Vísir - 08.03.1979, Blaðsíða 2

Fimmtudagur 8. mars 1979
Unglingar I starfskynningu á
Vísi:
Langar þig út i atvinnu-
lifið?
Samúel Grytvik, Vestmanna-
eyjum: — Já, ég held þaö. Ég
ætla þó að halda áfram i skóla en
svo langar mig aö fara I blaöa-
mennsku.
Linda Björg Siguröardóttir,
Þorlákshöfn: — Nei, mér finnst
skemmtilegra i skólanum, en
þegar ég fer að vinna þá er ég aö
hugsa um aö fara i blaöa-
mennsku.
Þorvaldur Viktorsson, Vest-
mannaeyjum: — Já, maöur er
oröinn leiöur á skólanum. Ætli
maöur haldi þó ekki áfram og
reyni aö veröa tæknifræðingur.
Lára Asbergsdóttir, Þorlákshöfn:
— Nei, ekkert frekar. Ég ætla aö
halda áfram og veröa fþrótta-
kennari.
Pálina Garöarsdóttir, Þorláks-
höfn:— Nei, ég hlakka ekki til aö
fara aö vinna i fiski. Mig langar
til aö fara I blaöamennsku eöa
iþróttakennslu.
„RÍKIÐ BÝR iKKI TIL
PENINCA EF ENGINN
NENNIR AÐ VINNA"
Þegar lltiö er aö gera I viögerö-
unum bregöur Kristinn sér á sjó á
trillu, sem hann á, og meðal þess,
sem hann leggur áherslu á aö
veiöa á vorin er grásleppan.
Kristinn þeysir á skellinörðu
sinni i saffibandi við viögeröar-
verkefni milli húsa á Dalvik, Og
segist hafa farið á henni alla leiö
út á Olafsfjörö og til Akureyrar.
Kassi, sem hann smiðaði og kom
fyrir aftan viö sætiö á skellinöör-
unni gegnir hlutverki farangurs-
geymslu og er mikið þarfaþing aö
mati Kristins.
Að gefast ekki upp
,,Ég er á móti þvi aöfóik heimti allt af rfkinu”, segir Kristinn Jónsson á Dalvfk.
Mynd GVA
„Maður reynir aö bjarga sér,
en ég get ekki unniö reglulega
vinnu vegna slyss, sem ég lenti i
fyrir nokkrum árum”, sagöi
Kristinn, er Visismenn hittu hann
aö máli, þegar þeir áttu leiö um
Dalvik á dögunum.
„Ég haföi veriö aö vinna á lyft-
ara i sambandi viö fiskvinnslu er
ég beinbrotnaöi og varö auk þess
svo óheppinn, aö sýra úr raf-
geymi lyftarans helltist yfir mig.
Þegar ég kom út af spitalanum,
fannst mér ekki koma til greina
aö gefast upp og til þess aö skapa
mér létta vinnu ákvaö ég aö koma
upp aðstööu til reiðhjóla- og skó-
viögeröa”.
Skóm þarf að halda við
Er viöspuröum Kristin um þaö,
hvort i raun borgaði sig aö láta
gera viö skó, vegna kostnaöarins,
sem þvi fylgdi sagöi hann: „Jú,
þaö borgar sig sannarlega aö láta
gera viö skóna, en aöalatriöiö er
þó, aö halda skónum vel viö. Sjáiö
Það virðist vera hægt að
fá betri þjónustu á Dalvik
á sviði viðgerða en við vit-
um dæmi um annars stað-
ar. Kristinn Jónsson, sem
þar gerir við reiðhjól og
skó býðst til þess að koma
á staðinn til þess að annast
viðgerðirnar, ef fólk á erf-
itt með að koma því, sem
bilað er til hans á verk-
stæðið.
segir Kristinn Jónsson, reiðhjóla- og
skóviðgerðarmaður á Dalvík, sem lagt
hefur áherslu á að bjarga sér sjálfur eftir
að hann varð fyrir
slœmu vinnuslysi
UPP MEÐ PENINGANA OG MÖRKIN
Tvö hundruö þúsund manna
samfélag eins og tslendingar
hefur löngum veriö viökvæmt
gagnvart viöhorfum útlendinga.
