Vísir - 09.10.1980, Qupperneq 27

Fimmtudagur 9. októbér 1980
VÍSIR
27
VERKSM/DJUSALA
SAMBANDSVERKSMIÐJANNA
SÝNINGAHÖUMNIBÍLDSHÖFÐA
A TH. Siðustu dagar
Vísir á
morgun:
Opið í dag frá kl. 13-18 föstudag frá kl. 13-22 laugardag frá kl. 9-13
FRA GEFJUN:
Ullarteppi, teppabútar,
áklæði, gluggatjöld,
buxnaefni, sængurveraefni,
garn, loðband og lopi.
FRA FATAVERKSM.
HEKLU:
Úlpur, gallabuxur,
peysur, treflar, sokkar og
samfestingar.
FRA SKOVERKSM.
IÐUNNI:
Karlmannaskór, kvenskór,
unglingaskór og fóðraðir
kuldaskór.
FRÁ LAGER:
Tískuvörur úr u11:
peysur, fóðraðir jakkar,
prjónakápur, ofnir jakkar ofl.
FRA VERKSM.
SK/NNU:
Mokkajakkar, — kápur,
— húfur og lúffur.
FRA TORG/NU
Dömu-, herra- og barna-
fatnaður.
FRA YLRUNU:
Sængur, koddar, svefn-
pokar og teppi.
Nú fá krakkarnir
m fasta síðu á
föstudögum:
? Gosa-
■ klúbburinn
~hefur göngu
| sina
Fjölskyidan og
helmlllð:
Vandamál
vlð upphaf
sköla-
göngunnar
Sanflkorniö
sívinsæia
Mannlífið
geysiiuiega
visnt
A MORGUN
- Slærra og
betra blað
Stlmotageró
Fðagsprentsmiöiunnar m.
Spitalastig 10 — Simi 11640
Uósmæður ritaðs máls í landinu
Seint og fast gengur aö kom-
ast aó samkomulagi innan
prentiðnaóarins út af vaxandi
tækninýungum i prentverki.
Bætist þaó mál ofan á almenna
samninga um þessar mundir, og
má segja aö hvaö sem Uöur
samningamálum á vinnumark-
aöi sé töluverö hætta á vinnu-
stöövun innan prentiönaöarins á
þessu hausti. Nú er þaö svo, aö
einhver fjörlegasta kauptfö
okkar er i kringum bækur á
fyrstu vetrarmánuöum, og hef-
ur sá siöur staöiö þótt gnótt
varnings fáist i verslunum, sem
gera sama gagn og bækur til
gjafa. Það er þó staðreynd, aö
stööugt reynist erfiöara aö gefa
út bækur vegna þess hve þær
eru dýrar i framleiðslu og hvaö
veröi þeirra hefur ætiö veriö
haldiðniöri. Eins og iánskjörum
er nú háttaö og fjárhag útgef-
enda yfirleitt, gæti vinnustöðv-
un I prentiönaðinum oröiö
siðasta vinnustöövunin í langan
tima, vegna þess aö eftir svona
mánaöaverkfall yröi ekki viö
neinn að tala.
Eðlilegt er aö prentarar hafi
nokkrar áhy ggjr af þeirri tækni-
þróun, sem nú heldur i hlað í
prentiönaöi, samhliöa þvi sem
gerist meö öörum þjóöum og
siðar. Tækniþróun þýöir alltaf
nokkurn atvinnumissi innan
stétta, þegar hún leiöir til ein-
földunar á störfum. En þaö er
auövitaö alveg vonlaust verk aö
ætla sér aö standa gegn henni.
Og fram aö þessu hafa t.d.
prentarar sýnt framsýni og
skilning á hlutverki nýrrar
tækni innan prentiönaöarins.
Stúlkur hafa tekiö viö störfum
vélsetjara, þar sem offsettækni
er beitt, en þaö er eins og hvert
þrep á sama þróunarferli kosti
nýja og meiri erfiöleika. Deilan
núna stendur um þá vinnuhætti
blaðamanna aö setja efni sitt
beint inn á tölvur i staö þess aö
skila handritum meö venjuleg-
um hætti. Þetta er raunar sama
deila eöa lik þeirri, sem haföi
nærri riöiö The Times i London
aö fullu.
Prentarar hafa alltaf litiö á
sig sem menningarmenn, enda
koma þeir eölilega mikiö við
sögu alls ritaös máls i landinu.
Þeir hafa haft nokkra forustu
innan launþegasamtakanna f
baráttu fyrir bættum kjörum.
Sú starfsemi þeirra hefur veriö
viröingarverö, þótt einhver
kunni aö hafa reiknaö, aö meö
sama áframhaldi heföu prent-
arar samiö sig út úr öllum
vinnutima eftir visst árabil. En
sem menningarmenn og þeir
aöilar, sem i reynd hafa verið
einskonar ljósmæöur ritaös
máis i landinu, ættu þeir aö hafa
i huga, aö allir sem vinna aö þvi
að koma prentuðu máli á
framfæri, hafa skyldum aö
gegna viö þá sem þurfa á prent-
uöu máii aö halda, bæöi tii
skemmtunar sér og tii upplýs-
ingar. Þess vegna veröur aö
mæta nýungum á annan hátt en
þann aö setja alla útgáfustarf-
semi I landinu I hættu. A liönum
árum var yfirleitt hægt aö
þrauka i vinnustöövunum, bæöi
fyrir launþega og hina. Nú er sá
tlmi orðinn svo stuttur, aö
minnsti vindblær viröist geta
riöiö allri útgáfustarfsemi aö
fullu. Og þess ber aö gæta, aö
mikiö þýöingarmeiri tækni-
nýungar eru á döfinni, sem eöli-
legt er aö kostaö geti átök. En
þaö sést ekki I fljótu bragöi hver
munur er á þvi, þegar hætt var
viö vélsetningu svo til hljóða-
laust, eöa þegar samiö er beint
inn á tölvur fyrir prentverk.
Eölilegast væri aö tækni-
breytingar i prentiönaöi væru
ræddar i fastanefnd prentara og
útgefenda, sem kæmi saman til
fundar oft á ári, og næöi þar
samkomulagi um hvernig
reikna beri prenturum tap
vegna nýrra tækniatriöa.
Tæknimál eru i sjálfu sér ekki
þess eðlis, aö þau eigi eöa geti
blandast saman viö verkalýös-
mál meö þeim hætti sem hér er
og snerta einkum kaupgreiöslur
og félagsmálapakka. Fasta-
nefnd prentiönaöarins, sem færi
eftir starfsreglum, sem m.a.
yrðu settar I yfirstandandi
samningum, ætti auövitaö
mikiö betra með aö ráöa fram
úr skiljanlegum ágreiningi, en
samningakappar undir stjórn
sáttamanna. Þaö er í raun alls
ekki skiljanlegt aö bregöast
þurfi við nýrri tækni á plani
vinnudeilna.