Vísir - 03.01.1979, Blaðsíða 10

10
Otgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdastjóri: Daviö Guömundsson
Ritstjórar: úlafur Ragnarsson
Höröur Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragl Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri
erlendra frétta: Guðmundur G. Pétursson. Umsjón með Helaarblaði: Arni
Þórarinsson. Blaöamenn: Axel Ammendrup, Edda Andrésdóttir, Jónína
Michaelsdóttir, Jórunn Andreasdóttir, Katrin Pálsdóttir, Kjartan Stef ánsson,Oli
Tynes, Sigurður Slgurðarson, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guðvinsson, Þor-
valdur Friðrlksson. Iþróttir: Gylfl Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljós-
myndir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. Utlit og hönnun: Jón Öskar
Hafsteinsson, Magnús Olafsson.
Auglysinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Slöumúla 8. Slmar 86611 og 82260.
Afgreiösla: Stakkholti 2-4 slmi 86611.
Ritstjórn: Siöumúla 14 slmi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 2500 á mánufii
innanlands. Verö i
lausasölu kr. 125 eintakið.
Prentun Blaöaprent h/f
Springur
stiórnin?
Að því leyti sem eitthvað verður ráðið af boðskap for-
manna stjórnarflokkanna til þjóðarinnar um þessi ára-
mót virðist sem litlir möguleikar séu á samkomulagi
milli þeirra um f rambúðarráðstafanir í efnahagsmálum
fyrir 1. mars nk. og þar með áframhaldandi stjórnar-
samstarfi. Formaður Framsóknarflokksins, ólafur Jó-
hannesson forsætisráðherra, velur þó þann kostinn að
skila að sinni auðu í afstöðunni til deilumála samstarfs-
flokkanna , Alþýðuflokks og kommúnista.
Benedikt Gröndal formaður Alþýðuf lokksins segir að
vísu, að allt bendi til áframhaldandi setu ríkisstjórnar-
innar, þar sem aðrir„góðir kostir" til ríkisstjórnarsam-
starfs virðist ekki vera fyrir hendi. En eftirtektarverð-
ust og afdrifaríkust, ef við verður staðið, er þó sú af-
dráttarlausa yfirlýsing formanns Alþýðuflokksins, að
ekki verði unnt að endurtaka bráðabirgðaafgreiðslu á
efnahagsmálum fyrir 1. mars eins og gert var fyrir 1.
desember.
Aramótahugleiðing Lúðvíks Jósepssonar formanns
Alþýðubandalagsins verður hins vegar vart skilin á ann-
an veg en þann en kommúnistar hyggist einu sinni enn
reyna einhver bráðabirgðaúrræði í efnahagsmálunum,
eða reikni með stjórnarslitum. Lúðvík leggur áherslu á,
að samkomulagið um núverandi ríkisstjórn hafi verið
mótað af því, að um tímabundið stjórnarsamstarf væri
að ræða. Þetta þýðir einfaldlega: Engar frambúðarráð-
stafanir.
Ef svo fer, að Alþýðuflokkurinn haldi efnahagsmála-
tillögum sínum í heild til streitu, þá er þessi ríkisstjórn
sprungin, því að kommúnistar munu ekki fallast á nein-
ar þær tillögur, sem eitthvað geta dugað í baráttunni
gegn verðbólgunni. Alveg f rá því kosningaúrslitin í sum-
ar lágu fyrir hef ur málf lutningur kommúnista veriðá þá
lund, að Ijóst hefur verið, að þar hafa ekki talað menn,
sem ætluðu sér í raun og veru að axla ábyrgð í þjóðfélag-
inu. Eigi samkomulag að nást milli stjórnarflokkanna
um ef nahagsmálin fyrir 1. mars nk., verður það í megin-
atriðum að vera samkvæmt skilmálum kommúnista.
Kommúnistum hef ur verið komið upp á það allt f rá ár-
inu 1971, að þeir stjórni með yf irgangi ferðinni í íslensku
efnahagslífi, hvort sem þeir hafa verið í stjórn eða utan
stjórnar. Þetta vald hyggjast þeir ekki gefa eftir nú, og
það skiptir þá sjálfsagt ekki öllu máli, hvort þeir fara
með það utan eða innan ríkisstjórnar. Kommúnistar
treysta á þaðað þeir fái áfram f rið til að Ijúka þvi ætlun-
arverki sínu að koma á algjöru upplausnarástandi í ís-
lensku þjððlífi, því að engir haf i kjark til þess að taka á
móti þeim, eins og þarf.
