Vísir - 20.09.1980, Blaðsíða 8

Laugardagur 20. september 1980.
8
Útgefandi: Reykjaprent h.f.
Framkvæmdastjóri: Davfð Guðmundsson.
Ritstjórar ólafur Ragnarsson og Ellert B. Schram.
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: Guðmundur G. Pétursson. Blaöamenn: Axel Ammendrup, Arni Sig-
fússon, Asta Björnsdóttir, Frfða Astvaldsdóttir, lllugi Jökulsson, Kristin Þor-
steinsdóttir, Öskar Magnússon, Páll Magnússon, Sveinn Guðjónsson og Sæmundur
Guðvinsson. Blaöamaður á Akureyri: Gfsli Sigurgeirsson. Iþróttir: Gylfi
Kristjánsson, Kjartan L. Pálsson. Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Gunnar V.
Andrésson, Einar Pétursson.
Útlit og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Auglýsingastjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: jigurður R. Pétursson.
Ritstjórn: Slðumúla 14 siml 8Ó611 7 llnur. Auglýsingar og skrifstofur: Slðumúla 8
slmar 8ÓÓ11 og 82260. Afgreiösla: Stakkholti 2-4 slmi 86611.
Askriftargjald er kr. 5500 á mánuði innanlands og verö I lausasölu 300 krónur ein-
takið'. Visirer prentaöur I Blaðaprenti h.f. Slðumúla 14.
STENDUR NKV0RRUN OLAFS?
Vegna fyrirhugaörar endurskipulagningar á starfsemi Frihaínarinnar hefur ólafur Jó-
hannesson, utanrfkisráöherra,tekiö ákvöröun um uppsögn allra núverandi starfsmanna
fyrirtækisins. En veröur sú ákvöröun látin standa?
Frá því er skýrt í frétt í Vísi í
dag, að Ólafur Jóhannesson,
utanríkisráðherra, hafi tekið
ákvörðun um að öllum starfs-
mönnum Fríhaf narinnar á
Kef lavíkurf lugvelli yrði sagt upp
störfum miðað við næstu áramót,
meðal annars vegna endurskipu-
lagningar á starfsemi fyrir-
tækisins.
Jafnframt er frá því skýrt að
Ólafur hafi tilkynnt samráð-
herrum sínum í ríkisstjórninni
þessa ákvörðun sína í síðustu
viku.
Þegar uppsagnarbréfin voru
tilbúin til þess að setja þau i
ábyrgðarpóst í gær, boðaði
varnarmáladeild utanríkisráðu-
neytisins fulltrúa starfsmanna
Fríhafnarinnar á sinn fund og
gerði þeim grein fyrir ákvörðun
ufanríkisráðherra og ástæðum
uppsagnanna.
Þeir tara siðan suður á Kefla-
víkurflugvöll og segja sam-
starfsmönnum sínum í Frí-
höfninni tiðindin. Menn eiga
erfitt með að taka þessu og hef j-
ast þegar handa um að fá
ákvörðuninni breytt. i því sam-
bandi er meðal annars leitað til
þingmanna sem eiga atkvæði sín
að hluta til undir fjölskyldum
þessara manna.
Þetta þarf ekki að koma
neinum á óvart, sem fylgst hef ur
með málefnum Fríhafnarinnar
undanfarin ár því að óviða í
ríkiskerfinu hefur pólitískum
gæðingum verið raðað inn í
stöður af jafnmikilli kostgæfni
og þar. Framsóknarmenn og
Kratar hafa verið iðnastir
við kolann, enda haft málefni
Fríhafnarinnar á sinni könnu í
utanríkisráðuneytinu um langt
árabil.
Gott dæmi um það, hvernig
þeir hafa beygt jafnvel hörðustu
niðurskuröarmenn kerf isins und-
ir vilja sinn varðandi Fríhöfnina
fékkst á síðasta ári. Þá hafði
stjórnarnefnd Fríhafnarinnar
lagt til að fækkað yrði í starfsliði
fyrirtækisins um milli 15 og 20
manns vegna breyttra aðstæðna
á Keflavíkurflugvelli. Meirihiuti
þess hóps voru lausráðnir starfs-
menn, sem engin stöðuheimild
var f yrir. En í stað þess að verða
við þessari ósk stjórnar fyrir-
tækisins lét jafnvel bremsunefnd
kerfisins undan þrýstingi og
hreyfði ekki við neinum starfs-
manni. Og bremsunefndin gekk
enn lengra, — og veitti stöðu-
heimildir fyrir öllum þeim
starfsmönnum í þessum hópi,
sem verið höfðu lausráðnir, og
unnið í tímavinnu fram að því.
Þetta er ótrúlegt en satt.
Með tilliti til þessara atriða fer
ekki hjá því að menn undrist
ákvörðun Ólafs Jóhannessonar
og dáist að áræðni hans. Ólafur
hef ur fyrr sýnt að hann þorir, og
er ófeiminn við að taka ákvarð-
anir, sem samviska hans segir
honum að séu réttar. En þó hann
sé nú erlendis, þegar þessi
ákvörðun verður opinber, er ólík-
legt, að hann fái frið fyrir þeim,
sem geta ekki sætt sig við
ákvörðunina.
