Morgunblaðið - 27.06.2001, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 27.06.2001, Blaðsíða 35
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. JÚNÍ 2001 35 Sérfræðingar í blómaskreytingum við öll tækifæri Skólavörðustíg 12, á horni Bergstaðastrætis, sími 551 9090. ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen útfararstjóri Bryndís Valbjarnardóttir útfararstjóri Sverrir Einarsson útfararstjóri Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla. ✝ Arndís Guð-mundsdóttir fæddist í Reykjavík 17. júní 1924. Hún lést á Landakotsspítala 19. júní síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Sesselja Stefáns- dóttir, f. 29.4. 1890, d. 2.1. 1965, og Guð- mundur Jónsson, f. 5.6. 1884, d. 14.9. 1929. Fimm ára göm- ul fór hún í fóstur til Málfríðar Bjarnadótt- ur, f. 13.3. 1887, d. 3.3. 1971, og Jóns Benjamínssonar, f. 25.8. 1878, d. 24.3. 1956. Systkini Arndísar voru Ívar, f. 1912, látinn, Kristín Guð- rún, f. 1913, látin, Hans, f. 1914, látinn, Guðfinna, f. 1916, látin, Guðmundur, f. 1920, Jóna Guð- björg, f. 1921, Magga, f. 1923, Jón, f. 1926, látinn, Susie, f. 1928. Hinn 24. apríl 1952 giftist Arn- dís eftirlifandi eiginmanni sínum, Ólafi Bjarnasyni frá Grund á Kjalarnesi, f. 14.5. 1924. Foreldr- ar Ólafs voru Helga Finnsdóttir, f. 25.12. 1891, d. 11.3. 1967, og Bjarni Árnason, f. 21.11.1883, d. 8.2. 1925. Stjúpfaðir Ólafs var Guðjón Sig- urjónsson, f. 14.9. 1888, d. 2.8. 1972. Börn Arndísar og Ólafs eru Jón Finnur, maki Þóranna Ing- ólfsdóttir og eiga þau fjögur börn og eitt barnabarn; Ólafur, hann býr í for- eldrahúsum; Kristín Guðrún, maki Guðni Birgir Svavarsson og eiga þau þrjú börn. Dóttir Ólafs frá fyrra hjónabandi er Helga, maki Pétur Örn Jónsson og eiga þau tvær dætur og fimm barnabörn. Útför Arndísar fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Elsku Dísa mín, nú er komið að kveðjustund, allt allt of fljótt, það hefði verið svo gaman að hafa þig hjá okkur áfram, deila með þér lífinu, já lífinu sem þú lifðir svo lifandi. Líf þitt var reyndar ekki alltaf dans á rósum, en ég held að rósirnar hafi verið svo miklu fleiri en þyrnarnir. Þú varst glæsileg kona, hafðir gaman af að punta þig og allt í kring- um þig. Það sópaði að þér hvar sem þú komst, flottust. Og svo elskaðirðu hann Óla þinn svo mikið, enda ekki nema von, þvílíkur öðlingur sem hann er, hans missir er mikill, eins og okkar allra. Þú barðist fyrir Óla son ykkar sem hefur verið fjölfatlaður frá fæðingu og ég veit að þú gafst aldrei upp þótt þú kæmir að lokuðum dyrum oftar en ekki og baráttan heldur áfram. Við áttum allavega eitt sameigin- legt áhugamál og það var frumburð- urinn þinn, sem þér þótti svo ógn- arvænt um, við áttum hann saman, ég lofa að gæta hans vel. Ég veit að þú vakir yfir velferð okkar og þú mátt treysta því að við stöndum þétt saman. Við þökkum þér kæra hvern dag hverja nótt við kveðjumst um sinn hér í heimi. Hjartkæra mamma, já hvíl þú nú rótt, og heilagur drottinn þig geymi. Kæra, góða vina, þú kölluð varst á brott, nú kalin við á hjarta eftir stöndum. Við söknum þín svo ákaft og sorgin ber þess vott, hve sálir manna oft hnýtast tryggðarböndum. (Una S. Ásmundsdóttir.) Hvíl þú í friði, elsku tengda- mamma. Þóranna. Ég vil byrja þessi orð með að segja við þig, elsku amma mín, hvað ég sakna þín mikið. Þetta byrjaði allt með því þegar þú veiktist