Og nú ætla kommúnistar að kúga Alþýðuflokkinn í
þriðja skipti á örfáum mánuðum. Lúðvík Jósepsson er
ekki aðtala um stjórnarandstæðinga, heldur samstarfs-
menn sína i Alþýðuf lokknum og nýjustu efnahagsmála-
tillögur þeirra, þegar hann tekur til bæna þá menn, sem
„gerast sjálfir kröfumenn um kaupbindingu, um nýja
vísitölu til kauplækkunar og hafa uppi hótanir um stjórn-
arslit, ef kröfur þeirra nái ekki fram að ganga." Jafn-
hliða eru svo haf ðar uppi óskir um nýjar kosningar.
Svo sem sjá má, ögra kommúnistar samstarfsmönn-
um sínum óspart. Eftir er að sjá, hve Alþýðuf lokkur og
Framsóknarf lokkur verða sterkir á svellinu. Alla vega
verður næsta ár viðburðaríkt í íslenskum stjórnmálum.
Miövikudagur 3. janúar 1979
VISIR
„A vorum dögum eru jólin oft kölluð hátíð barnanna og eru bað
lika”.
VERDBÓLGAN SAM-
NEFNARI ÞESS SEM
ÞRENGIR AÐ ÞJÓDINNI
„Alþjóöaár barnsins 1979 er
ekki fyrst og fremst helgaö
börnum i þeim iöndum láns og
lukku, þar sem tsland fyllir
flokk, heldur þeim hjábörnum
veraldar sem einskis njóta til
likama ogsálar af öllu þvi, sem
vér getum veitt börnum vorum,
engrar mannlegrar umhyggju,
heldur lifa eins og dýr merkur-
innar ogdeyja umhiröu- og y fir-
söngvalaust hundruöum þús-
unda eöa milljónum saman á
hverju ári. Þaö er til aö rétta
þessum mannsbörnum hjálp-
andi hönd, sem hin göfugu al-
heimssamtök þjóöanna hafa
efnt til Alþjóöaárs barnsins
1979”, sagöi dr. Kristján
Eldjárn, forseti tslands, m.a. i
nýjársávarpi sinu til þjóöarinn-
ar.
t ávarpi sinu f jallaöi forsetinn
m.a. um jólahátiöina fyrr og nú.
„A vorum dögum eru jólin oft
kölluð hátiö barnanna og eru
þaö llka, I góöu samræmi viö
þaö, aö þau eru haldin til minn-
ingar um fæöingu barns sem
lagt var I jötu”, sagöi forsetinn
m.a. ,,En satt aö segja er ég
ekkert viss umaöjólin hafi ver-
iö nein sérstök barnahátiö
framan af öldum, enda var rétt-
ur barna löngum harla lltill og
er þess skammt aö minnast. Og
jól eruaöeins haldin meö kristn-
um þjóöum, og þær eru ekki
meirihluti mannkyns.
En á voru menningarsvæöi
hafa jól nógu lengi veriö barna-
hátið til þess aö vér litum á þaö
sem sjálfsagöan hlut. Og i' öllum
stakkaskiptum timanna er eitt,
sem ekki breytist, og þaö er
blikiö i augum barnanna á jól-
unum”.
„Vér erum stolt af islensku
börnunum fallegum og mann-
vænlegum, og viljum vernda
þau, og meðal annars sjá til
þess aö þau liöi sem minnst
fyrir sifeúdar breytingar þjóö-
félagsháttanna”, sagöi forset-
inn ennfremur.
„Aöur en varir eru börnin orö-
in aö fullvaxta ungu fólki. Hjá
oss ber nokkuö á þvi meöal
þeirrasem eldrieru aö efast um
manngildi unga fólksins, æsk-
unnar i landinu. Engu likara en
mönnum finnist efnileg börn
breytast á skömmum tima i
óefnilegan æskulýö, frekan og
gjálifan, og gjarnan á aö gera
miklar kröfur til annarra en
miöur til sjálfs sin.
En er þetta ekki sama gamla
glámskyggnin sem loöir viö oss
eins og erföasyndin? Er ekki
þetta land fullt af bráðefnilegu
og hörkuduglegu ungu fólki.
gott hlutskipti, þaö tekur viö
þjóöfélagi sem aö visu er ekki
fullkomiö frekar en hjá öörum,
en er þó manneskjuiegt og
frjálst og velviljaö og ber I sér
frækorn flestra þeirra skilyröa
sem nauðsynleg eru til þess aö
hver maöur geti náö eölilegum
þroska.
En ungu mennirnir, sem jafnt
ogþéttkoma fullbúnir til starfa,
taka einnig viö þeim miklu
erfiöleikum i efnahagsmálum
þjóðarinnar sem nú er viö aö
striöa og hefúr verið um sinn.
