Vísir - 14.05.1979, Blaðsíða 20

24
Hugariiug
Leikhópur frá Þjóöleikhúsinu
fer tll London í næsta mánuði
með nýtt íslenskt hðpverkefnl
Brynja, Karl, Geir óttar og Asmundur vifi stjórnvölinn.
Flugfreyjur aö störfum. Lilja, Þórunn, Guölaug Maria og Guörún
láta bakkana ganga. Visismyndlr: JA.
Svona lítur leikmyndin út. Farþegasætin veröa þeir stólar, sem til
eru, þar sem sýningin fer fram.
Erlingur var kominn meö flug-
stjórakaskeitiö, en búningurinn
er enn ekki tilbúinn.
„Þetta veröuródýrasta ferö á
þessari leiö, sem fólk getur
fengiö. Viö erum sem sagt meö
undirboö á leiöinni Keflavik —
New York — Keflavik.”
Þessi hagstæöa ferö er nú i
undirbtiningi i Þjóöleikhtís-
kjallaranum. Hópur leikara og
meöhjálparar þeirra vinna af
miklu f jöri aö t ilboöinu og þegar
Visir leit inn til þeirra fyrir
helgina var aö koma form á
hlutina.
Hér er auövitaö ekki um aö
ræöa raunverulega ferö. Hún
veröur aöeins sviösett. Höfund-
ar eru þau Þórunn Siguröar-
dóttir, Erlingur Gislason og
Brynja Benediktsdóttir, sem
jafnframt er leikstjóri. Þauhófu
undirbúninginn á siöasta hausti,
en svo bættust þeim smám sam-
an fleiri liösmenn og nú eru þau
oröin 10.
Mörg nöfn
Verkiö hefur stööugt veriö aö
skipta um nafn. Fyrst hét þaö
Tabu, þaö átti aö halda þvi
leyndu, siöan Stéttarsaga flug-
fleyju, þá Daguri' lifi flugfreyju,
Þöndum vængjum hét þaö meö-
an hópurinn var einum of há-
fleygur. Astir flugstjórans kom
næst — sú tillaga kom vegna
þess aö flugstjórinn er giftur
leikstjóranum —, svo Flug-
kabarett, en þá tók yfirflug-
freyjan, Þórunn, af skariö og
gaf þvf nafniö Flugleikur h/v
(h/v stendur fyrir hópvinnu).
Eins og nöfnin gefa til kynna
er persónur leiksins áhöfn flug-
véiar, en þó þessi staöur og
þessar persónur hafi oröiö fyrir
valinu, hefur leikurinn mun viö-
ari skirskotun.
Flugvélin er Flóki Vilgeröar-
son, DC—12, sem tekur 600
manns I sæti. Þaö er þvl nóg aö
gera hjá flugfreyjunum fjórum,
Guölaugu Mariu Bjarnadóttur,
Lilji Þórisdóttur, Guörúnu
Þóröardóttur og Þórunni
Siguröardóttur.
Flugstjórinn er Erlingur
Gíslason, en aörir
áhafnarmeölimir sjást ekki. Þó
heyrist eitthvaö til þeirra. Bún-
inga og leikmynd teiknar
Sigurjón Jóhannsson og ljósa-
meistari er Asmundur Karls-
son.
Hljóð frá þursum
Þetta veröur leikur meö
söngvum, er eins konar
kabarett- og hljóöskáldiö er
Karl Sighvatsson.
„Viö náöum honum úr trölla-
höndum,” sagöi Brynja. Þaö
vildi Karl alls ekki staöfesta,
hann væri enn þurs (sbr. Þursa-
fiokkurinn), þótt ekki bæri hann
þaö meö sér.
Hávaöameistari er svo Geir
Óttar Geirsson.
Tilbúnar persónur
,,Viö höfum viöaö aö okkur
ýnsum gögnum og gert vett-
vangskönnun,” sagöi Brynja.
„Þó sýnum viö ekki hlutina
nákvæmlega eins og þeir eru,
þvi aö þetta er fyrst og fremst
leikhús. En þvl veröur ekki neit-
aö aö ýmislegt llkist raunveru-
leikanum, enda höfum viö nokk-
ur komiö viö sögu flugsins.”
„Þaö skal tekiö fram,” skaut
þá Þórunn inn f, „aö allar
persónur eru tilbúningur ogallri
samllkingu viö lifandi eöa látna
er visaö til fööurhúsanna, eins
og stendur á leikskránni okk-
ar.” En leikskráin veröur i lík-
ingu viö umslagiö, sem flug-
farþegar fá undir farseölana
sfna og aöra pappfra.
Á breskri grund
Flugleikurinn veröur
frumsýndur i London 17. júnl á
20 ára afmæli Islendingafélags-
ins. Siöan veröur þaö líklega
sýnt Bretum í Wales, þvl aö
hópurinn hefur veriö beöinn um
aö komafram í Cardiff. Hér
heima veröur leikurinn sýndur
næsta haust.