Upphringing, sem Vísi barst
seint í gærkveldi, frá einum
starfsmanna Fríhafnarinnar og
sagt er frá í frétt blaðsins í dag,
sýnir að þegar er búið að hræra í
einhverjum starfsmanna utan-
ríkisráðuneytisins vegna þessa
máls/úr því að þeir hika við að
senda út uppsagnarbréfin þótt
starfsmönnum Fríhafnarinnar
hafi verið tilkynnt um uppsagn-
irnar og ríkisstjórninni hafi
f yrir mörgum dögum verið skýrt
frá ákvörðun utanríkisráðherra.
Það verður f róðlegt að fylgjast
með því, hvort hér er í uppsigl-
ingu pólitískur skrípaleikur, eða
hvort fylgt verður fram ákvörð-
un um uppsagnir og grundvallar-
breytingar á starfsemi Frí-
hafnarinnar.

Sjálfsagt höfum viö öll brotiö
heilann um hvaB er aB baki
þeim óþurftarverkum, sem
hvaö eftir annaö hafa veriö unn-
in i miöborg Reykjavikur, um
hverja helgi i sumar og haust.
Hvaö veldur þvi aö ungt og
glatt fólk finnur ánægju i að rifa
upp blóm og annan gróöur og
vinna spellvirki á húsum og
mannvirkjum?
Sú skýring, aö unglingana
vanti athvarf, er ekki ein full-
nægjandi Ég hygg, aö ástæöan
sé meö i bland sú upplausn, sem
allsstaöar rikir i þjóðfélaginu.
Fjölskyldubönd hafa rofnaö,
samband foreldra og barna er i
molum. Samræöulist tiökast
ekki lengur á heimilum. Hraö-
inn, óróinn, þessi ofsi og áráttan
aö komast yfir allt á sem styst-
um tima. Hrifsa allt til sin. Ekki
biöa eftir neinu. Þaö er eins og
margir haldi aö lifiö hlaupi frá
þeim óeytt.
Skemmdarverk á gróöri eru
vafalitiö unnin af fólki, sem ekki
hefur vanist aö fara um hann
höndum. Fyrir þaö geta þeir
sem eldri eru ásakaö sig, þvi
flestir geta, ef vilji er fyrir
hendi, komiö börnum sinum I
snertingu viö náttúruna, ennþá
aö minnsta kosti.
Undirrótin aö allri þessari
ógæfu, þvi' ekki er hægt aö kalla
þaö ööru nafni.er áfengiö eöa
aörir vimugjafar. Maöur, sem
leggur fram mikla vinnu til aö
berjast gegn þessum vágestum,
sagöi i minni áheyrn aö verö-
bólgan, sem allir tala um, væri
engan veginn jafn mikiö vanda-
mál á íslandi og vimugjafarnir.
Er hægt aö loka augunum fyrir
þessu?
Nú eru haldnar ráöstefnur um
svonefnda fjölskyldupólitik. Ég
veitekkihvaö þar er rætt, þvi ég
hefi ekki haft manndóm til aö
sækja neina þeirra. Skyldu þessi
mál vera rædd þar? Viö vitum
aö vandamáliö snertir svo að
segja hverja fjölskyldu, en er
þaö ekki enn feimnismál? Má
taka það meö?
Mig langar aö koma meö til-
lögu en fyrst verö ég aö segja
smásögu. Embættismaöur úti á
landi, vinsæll og dáöur, átti i al-
varlegum erfiöleikum meö
Helgarþankar
áfengi. Þetta var á þeim árum,
sem litiö var drukkiö almennt,
helst aö karlarnir hresstu sig i
réttunum og einstaka galgopar
þar fyrir utan. Menn ræddu um
hvaö væri hægt aö gera til
bjargar þessum eina, sem var i
hættu staddur, Þeim kom þaö
ráö i hug aö ganga allir i bind-
indi og stofnuðu stúku meö vin-
inum. Hann var tilfinninga-
maöur og góður drengur, og sú
vinátta sem hann mætti þarna
varö tilþess, aö hann drakk ekki
vin þau ár, sem hann átti ólifaö.
Þetta er sönn saga, sem fleiri
þekkja en ég.
Min tillaga er sú, aö fjöl-
skylda sem á i höggi viö þaö
vandamál aö einhver innan vé-
banda hennar er aö fara i hund-
ana af völdum vimugjafa, taki
sig til og fari öll i bindindi um
óákveðinn tlma. Viö skulum
hugsa okkur miöaldra hjón,
fjögur uppkomin börn og jafn
mörg tengdabörn og svo barna-
börn. Hér eru komnir tiu ein-
staklingar. Þau leggja öll i sam-
eiginiegan sjóö þaö, sem áöur
hefur farið i brennivin og gera
einnig eitthvaö, sem þau geta
notiö sameiginlega fyrir þaö.
Auövitaö færi fyrst fram um-
ræöa um hvaö ætti aö velja og
kæmi þá fjölskyldan saman og
ræddi mál, nokkuö sem hún
hefur kannski i raun og
veru ekki gert lengi. Min skoðun
er aö sá sem getur notaö áfengi
til skemmtunar, eigi ekki I nein-
um vandræöum meö aö finna
sér annaö til, sem veitir honum
meiri ánægju.
Þaö varöar alla um þann
æskulýð, sem er aö alast upp i
dag. Lækningin viö óróá hans er
ekki æsifréttaskrif, Svarta-
Maria eöa þviumlikt.
Viö veröum aö leita orsak-
anna, gera eitthvaö i málinu, al-
menningur i landinu. Kerfiö er
þægilegur sökudólgur, en hver
byggöi þaö? Væri ekki vert að
athuga þaö i næöi.