af Alz- heimer fyrir nokkrum árum en ekki varð það svo slæmt í fyrstu en svo versnaði það enn meira og þú svafst tímunum saman. En loks fékkstu að fara á betri stað eftir erfiða baráttu við Alzheimer. En lítum á góðu stundirnar sem við upplifðum með þér. Alltaf man ég þegar við systkinin gistum hjá ykkur afa og þú smurðir oft handa okkur ristað brauð með smjöri og osti og þú lést alltaf mikið smjör á brauðið því þér þótti smjör svo gott en okkur líkaði ekki eins við smjörið og þér. Eitt sinn sem við systurnar komum til ykkar spurðir þú hvort þú ættir ekki að gefa okkur brauð með smjöri og osti og þá svör- uðum við: Nei, nei, þetta er allt í lagi, við getum smurt sjálfar því við erum orðnar svo stórar. Ég man hvað þér fannst gaman þegar við vorum með óvænt afmæli í sumarbústaðnum. Þér fannst nú gaman, enda áttirðu afmæli á svo skemmtilegum degi. Núna á afmæl- inu þínu ætluðum við að gera eitt- hvað skemmtilegt fyrir þig en þá fréttum við að þú hefðir veikst meira. Mikið urðum við sár að geta ekki gert neitt skemmtilegt fyrir þig. Mikið er erfitt að skilja að þú, amma Dísa, sért farin frá okkur. Mikið man ég eftir þér um jólin í boðinu hjá Jóni Finni og Þórönnu þegar Þóranna og systir hennar byrjuðu að syngja uppáhaldslagið þitt, Dalakofann, og Þóranna spurði þig hvort þú myndir ekki eftir þessu lagi og þú sagðir, að auðvitað myndir þú eftir því og söngst með þeim. Vertu hjá mér, Dísa, meðan kvöldsins klukkur hringja og kaldir stormar næða um skóg og eyðisand; þá skal ég okkur bæði yfir djúpið dökka syngja heim í dalinn, þar sem ég ætla að byggja og nema land. Kysstu mig ... kysstu mig. Þú þekkir dalinn, Dísa, þar sem dvergar búa í steinum, og vofur læðast hljótt og hörpusláttur berst yfir hjarn og bláa ísa, og huldufólkið dansar um stjörnubjarta nótt. Og meðan blómin anga og sorgir okkar sofa, er sælt að vera fátækur, elsku Dísa mín, og byggja sér í lyngholti lítinn dalakofa við lindina, sem minnir á bláu augun þín. Ég elska þig, ég elska þig og dalinn, Dísa, og dalurinn og fjöllin og blómin elska þig. Í norðri brenna stjörnur, sem veginn okkur vísa, og vorið kemur bráðum ... Dísa, kysstu mig. (Davíð Stefánsson.) Ég vil að þú vitir að við hugsum til þín á hverjum degi. Þegar Svavar hringdi í mig á þriðjudaginn vildi hann sækja mig til vinkonu minnar því hann þurfti að segja mér eitthvað sem hann vildi ekki segja mér í gegn- um símann. Ég hugsaði hvað gæti það verið sem hann þyrfti að segja mér. Svo kom hann og ég gekk að bílnum og sá að hann var dapur á svipinn og þá spurði ég hvort þú værir dáin og það var víst það sem hann þurfti að segja mér. Ó, hvað mér leið illa en ég hugsaði: Núna líð- ur henni betur, hún þarf ekki að kveljast lengur. Svavar sagði mér að hann hefði heimsótt þig í hádeginu á þriðjudaginn og hann sagði að þú hefðir bara sofið. Ég sakna þín svo mikið að orð geta ekki lýst því, elsku amma mín. Ég veit að Stína systir þín beið eftir þér og þið fóruð saman. Mikið var það fallegt hjá henni. Mikið er nú samt gott að þér líði betur núna, komin á betri stað og þú þarft ekki að þjást meira. Elín fór til Ameríku og ætlar að vera þar í allt sumar og henni leið svo illa að geta ekki komið í jarð- arförina en mamma sagði við hana að þú myndir ekki vilja að hún eyði- legði sumarið með því að koma heim. En þú veist að henni þykir afskap- lega vænt um þig og hún hugsar