Vísir - 22.09.1979, Blaðsíða 16

vtsm
Laugardagur 22. september 1979
Birgir Snæbjörnsson, sóknarprestur á
Akureyri i helgarviðtali:
„ÞAÐ ER ENG-
INN EINN (
SVONA STARFI”
„Ég fékk veitingu fyrir Æsustaðaprestakalli í
Húnavatnsprófastsdæmi sex tímum eftir að ég
gekk frá prófborðinu árið 1953. Ég flutti þangað
með mér búslóðina, sem var einn dívan, stóll,
borð, og nokkrar bækur. Ég þekkti ekki nokkurn
mann þarna, en bændurnir tóku mér ákaflega vel.
Þeir gáfu mér sautján gimbrar, lambhrút, þrjár
kvígur og sláttuvél. Ég leitá þetta sem beiðni um að
ég deildi kjörum með þeim og kom mér því upp bú-
skap".
Þetta eru orð Birgis Snæbjörnssonar, sóknar-
prests i höfuðstað Norðurlands. Helgarblaðið Vísis
heimsótti séra Birgi norður á Akureyri á dögunum
og spjallaði við hann um prestsstarfið, þjóðmálin
og tilveruna yfirleitt.
„Þaö eru hálft á annaö
hundraö ræöur, sem maöur þarf
aö semja á ári”, segir séra
Birgir, þegar ég spyr hann um
þennan þátt starfsins. Ég læt i
ljósi meiningar um, aö þaö
hljóti oft aö vera tregt um hug-
myndir viö ræöusmiöar.
„Stundum finnst manni,
þegar sest er niöur, aö maöur sé
búinn meö allt, sem maöur hef-
ur aö segja. En svo þegar guö-
spjallatextarnir eru lesnir, finn-
ur maöur alltaf eitthvaö nýtt”,
segir Birgir.
„Þaö þarf lika aö heimfæra
predikanir upp á þjóölifiö og þar
er alltaf eitthvaö aö gerast. Þaö
veröur aö taka boöskap
Bibliunnar og koma honum inn 1
samtiöina. Þaö er ekki nóg aö
tala um þaö sem var, þaö er
ekki siöur mikilvægt, sem er.
Kristur er ekkert minna fyrir
okkar kynslóö en þá sem hann
gekk á meöal.”
Vildi komast heim aftur
Birgir sagöist hafa lent i alls
konar félagsmálum meöan
hann var prestur i Æsustaöa-
prestakalli. Til dæmis heföi
hann veriö kosinn formaöur
sauöfjárræktafélagsins þó hann
vissi engin deili á slikum mál-
um.
„Þaö voru 430 manns i presta-
kallinu og ég haföi yfriö nóg aö
gera —skorti aldrei verkefni.
Ég held aö þaö sé ekki rétt aö
leggja niöur þessi litlu presta-
köll.
Ég var siöan prestur i Lauf-
ási viö Eyjafjörö i eitt og hálft
ár og þar var sama sagan
—fólkiö alveg einstaklega
elskulegt og ánægjulegt aö
starfa meö þvi.
Ég er afar þakklátur fyrir
þessi ár, sem ég fékk aö eiga
þarna úti i sveitinni. En ég er
fæddur og uppalinn á Akureyri
og þegar losnaöi prestakall þar
sótti ég um. Fyrst og fremst af
þvi mig langaöi til aö komast
heim aftur. Þaö er allt ööruvisi
aö starfa i svona stórum bæ.
Hér taka hin eiginlegu prests-
störf allan tima manns. Viö er-
um tveir og komumst raunar
aldrei yfir þaö, sem þarf aö
gera”.
Stjórnmálaflokkarnir
þurfa skemmtikrafta
— Eru Akureyringar kirkju-
ræknir?
„Ef maöur ber kirkjusókn
saman viö fundahöld i bænum,
held ég aö kirkjan þurfi ekki aö
vera óánægö. Stjórnmálaflokk-
ar þurfa til dæmis alltaf aö vera
meö skemmtikrafta til aö fá
fundarsókn”.
— Starf prestsins?
„Mér finnst aö þvi leyti gleöi-
legt aö vera prestur, aö þaö er
raunverulegt fagnaöarerindi,
sem maöur flytur til fólks bæöi á
sorgar- og gleöistundum. Þaö
kemur fyrir aö mér finnst ég
ekki maöur til aö stiga þau
skref, sem framundan eru, en
þá er manni gefiö eitthvaö, sem
maöur á ekki sjálfur. Þaö er
enginn einn i svona starfi. Krist-
ur er meö manni”.
Dro-ho-ho-ttinn
— Hvers vegna temja prestar
sér þennan „predikunarróm”
viö kirkjulegar athafnir? Væri
ekki yfirlætislausara aö tala
meö venjulegum áherslum?
„I kirkjum veröum viö prest-
ar aö tala hærra en okkur er
eiginlegt og þá hættir mönnum
kannski til aö tala ööruvisi en
þeim er eölilegast. Þegar ég
haföi veriö prestur nokkurn
tima, kom eitt sinn til min leik-
ari eftir messu. Hann haföi lært
framsögn og sagöi viö mig:
„Heyröu, þetta er oröiö alveg ó-
mögulegt hjá þér”. Þá var ég
búinn aö venja mig á aö draga
seiminn i seinni hluta setninga.
Ég sá aö þetta var alveg rétt hjá
honum og lagfæröi þetta.
Leikarar læra aö beita rödd-
inni þegar þeir tala hærra en
venjulega og þaö þyrftu prestar
aö gera lika. Þaö er mikiö álag á
röddina i þessari stétt og stund-
um talaö um prestahæsi, sem er
atvinnusjúkdómur.