Þaöer auöveltaöferöast meö
leikinn, þvi aö hluti leik-
myndarinnar er léttur í flutn-
ingi og hinn hlutinn er til á
hverjum staö. Hann saman-
stendur nefnilega af áhorfenda-
sætunum, sem raöaö veröur upp
eins og gerist I flugvél. Þar meö
eru áhorfendur f hlutverki
farþeganna. En fá þeir aö koma
fram sem venjulegir farþegar?
Þ.e.a.s. fá þeir einhverjar veit-
ingar?
„Ja, viö höfum ekki enn feng-
iö vínveitingaleyfi, en þaö er
aldrei aö vita,” sagöi Erlingur.
Og viö sjáum hvaö setur.
—SJ.
ÞÖRF LESNING
Laugarásbió: Verkalýösblók-
h/Blue Collar
Bandarisk árgerö 1977.
Leikstjóri: Paul Schrader
Handrit: Leonard og Paul
Schrader
Myndataka: Bobby Byrne
Tónlist: Jack Nitsche og fleiri.
Leikendur: Richard Pryor,
Harvey Keitei og Yapet Kotto.
Blue Collar er samnefni fyrir
verkamenn f USA. Heitiö er
komiö frá þessum ljósbláu
vinnuskyrtum, sem vinsælar
eru hjá þeim, er erfiösvinnuna
stunda. Þetta er mynd um þá
menn. Þessir tilteknu vinna I
bifreiöaverksmiöju viö færi-
bandiö, þar sem enginn má
hægja á sér, þá hægist á fram-
leiöslunni. Haröir verkstjórar
þrýsta á aö menn haldi sér aö
vinnunni og spara sjaldnast til
þess oröaforöann. Þrlr verka-
mannanna eru óánægöir meö
sinn hlut af afrakstrinum og
vilja fá málum breytt til betri
vegar, svo aö þeir standi sæmi-
kvUonyndir
lega undir útgjöldum heimila
sinna. Þeir snúa sér fyrst til
trúnaöarmanns verkalýösfé-
lagsins á vinnustaönum, en þaö
breytir engu um stööu þeirra,
þar sem trúnaöarmaöurinn
viröist frekar draga dilk at-
vinnurekandans. Þá þreifa vin-
irnir fyrir sér á æöri stööum
launþegasamtakanna, en þeir
fá enga úrlausn sinna mála.
Þeir leggja þvf á ráöin um aö
ræna skrifstofu verkalýösfé-
lagsins meö þaö aö leiöarljósi,
aö þegar allt komi til alls, þá séu
þetta nú þeirra peningar hvort
eöer. Viö þann verknaö komast
þeir aö ýmsu gruggugu i mál-
efnum félagsins, sem reynist af-
drifarlkt. Illa væri lesendum
gert aö rekja söguna lengra.
Mynd þessi kristaDast um
skoöun, sem einn eldri verka-
manna lét I ljós, um aö þaö
virtist stefha ráöandi manna,
bæöi innan og utan Iaunþega-
samtakanna aö ala mátulega á
illindum i rööum verkamanna,
svo aö þeir tækjuekki einseftir
þvi, sem fram færi á „æöri”
stööum.
Mér finnst þetta stórgóö
mynd. Leikstjórinn, sem jafn-
framt er handritshöfundur aö
hálfu, Paul Schrader, er sá hinn
sami og samdi handrit myndar-
innar „Taxi Driver”, sem hann
hlaut veröskuldaö lof fyrir.
Hugmyndin aö baki er ágæt og
vel útfærö og þó hér sé um
„glæpamynd” aö ræöa, þá
kemst boöskapurinn vel til
skila, án þess aö veriö sé aö
dreifa mannslikum um allt í
gegnum myndina.
Leikur er lfka ágætur hjá
þeim þremur, sem eru í aöal-
hlutverkum. Richard Pryor hóf
sinn feril sem brandarakarl i
sjónvarpinu hjá þeim vestra,
hér er hann sem sniöinn i sitt
hlutverk. Harvey Keitel er llka
góöur, hefursést nokkuö upp á
slökastiö, skilar sfnu aUtaf vel,
er afslappaöur og eölilegur.
Smáhlutverkin sum hver eru
ekki f eins góöum höndum.
Boöskapur myndarinnar er
þarfur I sinum margbreytileik.
Þarna eru reifuö á nýjan hátt
ýmis vandamál I mannlegum
samskiptum, hvitra og svartra,
rfkra og snauöra. Eini galli
myndarinnar fannst mér þessar
negraklisjur, sem viröast óaö-
skiljanlegur þáttur kvikmynda,
þar sem negrar eru saman-
komnir. Þessi „dirty words”
setja dálltiö leiöinlegan blæ á
myndina.