Vísir - 20.09.1980, Blaðsíða 12

Laugardagur 20. september 1980.
12
helgarpopp
Umsjón:
Jónatan
Garöarsson
Barátturokk I Höllinni
Um siðustu helgi voru haldnir tónleikar i Höllinni
undir yfirskriftinni „Rokk gegn her”. Tónleikarnir
voru mjög vel heppnaðir að flestu leyti, skipulagið
pottþéttgóð tónlist og áheyrendur ágætlega með
á nótunum.
Táragas
Allt skipulag og undirbúningur
þessara tónleika virtistmeö besta
móti enda hátt i 100 manns sem
tóku þátt i þvi starfi. Samtök her-
stöðvaandstæöinga tóku nokkuö
öðruvisi á málum en þeir hafa
áður gert og beindu spjótum sin-
um aö hernaöi og hernaðar-
bandalögum almennt um allan
heim, hvort sem er austan eöa
vestan járntjalds og noröan eöa
sunnan miöbaugs.
Einkennisklæddir hermenn i
leikhópnum Táragas tóku á móti
fólki viö trööina niöur aö Laugar-
dalshöll og einnig léku þeir sér I
snú, snú og ýmiskonar barna-
leikjum. Þetta vakti allt mikla at-
hygli og kátinu.
Tónleikarnir sjálfir hófust með
þvi aö Mezzoforte þrykktu jazz-
rokki i gegnum rafmögnuö hljóö-
færisinoghljómkerfi. Mezzoforte
eru greinilega i mikilli framför og
var tónlist þeirra mun liflegri og
kraftmeiri en hún hefur veriö um
langt skeiö. Þaö sem dró Ur gildi
annars góörar tónlistar, var
isköld framkoma meölimanna.
Engar kynningar voru viöhaföar,
heldur var prógrammiö keyrt
áfram, hvert lagið af ööru.
Dagskráin var mjög þétt og
eftir aö Mezzoforte höföu lokið
leik sinum koma Karl Sighvats
son fram i lögreglubúningi og hóf
aö leika Táragas ásamt Mezzo-
forte.verk tileinkað mótmælunum
viö Alþingishúsiö fyrir 31 ári
siöan. Gasreykur liðaðist um
sviöiö og hermannavofur liðu um
fremst á sviðinu. Kvikmynd frá
atburöunum á Austurvelli byrjaöi
siðan aö rúlla en i miöri mynd
slitnaði filman og Táragas varö
aö ljúka leik sinum myndalaust.
Þursapönk
Eftir aö Táragas haföi yfirgefiö
sviöiö birtist Egill „þurs”, af-
klæddist jakka sinum og sprang-
aöi um sviöiö ber aö ofan eins og
poppurum er gjarnt.
Þursar, sem nú eru aöeins
fjórir aö tölu, þvi Karl Sighvats-
son og RUnar Vilbergsson eru
hættir, byrjuðu siöan aö leika hálf
sundurlausa lagasmiö, sem sett
var saman fyrir þessa tónleika.
Næst á eftir fylgdi önnur svipuð
smiö, sem fjallaði um kjarnorku-
sprengjuna og þar næst lag Ur
leikverkinu „Gúmmi-Grettir”
sem Þursar vinna aö þessa dag-
ana ásamt Þórarni Eldjárn, Ólafi
Hauk Simonarsyni o.fl.. I þessu
lagi þótti mér Þursunum takast
best upp. Hljómsveitin hljómaöi
þéttari en áöur, trúlega vegna
þess aö þeir eru eingöngu meö
einföldustu hljóöfæra-
skipan — gitar — bassi —
trommur — pianó. Hvert hljóö-
færi fékk sitt sóló og stuðið i saln-
um jókst nokkuö. Eftir þetta lag
hurfu Þursar af sviðinu en voru
klappaöir upp og nú tóku þeir
,,pönk”lag Tómasar Tómassonar
viö texta Jónasar Arnasonar.
„Jón var kræfur karl” og allt ætl-
aði vitlaust aö veröa. Þaö var
greinilegt aö Þursarnir náöu
betur til fólksins með þéttri
gamaldags rokk tónlist en þeirri
tónlist sem þeir hafa veriö aö
byggja upp á tveim fyrstu plötum
sinum. Ef til vill var það húmor-
inn sem oröinn er svo rikjandi i
framkomu þeirra og spilverki
sem gerði gæfumuninn, en þó
segir mér svo hugur að þeir veröi
aö færa sig i átt aö hreinu rokki á
næstu plötu sinni.