ávallt til þín. Elsku amma mín, ég hef allt of margt að segja þér. Það tæki bara marga daga að skrifa það allt. Þetta var bara smábrot af minningunum mínum um þig. Megir þú hvíla í friði. Ég elska þig mjög mikið, amma mín. María og Elín. Nú ertu farin, amma mín. Ég vildi óska þess að þú hefðir ekki veikst svona mikið. Ég kom til þín á Landa- kot með mömmu en þú svafst svo vært að ég vildi ekki vekja þig. Nú ertu farin á betri stað og ég vona að þér líði vel þar sem þú ert núna, amma mín. Ég mun aldrei gleyma þér því þú varst svo góð við okkur. Þú leyfðir okkur ýmislegt sem mamma leyfði okkur ekki, t.d. að horfa á sjónvarpið til miðnættis en mamma leyfði okkur bara að horfa til níu. Þú varst svo góð við okkur systk- inin að ég vildi að þessir tímar væru ekki liðnir, en allir eldast með tím- anum því maður getur ekki alltaf verið ungur. Þú varst nú ekki orðin svo gömul, amma mín, og vonandi getur þú sungið og dansað þar sem þú ert núna, því þér fannst það svo skemmtilegt. Elsku amma mín, þetta eru ekki mín síðustu orð sem ég skrifa til þín, því ég veit að þú hlustar á mig þegar ég þarf að tala við þig. Ég mun sakna þín sárt, amma Dísa. Þinn Svavar. Margt er það og margt er það sem minningarnar vekur, og þær eru það eina sem enginn frá mér tekur. (Davíð Stef.) Í dag kveðjum við elskulega ömmu okkar, Arndísi Guðmunds- dóttur. Við kveðjum þig, elsku amma, með miklum söknuði. Við hefðum viljað hafa þig miklu lengur hjá okk- ur en við vitum að nú líður þér vel og við biðjum góðan Guð að vernda þig og geyma. Amma Dísa, eins og við kölluðum þig, þú varst glæsileg, gjafmild og góð kona. Það var líka alltaf stutt í fallega brosið þitt til okkar og þú varst alltaf tilbúin að bregða á leik með okkur. Eftirfarandi orð koma upp í hugann þegar við hugsum um þig, amma Dísa: Þínum anda fylgdi glens og gleði gamansemin auðnu þinni réði, því skaltu halda áfram hinum megin með himnaríkisglens við mjóa veginn. Ég vona að þegar mínu lífi lýkur ég líka verði engill gæfuríkur. Þá við skoðum skýjabreiður saman og skemmtum okkur, já það verður gaman. (Lýður Ægisson.) Við minnumst þess líka hve sam- rýnd og góð hvort við annað þið afi Óli voruð og við vitum að missir og söknuður afa er mikill. Viljum við biðja góðan guð að styrkja afa Óla og Óla frænda í sorg sinni. Með þessum orðum kveðjum við þig, elsku amma okkar, og þökkum þér fyrir samfylgdina. Guð blessi þig þú blóm fékkst grætt og bjart um nafn þitt er og vertu um eilífð ætíð sæll. Vér aldrei gleymum þér. (Jón Trausti.) Þín barnabörn, Arndís Hildur, Ingólfur Örn, Ólafur Þór og Anna Þóra. Nú er hún Dísa okkar búin að kveðja, aðeins þremur vikum eftir lát elstu systur sinnar, Kristínar. Dísa var yngsta systir pabba, Hans Guðmundssonar. Dísa var aðeins þriggja ára þegar móðir hennar varð ekkja, með tíu börn að annast. Hún fór í fóstur hjá þeim sæmdarhjónum Jóni Benja- mínssyni og Fríðu, eiginkonu hans, vestur á Sólvallagötu. Bjuggu þau þar alla sína tíð. Dísa giftist Ólafi Bjarnasyni og hófu þau búskap sinn hjá Jóni og Fríðu á Sólvallagötunni. Við syst- urnar nutum samvista við Dísu frá unga aldri. Móðir okkar, Arndís Skúladóttir, vann alla tíð utan heimilis og það kom í hlut Dísu frænku að gæta okk- ar. Hún var til dæmis send með okk- ur systrum norður í Vatnsdal á stríðsárunum og minntist hún oft þeirra tíma, og þá með gleði. Dísa var