Vísir - 20.09.1980, Blaðsíða 5

vism
Laugardagur 20. september 1980.
5

* 29-1 ol‘-olG3 qo91~2oI»
Litsjónvarpstæki
Yerð oðeins kr. 775.000
GreiðsiuskilmólQr:
• Útborgun kr. 000.000
• Eftirstöðvor ó 7 mónuðum
• Stoðgreiðsluofslóttur 4%
Góð þjónusta
Vilberg & Þorsteinn
Laugavegi 80 símar 10259-12622
,/Því miöur, þessi er bil-
uð, en þaö er önnur í
kjallaranum"
Viö héldum nú aö Rauöarár-
stig 31, þar sem Framkvæmda-
stofnun og Þjóöhagsstofnun eru
til húsa. Fórum upp á 3. hæð og
inn i herbergi, þar sem sátu
tveir menn. ,,Má ég nota ljósrit-
unarvélinahérnaá ganginum?”
spuröi blaöamaöur. „Þvi miö-
ur”, sagöi annar maöurinn,
0HITACHI
Somnefnori fyrir
G>CÐI og LANGLÍFI
Þegar blaöamaöur skilaöi lyklinum, inni I gierbúrinu var hann um leiö spuröur, hvort hann gæti ekki
skotist meö pappira niöur I launadeild.
Þegar upp kom sást enginn á
ferli, ljósritunarherbergiö tómt,
svo viö byrjuöum að ljósrita og
gætum vafalaust enn verið aö,
þvi meöan viö stöldruðum viö
kom ekki nokkur sála.
„Hér er lykilinn"
Næst lá leiöin niöur i Arnar-
hvol. Viö gengum þar inn og
fljótlega varö á vegi okkar
stúlka, sem greinilega var
starfsmaður þar. Blaöamaöur
sneri sér að henni og sagöi: ,,Ég
þarf aö ljósrita. Hvar er ljósrit-
unarvélin?” Og ekki stóö á
svarinu:
,,Þú ferð hérna niður stigann
og siöan er það önnur hurö til
vinstri”, sagöi hún, ,,og hér er
lykillinn”, bætti hún við og rétti
blaðamanni um leiö lyklakippu.
Viö lögöum af stað eftir leið-
beiningum stúlkunnar. Þegar
viö komum aö ljósritunarher-
berginu var þar fyrir kona, sem
var að nota vélina. Er hún varö
okkar vör, leit hún á okkur og
sagði: ,,Ég er aö ljósrita
nokkuö, sem liggur mikið á. Er i
lagi, aö ég klári þaö, áður en þú
ferð i vélina?”
Þegar blaöamaður hafði ljós-
ritað aö vild og var aö skila lykl-
inum til stúlkunnar, sagöi hún:
„Heyröu ert þú ekki hjá launa-
deildinni? Getur þú ekki haldið
á þessum pappirum meö þér?”
Blaöamaöur hélt þaö væri i
lagi, lagöi af staö i launadeild-
ina meö pappirana og kom þeim
til skila, án þess aö nokkur fetti
fingur út i þaö.
Þarna var um aö ræöa ráön-
ingarsamning, sem verra heföi
nú veriö aö gesturinn i ráöu-
neytinu heföi labbaö með út!
„Þú hefur bara
gleymtaökveikja"
Þegar hér var komið sögu,
fannst okkur þetta eiginlega
ganga of vel, svo viö ákváöum
aö vekja meiri athygli á okkur á
næsta viökomustaö, sem var
Tryggingastofnunin. Viö fórum
inn i afgreiösluna og blaöamaö-
ur spuröi enn sem fyrr: „Ég
þarf aö ljósrita. Hvar er ljósrit-
unarvélin?” Stúlka, sem varö
fyrir svörum sagöi: „Þú ferö
hér til hægri, að lyftunni upp á 4.
hæö, inn ganginn til hægri og inn
i innsta herbergið”.
Þegar þangað kom, sat maður
viö skrifborð, og tvær konur
biöu þess aö komast i ljósritun-
arvélina. Blaöamaöur fór i röö-
ina. Bráölega kom aö honum og
byrjaöi hann á þvi aö slökkva á
vélinni, sneri sér siöan aö
manninum og sagði: „Heyröu,
vélin er eitthvaö biluö, geturöu
hjálpaö mér?”
An þess aö lita upp, sagöi
hann: „Nú er þaö? Getur þaö
verið? Ég kann ekkert á þetta.
Hún Nanna veit áreiöanlega,
hvað er að. Farðu og talaðu viö
hana?”
„Hvar finn ég Nönnu?” spurði
blaðamaður.
„Hún situr i herbergi þarna
hinum megin i ganginum”,
sagði hann og benti eitthvað út i
loftiö og enn leit maöurinn ekki
upp.
Viö lögðum af staö þangað
sem maöurinn benti og komum
að herbergi, þar sem inni sátu
tvær konur.
„Kannt þú eitthvaö á ljósrit-
unarvélina”, spurði blaðamað-
ur aðra konuna, „ég held hún sé
biluð. Hún fer ekki i gang”.
„Já, ég skal athuga hana”,
sagöi hún og stóö strax upp og
kom meö blaðamanni i ljósrit-
unarherbergiö. Þegar þangaö
kom, leit hún á vélina og sagöi:
„Heyröu þú hefur bara gleymt
að kveikja”, og leit vingjarn-
lega á blaöamann og þar með
var hún þotin.
Blaöamaöur byrjaöi að ljós-
rita og enn sat maöurinn, sem
fastast viö skrifborðiö, án þess
aö lita upp. Þegar blaöamanni
fannst nóg komiö sagöi hann:
„A ég aö slökkva á vélinni?”
„Nei”, sagöi maöurinn og enn
sást ekki framan i hann. Og meö
þaö héldum við af staö i aöra
stofnun kerfisins.
**<«*•&> 3018-5617 01.07.40.
0000

06 m imu í* >»ur»
* »'i* . f. i * >. 'li rixi! *
»t>rfK»»nn»
/0icwevi?06e5 *.t.v.s
/010660-310B66 ««
/010676-500972 L*fj.».rikl»in«
•/t»o6H0».'iio»»o—ítTrr.itr--------
/010965-510887 -Kunnsluslorf-
Papplrarnir, sem blaöamaöur fékk I Arnarhvoli, og var beðinn aö
koma i launadeildina. Þetta reyndist vera ráöningarsamningur.
„hún er biluö, en þaö er önnur
niöri i kjallara”.
Viö hrööuöum okkur þangaö.
Þar var þá fyrir kona, sem var
aö ljósrita og blaöamaöur
spuröi: „Er i lagi, aö ég ljósriti
nokkurblöö?”
„Já, já”, sagöi hún, „er þaö
mikiö? Ég er nefnilega aö ljós-
rita hundrað blöö, sem liggur
á”.
„Nei”, sagöi blaöamaöur,
„bara eitt blað”.
„Þú mátt þá gera þaö snögg-
vast”, svaraöi hún, en virtist
ekkert sérlega ánægö yfir aö
vera trufluö. „Er þaö fyrir
Framkvæmdastofnun eöa Þjóö-
hagsstofnun?” bætti hún við.
„Framkvæmdastofnun”,
sagöi blaöamaöur.
„Þá þarf ég að skipta um telj-
ara”, sagöi hún og var nú oröin
talsvert önug, en skipti samt.
Þegar viö höföum lokiö okkur
af viö ljósritunina, kvöddum viö
konuna og var hún greinilega
dauðfegin aö komast aftur aö
vélinni.
Skyldu ljósritunarstofur i
Reykjavik hafa mikiö aö gera?
—KÞ.