Siðasta blómið
Utangarbsmenn komu fram á
eftir Þursunum og i staö þess að
keyra beint úti rokk, byrjuðu þeir
prógrammiö á kvæöi James
Thurber um „Siöasta blómiö”,
sem Magnús Asgeirsson þýddi
svo snilldar- vel, meö reggae
undirleik. Myndskreytingu Thur-
bers við ljóðið var varpað á tjald
að baki Utangarðsmanna á
sviöinu og jók þaö á áhrif ljóðsins.
Áfram héldu Utangarðsmenn aö
leika reggae-rokk með kjarnorku-
og hernaðartexta aö leibarljósi
þar til þeir brutust áfram úti
rokkið. Fólkið i salnum vildi
greinilega rokk, þvi aö það komst
allt á hreyfingu um leiö og rokkið
skall á. Samt náðist aldrei upp
hámarksstemmning eins og við
hefði mátt búast-Söngur Bubba
datt Ut ööru hvoru og þó aö hljóm-
sveitin léki mjög vel datt allt hálf-
partinn niður um leiö og röddin
týndist.
Þegar Utangarösmenn komu
fram á nýjan leik eftir uppklapp,
léku þeir gamalt lag eftir Jónatan
Ölafsson, „Siguröur var sjó-
maöur”, meö nokkuö breyttum
texta. Þetta féll i góðan jarðveg
og vildi fólkiö greinilega meira
þegar Utangarösmenn hurfu af
sviðinu til aö Táragasiö kæmist
aö til að sýna kvikmyndina frá
Alþingisslagnum til enda. 1 þetta
sinn gekk allt ab vonum og þessi
endir róaöi hina rúmlega 30Ö0
áheyrendur algerlega niður i
lokin.
„Rokk gegn her” voru einir
best skipulögöu rokktónleikar
sem ég hef fariö á og öllum til
sóma sem að þeim stóöu. — jg
Police
Zenyatta Mondatta
A&M ANLH 64831.
Police er ein af minum uppá-
halds hljómsveitum og þess
vegna er Utkoma þriöju plötu
þeirra mér mjög aö skapi.
ZenyattaMondatta er mun
betri plata en sú siðasta,
Regatta De Blanc, bæöi vegna
þess aö Police hafa vandaö
meira til laganna og eins vegna
þess aö þeir leita nokkuö á ný og
þyngri miö.
I fyrstu virkaöi þessi plata
ekki alveg nógu vel á mig en
meö jafnri og þéttri hlustun,
hefur hún unniö á. Lögin eru
flest eftir Sting, en þó eiga
Summers og Copeland einnig
nokkur lög á plötunni. Mest grip
andi eru Don’t Stand So Close to
Me, sem komiö er út á litilli
plötu, Canary in á Coalmine og
De Do Do Do, De Da Da Da.
Einnig vinna lögin Man in a
Suitcase og Driven to Tears, vel
á.
Gitarleikur Andy Summers
nýtur sin betur en nokkru sinni
fyrr og þétt samspil milli bassa
og tromma, er lipurt og iit-
skrúöugt. Sting er mjög sér
stæöur söngvari og skapar hann
Police sannarlega nokkra sér-
stööu. Þaö sem helst dregur Ur
svip plötunnar er instrumental”
lagið Behind My Camel, sem
minnir of mikiö á Pink Floyd, en
þrátt fyrir þetta er Zenyatta
Mondatta jafnbesta plata Police
til þessa.
8,5 6,5
Dexys Midnight Runners.
Searching For the Young
Soul Rebels
EMI PCS 7213.
Dexys Midnight Runners hafa
sagt bresku popppressunni strið
á hendur vegna þeirra skrifa
sem birst hafa um hljómsveit-
ina i breskum blöðum, en Dexys
hafa veriö rifnir niöur, eins og
reyndar ýmsar fleiri góöar
breskar híjómsveitir, i þessum
blööum.
Dexys Midnight Runners er 8
manna soul hljómsveit og er
tónlistin undir nokkrum
skaáhrifum. Leiötogi Dexys
heitir Kevin Rowland, en ásamt
A1 Archett hóf hann leit aö
mönnum i soul hljómsveit strax
áriö 1978. Fyrsta litla plata
þeirra, Dance Stance — fjallar
um N-Irlandfvakti strax nokkra
athygli og er þaö lag á þessari
plötu undir nafninu Burn it
Down. Þaö var hinsvegar lagið
Geno sem kom þessari hljóm-
sveit frá Birmingham á toppinn
i Bretlandi og þar meö voru
Dexys komnir útá dlgusjó
poppsins.
Geno er gott lag og fjallar þaö
um Geno Washington, einn van
metnasta tónlistarmann siöasta
áratugs að mati þeirra sem til
hans þekkja.
Þaö er trú Rowland aö soul-
tónlist i þeirri mynd sem Dexys
flytja, muni breyta ásjónu
poppsins. Hvort það tekst, skal
ósagt látið.