óvenjulega gjafmild og greiðasöm kona. Hún var með húm- orinn á réttum stað og ávallt skemmtileg á góðri stund. Þess vegna nutum við alltaf nærveru hennar þegar fjölskyldur okkar héldu upp á afmæli eða annan fagn- að. Dísa var lánsöm í lífinu þegar hún kynntist honum Óla sínum. Þau voru alla tíð samhent hjón og bjuggu börnum sínum þremur, Jóni Finni, Ólafi og Kristínu, gott heimili. Í dag kveðjum við Dísu frænku en minningin um góða manneskju verð- ur eftir hjá okkur. Við sendum fjöl- skyldunni okkar innilegustu samúð- arkveðjur. Elín, Lára og Hrafnhildur Hansdætur. Dísa frænka mín hefur fengið hvíld, eftir erfið veikindi, hún fjar- lægðist smátt og smátt umheiminn og er nú laus úr viðjum þess verald- lega. Dísa móðursystir mín var stór- brotin og glæsileg kona, viðkvæm, örlynd og skiptust fljótt á skin og skúrir í hennar skapgerð. Dísa var þeirrar gerðar að mega ekkert aumt sjá án þess að vilja láta gott af sér leiða. Nokkrar konur hef ég þekkt sem hafa gaman af því að þrífa og pússa heima hjá sér, punktum og basta. Dísa, sem var mjög elsk að sínu heimili, hafði þvílíkt yndi af inn- anhúsverkum að ég hef aldrei þekkt annað eins. Á föstudögum var punkt- urinn settur yfir i-ið og keypt lifandi blóm í vasa fyrir helgina. Það þótti jafnsjálfsagt og kartöflupokinn í matarkörfuna. Dísu dugði ekki að hugsa bara um sína fjölskyldu heldur tók hún að sér á meðan henni entust kraftar að hugsa um heimili fyrir aðra, þreif heilu húsin meðfram eigin búi og naut þess. Dísa var fljót á staðinn ef hún vissi að flutningar eða stórþrif steðjuðu að hjá ættingjum eða vinum, var þá líkt og segir í auglýsingunni „eins og hvítur stormsveipur“. Þvílíkt þrifa- bað að koma öllu í „stand“ eins og það heitir í okkar fjölskyldu. Engin var ánægðari en Dísa að fá að hjálpa til. Þegar Dísa var ung stúlka bauðst henni starf í fínni verslun, það var ekki lítil lukka á þeim árum að fá verslunarstarf. Dísa hafði stuttan stans við þá iðju, henni bauðst vist þar sem hún gat þrifið og hugsað um heimili, það var nokkuð betra en að- hanga fyrir innan búðarborð. Ekki má gleyma gjafmildinni sem var með þeim fádæmum að helst þurfti Dísa að leysa gesti út með gjöfum. Oftar en ekki þegar ég var í heimsókn hjá frænku minni sýndi Dísa mér flík er hún hafði eignast og ég dásamaði. Þar með var spjörinni troðið ofan í töskuna mína, hún hafði ekkert við þessa dulu að gera, því varð ekki haggað. Eftir síðustu heimsókn mína til Dísu fann ég er heim var komið for- láta kristalsskál í veskinu mínu. Svona var Dísa frænka. Dísa var næstyngst af systkinum mömmu minnar, þrír bræður og nú þrjár systur farnar. Auk mömmu eru á lífi tvö systkinanna úr níu barna hópi. Stína sem var elst systranna lést fyrir þremur vikum. Dísa og Stína voru svo nátengdar að aldrei bar skugga á, það var sem þær væru mæðgur en ekki systur. Ég trúi að Stína taki á móti litlu systur, þær taki upp prjónana þar sem sleppti, séu lausar við sinn krankleika í góðu yfirlæti hjá almættinu. Elsku Óli, Nonni, Kristín og Óli yngri. Guð gefi ykkur styrk. Anna Agnars. ARNDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vél- rituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- lingur fylgi útprentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning- @mbl.is). Frágangur af- mælis- og minn- ingargreina

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.