Morgunblaðið - 01.04.2001, Side 48

48 SUNNUDAGUR 1. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
JACK London skrifaði fræga bók í
upphafi síðustu aldar, er hann
„stakk [sér] niður í undirheima
Lundúna, með þeirri tilfinningu,
sem líktist áhuga landkönnuðar,
eða uppfinningamanns“, svo að vís-
að sé til orða höfundarins.
Þorfinnur Guðnason hefur með
sama hætti stungið sér niður í und-
irheima Reykjavíkur með frábærri
mynd sinni um Lalla Johns.
Myndin er sönn. Hún er ekki
leikin eða tilbúin atriði í henni.
Auðnuleysið er ekki höfundarverk
annarra en þeirra, sem sjást í
myndinni. Ég hygg, að dómarar,
málflytjendur og lögreglumenn
kannist við marga þá, sem bregður
fyrir í þessari mynd, og þekki um-
gjörðina, sem er um óhamingju
þessa fólks. Flestum öðrum er þessi
heimur óþekktur.
Myndin rekur ævi Lárusar í sex
ár. Hún er um manninn, sem segist
trúa á, að næst muni allt snúast til
betri vegar, – að nú hljóti allt að
fara réttan veg, – hann er búinn að
vera 17 ár í fangelsi frá 1967. Og
hann segist aldrei gefast upp.
Raunveruleikinn er annar. Að því
leytinu til er þessi mynd eins og
margar af myndum Chaplins: Sorg-
in er falin á bak við brosið.
Ég hvet alla til að sjá þessa
mynd. Hún er sannarlega í hópi
þeirra mynda, sem beztar hafa ver-
ið gerðar á Íslandi.
Lárus hafði hlakkað til að mæta á
frumsýningu myndarinnar. Hann
situr hins vegar á Litla-Hrauni að
gjalda þjóðfélaginu reikningsskap
gerða sinna. Hann óskaði eftir að fá
að vera á frumsýningunni. Skrif-
finnar ríkisins töldu ekki ekki
ástæðu til þess. Sú afstaða lýsir því
miður smáum hugarheimi.
HARALDUR BLÖNDAL hrl.
Fólk undirdjúpanna
Frá Haraldi Blöndal:
Í ANNAÐ skipti þetta ár fæ ég fal-
legan póst um hvernig á að flokka
heimilissorpið frá Sorpu. Í huga
minn kemur atvik
sem átti sér stað
þegar ég skilaði
af mér samvisku-
samlega flokkuðu
rusli niður á end-
urvinnslustöðina
hjá Ánanaustum
eftir að fá flokk-
unartöflu frá
Sorpu „Flokkum
til framtíðar“.
Eftir að ég hafði beðið í bílaröð í þó
nokkurn tíma tók á móti mér ungur
maður. Ég byrja á að benda honum
stolt á að ég sé með ruslið vel flokkað
eins og bæklingurinn bendir á,
bylgjupappír sér, skrifstofupappír
sér, meira að segja búin að hafa fyrir
að taka burt allt lím og plast af um-
slögum, fernur sér og plastið sér.
Maðurinn tilkynnti mér að ég væri
hvort sem er með svo lítið magn af
sorpi að ég gæti skutlað þessu öllu
nema fernunum í blandaða gáminn.
Ég tek fram að eldhúsið hjá mér var
orðið fullt af flokkuðu sorpi og því
fannst mér að öll sú flokkun sem ég
hefði gert væri óþörf. Samt hafði ég
farið alveg eftir bæklingnum. Hvað
var ekki að virka? Þetta atvik rændi
mig áhuganum og fyllti mig vonleysi.
Ég spurði mig hvort væri ekkert að
marka þennan bækling. Ég hætti að
flokka eftir flokkunartöflunni frá
Sorpu. Alls konar plasti, bylgjupapp-
ír og auglýsingapappír, sem kemur
innan um lúguna á hverjum degi,
henti ég í ruslatunnuna. Og núna
kemur inn um lúguna umslag frá
Sorpu með fyrirsögninni „Mundu að
flokka og skila á endurvinnslustöðv-
arnar“. Nú spyr ég eftir að sjá einn
flokkinn merktan „Dagblöð og tíma-
rit, bæklingar, kiljur og auglýsinga-
póstur“ hvort hann fari í endur-
vinnslu? Til hvers að flokka ef þetta
fer allt sömu leiðina? Mig langar að
koma aftur að starfsmanninum.
Kannski hefur þetta lítið að gera
með hann sjálfan og meira með þá
starfsmenntun sem Sorpa veitir
starfsfólki sínu. Mér finnst fáránleg
þau viðbrögð sem ég mætti hjá
Sorpu. Eins og það væri engin með-
vitund um að öll þjóðin hefði fengið
flokkunarbækling sendan frá þeim
og heldur ekki áhugi á að íslenska
þjóðin væri farin að flokka að ein-
hverju viti eins og svo margar ná-
grannaþjóðir eru löngu farnar að
gera. Það þarf að upplýsa þjóðina og
sýna fram á hversu mikilvægt það er
að við flokkum það rusl sem er í
heimahúsum og fyrirtækjum.
Kannski er ekki nóg að senda
bækling því ég veit að margir henda
öllum bæklingum í ruslið! Kannski
væri fróðlegt að gera skemmtilegan
sjónvarpsþátt um endurvinnslu
Sorpu þar sem við fengjum að fylgj-
ast með endurvinnslu á nokkrum
tegundum af efnum frá því að komið
er með það í endurvinnslu þangað til
það hefur verið endurunnið. Jafnvel
þótt það sé sent til útlanda. Því
meira spennandi!
Hvað verður um ruslið/efnið sem
við látum frá okkur? Ég held að
bæklingur einn og sér sé ekki næg-
ur. Við þurfum að sjá hvað verður
um þessa flokkun. Sjá tenginguna og
hvers virði það er að flokka úrgang.
Ég er viss um að það liggja enda-
lausir möguleikar í flokkun og end-
urvinnslu. En það kostar peninga og
hvað með það. Við eyðum í annað
eins!
GUÐRÚN V. HJARTARDÓTTIR,
myndlistarmaður,
Stórholti 14,
Reykjavík.
Margt smátt
gerir eitt stórt
Frá Guðrúnu Veru Hjartardóttur:
Guðrún Vera
Hjartardóttir






 








 














   





!
" 
#
" 
 

  ! 
"
$

"%
!

BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.