Annars er mikils viröi aö eiga
vini sem setja ofan i viö mann
og benda manni á þaö, sem
betur má fara. Einu sinni benti
vinur minn mér á, aö ég væri
farinn aö setja h-in i orö og segöi
tildæmis: „Dro-ho-ho-hottinn”.
Ég haföi ekkert íekiö eftir
þessu”.
Abyrgðekki tekin
alvarlega
— Ahugamáiv
„Söngur! Frá þvi ég var i
fyrsta eöa öörum bekk i barna-
skóla hef ég veriö I einhverjum
söngfélagsskap. Núna er ég til
aö mynda i karlakórnum Geysi
og jafnframt i Geysiskvartettin-
um.
— Þjóömálin?
„Mér finnst ástandiö i stjórn-
málum, og þjóömálum yfirleitt,
mjög alvarlegt, einkum þetta á-
byrgöarleysi, sem mér finnst
vera aö veröa einkennandi. Til
dæmis er ekkert samræmi hjá
pólitlskum flokkum þegar þeir
eru i stjórn og stjórnarandstööu.
Þaö sem þeir berjast gegn i
stjórnarandstööu, taka þeir upp
þegar þeir eru komnir i stjórn.
Þaö kemur einnig viöa fram i
þjóöfélaginu, aö menn eru farn-
iraö hlaupast undan ábyrgö. Til
dæmis er undirskrift manna
alltaf aö veröa minna og minna
viröi.
A heimilum gerist þaö algengt
aö hjón fari út aö skemmta sér
sitt i hvoru lagi, og vilja gleyma
ábyrgö gagnvart börnum og
maka. Af þessu leiöir hjóna-
skilnaöur, sár og tár. Hér á
Akureyri höföu oröiö fleiri
hjónaskilnaöir á miöju þessu ári
en á öllu árinu 1977 og i flestum
þessum hjónaböndum eru börn,
sem liöa meira og minna af
þessum sökum. Mér finnst illa
haldiö upp á barnaáriö meö
þessu!
Astæöan fyrir þessu öllu er aö
minu mati sú, aö fólk tekur á-
byrgö sina ekki eins hátiölega
og áöur var. Þetta gildir lika
gagnvart vinnu. Þaö er sagt aö
gamla fólkiö, sem lét aldrei
verk úr hendi falla, sé af gamla
skólanum, þannig aö nú hlýtur
aö vera kominn nýr skóli! Hluti
af honum er kannski þaö, aö
taka veikindadaga þó engin séu
veikindin. Þetta þykir mér
alveg dæmalaust vanþakklæti
gagnvart þeirri gjöf, sem heils-
an er.
Hinsvegar finnst mér hjálp-
semi og umburöarlyndi ekki
minna nú en þaö hefur veriö
áöur. Maöur finnur þaö best á
unglingum. Þeir eru alltaf til-
búnir aö rétta hjálparhönd þar
sem eitthvaö er aö og eru já-
kvæöir gagnvart þeim, sem
höllum fæti standa.”
Hláturinn lengir Ufið
— Mér er sagt aö þú sért
manna gamansamastur á góö-
um stundum og akkur aö þvi aö
hafa þig meö i félagsskap.
„Maöur reynir aö tina upp
þaö sem létt er og skemmtilegt.
Þaö er svo mikiö, sem hvilir á
prestum, aö þaö veitir ekki af.
Ég hef gaman af saklausu
glensi og gamni og hláturinn
lengir iifiö svo aö ef maöur
kemur einhverjum i gott skap,
er maöur aö vinna aö heilsu-
gæslu.
Sumir prestar, til dæmis séra
Friörik á Húsavik og séra
Bjarni, náöu sérlega vel eyrum
fólks meö þvi aö tengja saman
gleöi og alvöru. Sveinn Vikingur
lét menn lika oft skellihlægja og
náöi athygli þeirra meö þvi en
fór siöan yfir I alvöru.
Ég vildi gjarnan likjast þess-
um mönnum, en ég held þaö
vanti ansi mikiö upp á aö ég sé
meö tærnar þar sem þéir höföu
hælana.”
Prestkonur
— Hvernig er meö prestkonu-
starfiö? Er ekki fulit starf aö
giftast inn i þessa stétt?
„Jú, þær eru vissulega i þessu
starfi íika. Þær standa til dæmis
simavakt allan daginn og oft
talar þetta fólk, sem hringir eöa
kemur, viö prestkonuna og hún
er gjarnan búin aö leysa máliö
þegar presturinn kemur heim,
þannig aö prestkonur stunda
sannarlega lika sálgæslustörf.
Svo eru þær lika aö sumu leyti
okkar prestar. Viö berum undir
þær alls konar vandkvæöi og
sækjum til þeirra mikinn styrk.
Ég held þvi aö þaö yröi mikiö
skref aftur á bak, ef lútherska
kirkjan tæki upp einlifi presta.
Ég skil satt aö segja ekkert i þvi
aö kaþólska kirkjan skuli ekki
taka upp þann siö aö leyfa
prestum aö giftast. Þaö gefur
presti styrk, lífsfyllingu, og
betri yfirsýn og skilning á fjöl-
skyldumálum annarra aö eiga
konu og börn sjálfur”, sagöi
séra Birgir Snæbjörnsson.
—JM
helgarviötaliö
Undirskrift manna gerist minna og minna viröi.
Laugardagur 22. september 1979
■

••
mmms.
■
.
Þarf aö semja á annaö hundraö ræöur á árl
„Ef maöur kemur einhverjum i gott skap, þá er maöur aö vinna aö heilsugæslu” segir presturinn á
Akureyri sem sést hér viö kirkjuna sina. *