Þær þrengingar bregöa óneitan-
lega skugga yfir allt þjóölifiö,
spilla lifsgleöinni og taka til sin
óeölilega mikinn hlut af saman-
lagðri orku þjóöarinnar. Þetta
er öröug glima, þar sem hvert
mannsbarn er á sinn hátt þátt-
takandi, þótt þaö komi i hlut
stjórnmálamanna aö standa á
sjálfum glimuvellinum.
Hér á landi er sú iöja stunduö
langt úr hófi fram að brúka
heldur ófagran munnsöfnuö um
stjórnmálamenn, einkum
alþingismenn og ráöherra.
Þetta er þjóöarósiður, leiöin-
legur og alls ekki hættulaus
fyrir lýöræöi og þingræöi. Enda
eru þetta allt staölausir stafir. t
störfum stjórnmálamanna leik-
ast þjóöfélagsöflin á i öllum
myndum, ýmislega og
óhjákvæmilega, svo er fyrir aö
þakka, þvi aö þaö er lýöræöi.
Og vér megum fagna því, aö
mennirnir sjálfir, forustumenn
þjóðarinnar, eru og hafa löng-
um veriö, hæfir og góðviljaðir
menn, og ég sé enga ástæöu til
aö vantreysta þeim og geri þar
ekki mun á hverjir sitja viö
stjórnartauma hverju sinni eöa
hverjir kallast stjórnarsinnar
eöa stjórnarandstæðingar, þær
nafngiftir eru hvort eö er á
hverfanda hveli. SU stund hlýtur
aö koma aö forustumenn vorir
ná yfirlýstu markmiöi þeirra
allra aö leiöa þjóöina Ut úr völ-
undarhúsi veröbólgunnar, en
hana má kalla samne&iara
fyrir þaö sem nú þrengir svo
mjög aö þjóö vorri. Þar er viö
ramman reip aö draga, en sá er
eldur heitastur sem brennur á
manni hverju sinni, og þaö er
engin léttúö þótt minnst sé á aö
oft hefur áöur syrt I álinn en
siðanskiniöuppogvel ræst úr.
Verða má aö nú reyni meira en
oft áður á þolinmæöi, þrek og
góövild stjórnmálamanna vorra
og um leiö þjóöarinnar allrar,
en þá er aö neyta þeirra eigin-
leika af öllu afli, og mun vel
fara.”
—ESJ.
sem hver þjóö mætti vera stolt
og fullsæmd af? Myndir koma
fram I hugann. Ég sé i s jónvarpi
hlaöið loönuskipkoma til hafnar
utan úr vetrarsvörtum og viö-
sjálum norðurhöfum, noröan úr
Dumbshafi. Og hver stendur
þar I brúnni nema kornungur
vörpulegur skipstjórnarmaöur,
sæbarinn og og meö bros á vör,
og að baki honum á dekki tugur
álika garjiegra gulstakkaöra
jafnaldra hans . Ellegar ég sé
hámenntaöan og prúöan ungan
mann þar sem hann er aö taka
Dr. Kristján Eldjárn, forseti
tslands.
viö vandasamri ábyrgöarstööu
i þágu þjóöfélagsins. Þannig
mætti telja i allan dag, en þaö er
óhætt aö láta þessa tvo vera
fulltrúa fyrir þúsundir Islenskra
æskumanna, sem koma til
starfa á ári hverju, færir I allan
sjó.
Unga kynslóöin i landinu
hefur aö visu alist upp viö gott
atlæti og betra en nokkru sinni
fyrr, og þaö er eins gott hún viti
þaö. En hún hefur einnig alist
upp viö ýmsar óheillaspár þess
efnis aö einskonar dómsdagur
sé I nánd, offjölgun mannkyns
hljóti aö enda meö skelfingu,
jafnvel heimsstyrjöld, jöröin sé
á góöri leiö meö aö veröa
óbyggileg sökum yfirvofandi
allsherjarþrota á lifgefandi
gæöum hennar. Ég segi ekki aö
þessi sónn sé eintóm svarta-
gallsraus. En vér megum þakka
fyrir aö ungt fólk viröist ekki
hafa skemmst til muna i þvi
andrúmslofti sem honum fylgir,
heldur gengur til móts viö lifiö
meö hug og dug.”
Forsetinn minnti ennfremur
á, aö unga fólkið myndi erfa
þetta gamla góöa land, „og þaö
er góö arfleiö, sem engúm þarf
aö æskja sér betri.
Þaö tekur viö þvi sem einu
nafni kallast islensk menn-
ingararfleifö, og einnig það er