aö full ástæða er til
að hylla forsetann með húrra-
hrópi, en satt að segja, þá var
mannfögnuðúrinn á Laugar-
vatni ekkert til að hrópa húrra
fyrir.
— ÓM.
Það er sumar I svipnum og brosið hlýtt