Ekkert tekur okkur sárar en
þegar fslendingar erlendis
lenda undir manna hendur, og
má segja aö viö hafi legiö á tim-
um danskrar stjórnar hér, aö
illur hafi sá glæpur mátt vera aö
hann hafi ekki aö einhverju leyti
fyrirgefist af þvi þaö voru Danir
sem framfylgdu dómum. Nú
hefur hópur tslendinga Ient I
höndum réttvisinnar I Kaup-
mannahöfn út af eiturlyfjum, og
þaö er okkur þyngri óhamingja
en efni standa til af þvl Kaup-
mannahafnarblööin hafa talaö
um „sjö lslendinga”. Svona er
nú þessu fariö. Vegna smæöar
okkar finnum viö til ööru visi en
stærri þjóöir, þegar landar okk-
ar eru gripnir viö vafasama
iöju.
En engir reikningar eru svo
slæmir aö ekki sé hægt aö rétta
þá viö meö hagsýni og góöum
vilja. Og svo mun vera i þessu
efni, þótt langt sé frá þvl aö al-
mennur skilningur sé á vinn-
ingsmöguleikum, þar sem vett-
vangurinn er meira kjörinn.
Hér er átt viö iþróttirnar. Hvaö
eftir annaö hafa tslendingar
unniö umtalsveröa sigra I
Iþróttum, og suma tima hefur
boriö svo mikiö á þessu aö út-
lendingar hafa hiklaust haldiö
aö viö værum nokkrar milljónir
aö tölu. Atburöur eins og skák-
einvigiö var liöur I tilverubar-
áttu okkar, og skákmeistarar
okkar og núverandi forseti al-
þjóöaskáksambandsins standa
m.a. þennan þýöingarmikla út-
vörö um reisn okkar i augum
umheimsins, sem „Sjö islend-
ingar” fá litlu breytt um.
Nýlega átti islenskt hand-
boltaliö i strangri viöureign á
Spáni, og komst lengra en menn
höföu almennt gert sér vonir
um. Þaö náöi fótfestu gegn hálf-
geröum atvinnuliöum, en hefur
þó viö allt önnur skilyröi aö búa
en landsliö h já stórþjóöum, sem
geta hagaö æfingum og keppni
aö vild og án áhyggna af vinnu-
stööum eöa fjárhagsafkomu.
Kunnur útlendur handbolta-
maöur hefur sagt, aö hand-
knattleikur væri um margt sér-
grein islenskra Iþróttamanna.
Svo virtist sem þessi iþrótt lægi
mjög vel fyrir iþróttamönnum
okkar, og má til sanns vegar
færa, aö þeir sem stunda iþrótt-
ir I köldu landi, eigi hægara meö
aö sýna árangur I inniiþróttum
en öörum.
Arangur Islenska landsbösins
I handknattleik upp á slökastiö
bendir tíl þess, aö innan þess sé
kjarni, sem bókstaflega megi
móta til fullnustu þannig, aö liö-
iö geti innan skamms tlma staö-
iö mjög framarlega I hópi
heimsliöa. Mega allir sjá aö
slikt væri ekki ónýtt fyrir tvö
hundruö þúsund manna þjóö.
Erlendis er stuöningi viö
handknattleiksliö vlöa hagaö
þannig, aö ákveönir aöilar
koma sérsaman um aö veita ár-
lega vissum fjárhæöum til
starfseminnar. T.d. eru þaövln-
bændur á Spáni, sem kosta meö
fjárframlögum, vissum upp-
hæöum á ári, úthaldiö á
spænska landsliöinu. Þetta
gefur landsliöinu frjálsar
hendur innan ramma rlflegrar
fjárveitingar, og má raunar allt
eins segja aö spænsku vinbænd-
urnir séu meö þessu aö fjárfesta
I mörkum.
Nú er alveg ljóst, aö hér á
landi er fjöldi stofnana, sem
meö góöu móti gætu komiö sér
saman um aö veita eins ogtutt-
ugu og fimm milljónir á ári til
landsliös I handknattleik. Meö
þvl móti væru þessar stofnanir
aö stórauka likur á hærri
markatölu hjá Islenska liöinu og
vinna aö þvi aö koma þvi I
fremstu röö heimsliöa. Fyrst
spænskir vlnbændur sjá sér leik
á boröi viö aö efla veg Spánar á
alþjóöavettvangi meö fjárveit-
ingu til landsliöa, ætti happ-
drættisþjóöin mikla ekkiaöhika
viö aö fara aö dæmi þeirra.
Hægt er aö nefna Eimskipafélag
Islands, Flugleiöir og bankana I
þessu sambandi. Viö stöndum
frammi fyrir miklum ónýttum
möguleika til aö efla hróöur
landsins á gamla visu. Og þaö
hefur sýnt sig aö góöur fjár-
hagslegur aöbúnaöur skilar
mörkum.
Svarthöföi